"sunghoon..၊ ငါ့ဆီအခုလာခဲ့ပေးပါလား"
ဖုန်းထဲမှလေသံဖျော့ဖျော့ကြောင့် သူ၏မျက်ခုံးနက်များမှာ စုကျုံ့သွားခဲ့ရသည်။အိပ်ရာမှထထိုင်ရင်း စားပွဲတင်နာရီကိုကြည့်မိတော့ည1နာရီခွဲ။စိုးရိမ်စိတ်က တိုးလာခဲ့၏။ဖုန်းထဲမှsunooကို သူပြန်မေးမိတော့၊ sunooသည် ရှိုက်သံတို့ကိုထိန်းချုပ်ရင်း တုံ့ပြန်လာခဲ့သည်။
"မင်း အခုဘယ်မှာလဲ "
"Seoulista Barမှာ..၊လာခဲ့မယ်မလား"
ဒီအချိန်ကြီး ထပ်ပြီးbarမှာ?park sunghoonဆီမှ ကျစ်ခနဲစုတ်သပ်သံကြောင့်sunooက ခဏတာ ငြိမ်သက်သွားသည်။နောက်ကျသည်အထိမသောက်ဖို့ sunghoonက အမြဲတမ်းမှာပေမဲ့ sunooက ဒီတခါလည်းစကားနားမထောင်မိပြန်။စိတ်တိုသွားမှာသိသိရက်နဲ့ သူsunghoonကိုသာ လှမ်းခေါ်မိ၏။သူ့မှာ သူငယ်ချင်းတွေအများကြီးရှိပေမဲ့ sunghoonကလွဲပြီး မည်သူနဲ့မှ ရင်ဘတ်ချင်းမနီးသလိုခံစားရသည်။
"ငါအရမ်းစိတ်ညစ်နေလို့ပါ။ငါ မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်.."
ငိုသံတဝက်နဲ့sunooကြောင့် sunghoonသည် သက်ပြင်းချကာ သူ၏ရှေ့ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသပ်တင်လိုက်မိသည်။လွန်ဆွဲနေသော အတွေးတို့ကကြာရှည်မခံလိုက်ချေ။တစ်ယောက်ထဲရှိနေသူကို စိတ်ပူတာကြောင့် သူ ခပ်ပေပေထရပ်ကာjacketကိုဝတ်၍side tableပေါ်မှကားသော့ကိုကောက်ယူလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့အိမ်မှထွက်လာလိုက်တော့၏။
"sunghoonie "
barရဲ့ထောင့်ကျကျစားပွဲဝိုင်းမှာ ထိုင်သောက်နေတဲ့ sunooက sunghoonကိုမြင်တာနဲ့ စကားသံလေးလေးပင်ပင်ဖြင့်လှမ်းခေါ်လာသည်။sunooမှာ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခေါင်းငိုက်စိုက်နေခဲ့သလို ထိုစားပွဲပေါ်မှာသောက်ထားတဲ့ ပုလင်းလွတ်တွေက မနည်း။
ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်တာနှင့် သူ့လည်တိုင်ကိုခပ်မှီမှီသိုင်းဖက်လာတဲ့ sunooကြောင့် ရုတ်တရက်ကြောင်အသွားရသည်။
"တကယ်ပါပဲ...၊မင်းက အကောင်းဆုံးပါဆို"
sunooက အသိစိတ်ပျောက်နေတာမို့ ဘာမှမသိပေမဲ့စက္ကန့်ပိုင်းမျှ အေးခဲသွားရတဲ့သူဟာ လက်သီးများခပ်တင်းတင်းဆုပ်လိုက်မိ၏။ချက်ချင်းလူချင်းပြန်ခွါ၍ မျက်နှာကို အသေချာအကဲခတ်ကြည့်မိတော့ ငိုထားမှန်းသိသာတဲ့ မျက်လုံးဖောင်းဖောင်းတွေ။ အဝါရောင်မီးရောင်အောက်မှာမျက်ရည်တချို့နဲ့ နီရဲနေတဲ့ kim sunooရဲ့ပါးပြင်တွေ။
YOU ARE READING
Look at that fluffy loaf
FanfictionI remember the day that we first met On that bright and dazzling day, you came to me
