Motor Çetesi bxbxbxb

14. Ben Senin İçindeki Çocuğu Öldürdüm

Jale Aster'den

Günümüz

Oğlumu ben mahvettim. Daha doğrusu oğullarımı. Kendi travmalarım yüzünden onların hayatını mahvettim. Benim evlenmemin bir sebebi vardı. Ben de eşcinseldim...

Kimse anlamasın istedim. Kimse duymasın, görmesin, bilmesin istedim. Ama sonra kendi öz oğlumun bana eşcinsel olduğunu söylemesi ile ne yapacağımı şaşırmıştım. Aslında o tamamen bana benziyordu. Ona sarılmak, ağlamak istedim. Hiç yapmadığım gibi kucağıma almak istedim. Oğlum demek istedim. Ben acılı oğlum demek istedim, diyemedim.
Bu sefer yıllarca sakladığım sırrım ortaya çıkardı.

Ne olursa olsun o benim oğlumdu ve benim yaşadıklarımı yaşıyordu. Nasıl onu yalnız bırakabilirdim? Herkesin düşündüğünün aksine onu aramamın sebebi ona eziyet etmek değildi. Onu yurt dışına göndermek istememin sebebi orada olduğu kişi ile daha rahat yaşayabilir diyeydi. Oğlumu kendimden ayırmak istediğim için değil. Oğullarıma hiç böyle davranmak istemedim.

Benim babam bana her vurduğunda bunu yapmak istemediğini söylerdi. Ben de o zaman yapma derdim. Daha çok vururdu. O küçücük aklınla herşeye bulaşma sen derdi. Keşke konuşmasaymışım hiç. Babam oğullarımın da hayatını mahvetti. Suçu babama atıyorum çünkü ben suçluluk duygum altında eziliyorum. Kimse görmüyor beni. Kimse Jale de acı çekiyor demiyor. Neden böyleyim kimse sormuyor. Çünkü canım yanıyor, çünkü içim kan ağlıyor...

Oğlumun mutlu olmasından önemli ne vardı ki şu dünyada? Keşke benim içimdeki kız çocuğu da son bir kez mutlu olabilse. Çocuklarıma her el kaldırdığımda kendi elimi kırmak isterdim. Babamda böyle mu hissetmişti acaba?

Özür dilerim oğlum...

Lütfen mutlu ol. Lütfen benden nefret et. Ben de kendimden nefret ederdim. Ben de kendimden nefret ediyorum. Bu hayatta olmaktan hâlâ nefes almaktan nefret ediyorum. Her hareketime birilerinin karışmasından nefret ediyorum. Ben de kısıtlanıyorum. Ben kısıtlanıyorum diye sizi de kısıtladım oğullarım.

Özür dilerim oğullarım...

Cidden yolun sonundaydım bu sefer. Bitti. Bu sefer gerçekten bitti. Trenin sesini duyunca kafamı kaldırdım. Herkes bıkkındı ve yorgundu bugün belli ki. Çünkü kimse tepki vermemişti raylara atlayışıma. Tren üstüme doğru gelirken gözyaşlarıma engel olamadım. Bitiyor Jale, bitiyor. Kurtuluyorsun Jale, söz veriyorum.

Özür dilerim Jale benim hayatımı yaşamak zorunda kaldın. Özür dilerim Jale koruyamadım seni. Yani kendimi...

~~~

Hiç içime sinmedi...

Neyse nasıldı?

Jale hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sizce öldü mü?