"Özür dilerim, az önce ne dedin?" Sevdiğin çocuğu ilk kez duyuşun değildi ama yine de kulaklarına inanamadın. Regulus seni tam olarak neyin rahatsız ettiğini bilerek içini çekti. Seni göğsüne yaslanacak şekilde kendine çekti. Çenesini başına yasladığında kalbi deli gibi küt küt atıyordu. Reg sonunda "Üzgünüm ama bunu yapmak zorundayım" dedi. "Daha fazla insana zarar vermeden onu durdurmalıyım."
"Bunu yapabilecek başka biri olmalı, Reg," diye yalvardın, onun kucaklaşmasından kurtularak. "Ayrıca sen onun ölüm yiyenlerinden birisin, sonuçlarını biliyorsun!"
"Bu aynı zamanda madalyonu nasıl bulacağımı ve yok edeceğimi bildiğim anlamına da geliyor. Ölüm yiyen olmak da seni hedef haline getirdi ve ben bununla yaşayamam. Seni korumak benim işim, y/n." Samimi gri gözleri seninkilere dikildi ve gözyaşlarının çenene doğru ilerlediğini hissettin. "Evet!? Eğer ölürsen bunu nasıl yapacaksın, ha?" Sözlerinle alay ettin ve boğuldun. Regulus yanaklarını avuçladı, gözleri seni bu şekilde incittiği için suçluydu. İçini çekti, "ve neden geri dönmeyeceğime inanmaya bu kadar hazırsın?"
"Sen harika bir büyücüsün Reg, ama üstlendiğin kişi Voldemort." Gözlerini indiriyorsun, ama o senin yüzünü kendisine yaklaştırdı, kendisinden sadece birkaç santim uzağa, "Sana söz veriyorum, ölmeyeceğim, y/n y/l/n. Seni seviyorum."
"Ben de seni seviyorum Regulus Arcturus Black. Seni her zaman bekleyeceğim." O seni öpmeden önce cevap verdin, bir tanesi hariç tüm duyularını körelttin: ona dair his. Size taze çamaşırları, limon otunu ve puslu kış havasını hatırlatan hafif tıraş losyonu. Defalarca buruşturup düğmelerini açtığın ütülü beyaz gömleği. Hafif kaslı kolları sayamayacağın kadar çok kez seni rahatlatmıştı. Parmaklarınızın yuva yaptığı dalgalı siyah saçları. Vücudunun sıcaklığı, burun kemerindeki çiller, seni sevme şekli...
Ancak yine de verdiği söz, tutmadığı tek söz olmak zorundaydı.
