•VURAL•

5| Tanışmalıyız

Bu bölüm nasıl bir fikrim yok.
Amatörce bir kurgu şimdiden kusura bakmayın diyorum.

Yıldızı parlatmayı unutmayınn

İyi okumalarr...

Yaşamak, hayatımızın temeli midir? Hayır, bence değildir.

Yaşamak sadece hayatımızda ufak bir ayrıntıyı oynar küçücük bir kısmı yani.  Ben Aden Vural. Yaşamak kavramı benim için çok önemlidir ve benim çapımda iki kurala ayrılır:

1- Özgürlüğün için yaşamak kim ne derse desin umursamadan dünyaya bir kere geliyoruz zaten deyip eğlencenin dibine vurmak, yaşadığın hayattan keyif almak ve hissetmek.

2- Yaşamak ama ruhun tutsak, hissetmek ama özgürlüğü değil mahkumluğu. Keyif almadan kısaca yaşan ölü olmak.

Ben on yedi yaşıma kadar ikincisiydim. On yedi yaşımdan sonra hep birinci olan oldum fakat şuan kolları kan içinde yerde oturan kız için aynı şeyleri söyleyemezdim.

Sanırım artık fark edildiğini anlamış olmalı ki artık bağıra bağıra ağlayıp "istemiyorum" kelimesinden başka bir şey demiyordu.

İçimden gelen anlık bir dürtüyle yanına oturdum. Elimi elinin üstüne koyarak hafifçe sıktım.

Bunu yaptığım sırada kafasını kaldırıp bana baktı kaşı ve dudağı kanlar içindeydi ve yüzünde derin bir iz vardı bu kıza ne olmuştu?

"İyi misin?" Dedim ve bir cevap bekledim. O ise sanki bunu sormamı bekliyormuş gibi gözleri doldu ve elini elimden çekip kollarını boynuma doladı. Bu kıza ne yaşatmışlardı?

"İyi değilim hayatımın hatasını yaptım ve artık geri dönüş yok, bundan kurtuluş yok." Dedi. Ne gibi bir hata yapmış olabilirdi?

Sert bir yüz çehresi vardı ayrıca iri bir bedene sahipti, spor yaptığı belliydi. Büyük ihtimal sporcuydu.

Kollarından tutup onu kendimden uzaklaştırdım fakat inleyerek kollarını benden çekti. Tanrım... Kolları kan içindeydi tamamen unutmuştum. Hiç bozuntuya vermeden bu sefer hafifçe omuzlarından tutarak titremesini engelledim. Bu onu biraz olsun sakinleştirirdi.

"Şimdi 3'e kadar sayacağım ve derin nefes alıp vereceğiz sonra sen bana neden benim evimdesin, neler oluyor hepsini tek tek anlatacaksın, anlaştık mı?" Dedim ve oda dolu gözlerle kafasını aşağı yukarı sallayarak kabul etti.

"Tamam... 1... 2...'' derin bir nefes verdiğimde gözlerim istemsizce vücudunda gezinmeye başladı. çok fazla yarası vardı hem ruhsal hem fiziksel. ''3'' dedim ve oda derin bir nefes alıp yavaşça geri verdi. Bedenini tamamen bana çevirdi. ''Öncelikle neden burda olduğumu merak ediyorsundur ama sözümü kesmeden dinle lütfen.'' o bunu söylerken ben onun kolları için bandaj getirmiş ve koluna sarmak için önüne oturmuştum. ''hm hmm'' dedim ve konuşmaya başladı. 

'' Adım Elis  neden bu evdeyim şehirdeyim bilmiyorum. tanıştığım biri için gelmiştim ve sonum bu,'' bir anda inlemesiyle istemsizce geri çekildim. canını yakmış olmalıydım.'' Özür dilerim.'' dedim. o ise '' sorun yok... sadece biraz acıdı da cam batmıştı. '' aklıma Doğa ile mutfakta yaşadığımız küçük aksiyon gelmişti. '' Neyse devam ediyorum kafes dövüşçüsüyüm fakat herhangi bir işim yok. dediğim gibi benim için değerli olan biri için gelmiştim fakat çokta değerli değilmiş sanırım.'' dedi.