STRAY KİDS 9. ÜYE (2018)

11. BÖLÜM: YANLIŞ ANLAŞILMA

11. BÖLÜM

*Hyunjin yerde yatıyordu. Kıyafetleri terden sırılsıklam olmuştu ve bedenine yapıştı. Koşarak yanına gittim ve elimi omzuna koyup dürttüm*

Aera: Hyunjin? Hyunjin?! Uyansana oğlum ne oldu?!

*daha sert dürtsemde ile yaramıyordu. Yanaklarına hafifçe vurmaya başladım*

Aera: Hyunjin!! Uyan!! Kalksana Hyunjin!!

*bedenini sallamaya başladım. Uyanmıyordu. Etrafa baktım ve kolonya falan bulmak için. Dezenfektan şişesini elime aldım ve elime alıp koklamasını sağladım. Islak elimle yanaklarına da hafifçe vuruyordum*

Aera: Hyunjin kalk!! Tepki ver!! Şşşş. Cevap ver. Gözlerini aç Hyunjin. Aç gözlerini ne olursun. Çok küçüksün daha olmaz

*yavaşça gözlerini açmaya başladı. Derin ve rahat bir nefes Aldım*

Aera: İyi misin? Ne kadardır buradasın? Sırılsıklam olmuşsun

Hyunjin: Su- su verir misin? *sesi kısıktı*

*hemen bir bardağa su koydum ve yanına geldim. Elimle ensesinden destek vererek içmesine yardım ettim*

Aera: Ne yapıyorsun sen burda? Terden erimişsin resmen

Hyunjin: Söyleyeceğim ama kızmak yok *sesi hala kısıktı ama daha canlı geliyordu*

Aera: Kızmayacağım. Söz veriyorum

Hyunjin: Yetersiz hissediyorum. Sanki grubun gerisinde gibi. Bir işe yaramıyor gibi hissediyorum.

Aera: Bunu aç kalarak mı yapıyorsun?! Okulda yemek yemedin değil mi?

Hyunjin: Yok. Yemedim

Aera: Niye? Kim ne dedi sana?

Hyunjin: Bizim sınıfta bir kız söyledi. "sen bu vücutla nasıl çıkış yapacaksın? Yetebileceğini mi sanıyorsun?" falan dedi moralimi bozdu

Aera: Tamam, tamam. Ben o kızı bulurum. Sen takma kafana tamam mı? Şimdi hadi odaya git.

Hyunjin: Olmaz, çalışmam lazım. Lütfen beni rahat bırak

Aera: Normalde kişisel alanına saygım vardır ama kendine zarar veriyorsan işler değişir. Lafımı dinle lütfen

*sesimi sakin tutmaya çalışıyordum. Kalbim hala çok hızlı atıyordu*

*Birden sarıldı. Bende ona sarıldım*

Hyunjin: Acıyor

Aera: Neresi acıyor Hyunnie? Söyle, iyileştireyim

Hyunjin: Dizim.. Çok düştüm üstüne sanırım.

Aera: Tamam, koltuklara otur.

*Hyunjin koltuğa ilerledi ve oturdu. Bende bir kaç eşya alıp yanına gittim*

Aera: Bu yol uzun. Çoook uzun ama biz birbirimize yeteriz. Bir birbirimize sahibiz değil mi? Ben burdayım. Chan var. Bir sorunun olduğu zaman anlat. Korkma. Sana kızmayız. Belki biraz kızarız ama hep senin arkandayız. İster ağla istersen gül. Her zaman. Anneni özlüyorsun, değil mi? Erkekler anneci olur ya. *güldüm* belki onun gibi hissettiremem ama beni bir ablan veya kız kardeşin olarak görmeni istiyorum. Daha fazlası değil anlaştık mı?

*dizini sarmayı bitirdim. Kafamı yukarı kaldırdığımda gözleri dolu dolu bana bakıyordu. Onu öyle görünce bende üzüldüm. Yanına oturdum ve kolumu etrafına sardım. Bana sıkıca sarıldı. Kafasını göğsüme koydu*

Hyunjin: Çok özledim Aera. Cidden onun kokusunu, oğlum demesini, sesini duymayı bana kızmasını bile o kadar özledim ki kalbim acıyor. Yanlız kalmaktan korkuyorum ama şuan iliklerime kadar hissediyorum. Isınmaya ihtiyacım var ama buz gibi burası. Gülümseme yok, sıcaklık yok, herkes çok ciddi.