Judith Campbell - szukając siebie

#20

— Luke, zamieszkaj ze mną — powiedziałam nagle.

Patrzyłam na niego i zaczęłam bawić się swoimi palcami. Mężczyzna skanował mnie wzrokiem, ale cały czas się nie odzywał i powoli zaczynałam żałować mojego wyskoku. Po moim ciele zaczęły przechodzić dreszcze, co trochę otrzeźwiło mój umysł i uświadomiło mi, że wciąż staliśmy pod prysznicem.

Nie mogłam dłużej znieść tej niewyobrażalnej ciszy, dlatego odsunęłam lekko bruneta i opuściłam kabinę. Wzięłam pierwszy, lepszy ręcznik i owinąwszy nim swoje ciało, wyszłam z łazienki. Aż tak bardzo go zamurowało, że nie potrafił wykrztusić z siebie żadnego słowa? Zmęczona tym wszystkim usiadłam na łóżku i nie kłopotałam się z ubieraniem, okryłam się tylko kołdrą. Po chwili usłyszałam kroki Luke'a, ale nie patrzyłam na niego, tylko na swoje ręce.

Poczułam, jak ugina się materac pod ciężarem mężczyzny i w momencie jego ręka znalazła się na moim podbródku, czym zmusił mnie do patrzenia na niego. Dlaczego on mi to robił? Czułam, że się przed nim wygłupiłam, a on dalej torturował mnie swoim zachowaniem. Mógł od razu odpowiedzieć i byłoby po sprawie. Nie mogłam utrzymywać z nim kontaktu wzrokowego, bo już pod powiekami czułam łzy, ale Luke nie pozwolił mi odwrócić głowy i po sekundzie jedna z nich spłynęła po moim policzku.

— Hej, czemu płaczesz? — zapytał z troską.

— Jeszcze się pytasz?! — wrzasnęłam i strząchnęłam jego rękę.

— Judith, uspokój się.

— Nigdy nie każ się kobiecie uspokoić — warknęłam, ale to chyba wszystko z tej bezsilności.

— Judith, zaskoczyłaś mnie tym, nie spodziewałem się, że już o tym myślisz — odparł w końcu zrezygnowany.

Wzięłam głęboki wdech i spojrzałam na niego. Leżał na łóżku bokiem, podpierając głowę dłonią. Sam również owinięty był tylko ręcznikiem, co od razu spowodowało szybsze bicie mojego serca. Kobieto, weź się w garść, mało ci na dzisiaj? – pomyślałam od razu i pokręciłam tylko nieznacznie głową. Co się ze mną u licha działo? Czyżby moje libido dostało jakiegoś olśnienia?

— Weź, załóż chociaż majtki — mruknęłam. — Nie mogę się skupić — dodałam zażenowana swoim zachowaniem.

Luke patrzył na mnie z niedowierzaniem w oczach. Zaczął się śmiać i wstał z łóżka, składając na moim czole krótki pocałunek. Wyszedł ze sypialni i zapewne udał się do łazienki po swoją bieliznę. Poszłam w jego ślady i z szuflady wyciągnęłam pierwsze, lepsze figi, a na to założyłam długą koszulkę, która dobrze zakrywała mi tyłek. Po czym usiadłam na łóżku i czekałam za ukochanym.

Wrócił wciąż rozbawiony, a ja chciałam zapaść się pod ziemię. Nigdy nie byłam z nim taka bezpośrednia i to zaczynało mnie martwić. Usiadł obok mnie i złapał moje policzki w swoje dłonie, po czym namiętnie mnie pocałował, co z wielką chęcią odwzajemniłam. Luke doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak na mnie działał i sprytnie to wykorzystywał.

Musiałam przerwać te pieszczoty, bo cały czas ze sobą nie porozmawialiśmy, a jakoś trudno nam to dzisiaj zrobić. Nie rozumiałam tego, co się z nami działo, ale chyba zaczynało mi się to podobać. Może doprowadziła do tego nasza rozłąka.

— Myślałem, że nie możesz się przy mnie skupić — mruknął i cmoknął mój płatek ucha, powodując dreszcze.

— Luke, przestań. — Odepchnęłam go i uśmiechnęłam się niewinnie. — Musimy porozmawiać — dodałam.

Mężczyzna tylko się zaśmiał, ale odsunął się na nieznaczną odległość. Cały czas był jednak na tyle blisko, by błądzić dłońmi po moim ciele. Ten facet doprowadzał mnie do szaleństwa.