•VURAL•

7| Vural

Merhabaalar efenim...

kitap az okunsa bile 2k olacağımıza inanıyorum kitabıma şans verip okuyan herkese çok teşekkür ederim...

yıldızları parlatmayı unutmayınnnn

keyifli okumalar....

****

Hızlı ne endişeli nefes alışveriş sesleri vardı. Ne olduğunu fazla hatırlamıyordum. Ama korkulu iniltiler kulağıma geliyordu.

Gözlerimi aralamaya çalıştığım sırada etrafı bulanık görmeye başladım. Midem bulanıyordu, bana ne olmuştu?

Gözlerimi tamamen aralayıp fazla hareket etmeden olduğum yeri çözmeye çalıştım. Fark ettiğim şeyle miden daha fazla bulanmaya başladı.

Siktir!

Asansördeyim ben!

Ani bir korkuyla titreyerek olduğum yerden kalktım. Karşımda hıçkıra hıçkıra ağlayan Doğa'yı görmeyi beklemiyordum. O an hatırladım.

Bara gelmiştik ve iki adam Doğa ve beni tehdit ederken Doğa istemeden asansörü çağırmıştı. Adamlarda bunu fırsat bilerek ikimizi asansörün içine itmişti.

Boğazımda ki kuruluk canımı yakmaya başlamıştı ve öksürüp bu acıyı çoğaltıyordum.

Sesimi duyan Doğa hızla başını kaldırdı, ''Vural!'' dedi. Bir dakika o bana Vural mı demişti? İyi de neden?

Kardeşimi annemize kin beslemesi için kışkırttıktan sonra asansörün ortasında kafayı yemiş ve nerden aldığını bilmediğim bir bıçakla annemi birden fazla yerinden bıçaklayarak öldürmüştü. Hayır, direk öldürmedi. İlk önce acı çekip sakatlanma olasılığı yüksek olan yerlerden başladı ardından onun organlarını gözler önüne serecek şekilde parçalamaya başladı.

Annem çığlık atarken kardeşim kahkahalara boğuluyor bense ortaya nasıl bir canavar çıkardığımı düşünüyordum. Annemin acı çığlıkları içinde bana seslenmesi daha berbattı. Annemi öldürdükten sonra tam ineceğimiz kata geleceğimiz yerde hızlı bir şekilde daha aşağıya düştük.

Kardeşimde bende zeki insanlardık şuandan itibaren asansörde kaldığımızı biliyorduk. Hem de bir ölüyle beraber.

Annemin ölmeden önce söylediği tek şey Vural olmuştu. O günden sonra adım Aden Vural Erge oldu. Aden ismim bana eğlenceyi, mutlu olan ne varsa onları hatırlatıyordu; Vural ismimse bana korktuğumu ve daha nice kötü anıyı hatırlatıyordu.

Doğa bana Vural dediğine göre Doğa da mı korkmuştu?

Dolu gözlerle yanıma kadar emekleyerek geldi. Elleriyle yüzümü avuçlarının içine aldı. Bir süre sadece bakıştık, ben titriyordum ama oda titriyordu? Ben ağlıyordum ama o daha fazla ağlıyordu? O an asansörde kalmaktansa Doğa'nın ağlama ve hıçkırıklarının daha acı verici olduğuna karar verdim. Dudaklarım aralandı fakat, ''Dalya...'' diye fısıldamaktan ileri gidememiştim.

Doğa hızlı bir şekilde beni çekip sıkıca kollarının arasına aldı ve, ''Özür dilerim... Ben böyle olsun istemedim, üzgünüm Vural.'' diyerek kulağıma fısıldadı. Vural ismini her duyduğumda kalbimden damarlarıma akan ince bir sızı geçiyordu, canım acıyordu. Bu isim bana hem ruhsal hem fiziksel olarak zarar veriyordu.