•VURAL•

Özel Bölüm

hepinize öncelikle merhabalar.

Bugün 14 şubat yani sevgililer günü. Bende bu güne özel bir bölüm yapmak istedim fakat! Bu bölüm normal kitap akışındaki gibi ilerlemeyecek takibi ki... 

Benim hayal dünyamda çiftleri görmek istediğim gibi olacaklar kısaca bölümün kitabın akışıyla bir alakası yoktur!

Son bir şey daha. Bölüm şuan ki zamanı değil gelecek zamanı ele alıyor...

keyifli okumalar hepinizeee <3333

Göz kapaklarım aralandı. Hışırtılı sesler duyuyordum nerede olduğumu bilmiyordum. Bedenim üşüyor biraz daha kalırsam buz tutacakmışım hissi veriyordu.

"Vural!" sesin sahibini gözlerimle araladım Işıl'ın sesine benziyordu. Olduğum yerde ileri doğru gitmeye başladım.

Ayaklarımda ne bir ayakkabı ne de bir çorap vardı. Üstümde dizlerimin iki karış aşağısında biten beyaz bir elbise vardı. Saçlarım karışmıştı. 

Sonunda durduğumda aslında düz bir yerde değil uçurumun yanında olduğumu fark ettim. Aşağıda deniz vardı Yüksek dalgalar kayalara vuruyordu. İçimi bir ürperti bastı, sanki kendi içimde bir şeyden dolayı savaş veriyordum. 

"Vural?" arkamdan gelen sesle sıçrayarak arkamı döndüm. Elis'di. "Vural benim sakin olur musun?" dedi Elis fakat bunu derken uçurumun kenarına doğru yürüyordu ve bende gerilemek zorunda kalıyordum. "E-elis ne yapıyorsun düşeceğiz." kekeleyerek konuşuyordum ama Elis beni hiç duymadan üzerime gelmeye devam ediyordu. 

En son Topuklarım boşluğa çıkana kadar üstüme yürüyüp durmuştu. Gözünü kıpmadan beni izliyor sadece sırıtıyordu. Kayalara çarpan dalgalar yükselmişti ve ufak su tanecikleri ayaklarıma kadar geliyordu.

"Elis uzaklaş benden." kesin dille konuşmaya çalışsam bile ellerim titriyordu. Elis'in gülümsemesi soldu gözleri karardı, "Hepsi senin suçun!" diyerek beni uçurumdan attı. Dalgaların arasına düşüp kafamı vurduğumda ise kulaklarıma tek gelen ses "Abla ben buradayım." diyen Işıl'ın sesi oldu...

Yatağımdan sıçrayarak kalktığım sırada kapım açıldı. Gözlerim o yöne döndü gelen Arel'di. "Sevgilim? İyi misin?" dedi Arel. Kapıyı açık bırakıp yatağıma oturdu. "Arel ben iyi değilim." dedim. Arel ellerini yüzüme yaslayarak beni kucağına çekti. "Yine mi o saçma kabuslar." dedi. Bu kabusları görmeye başlayalı yaklaşık üç hafta oluyordu. 

Zaten açık olan kapının ucundan dışarı baktığımda iki tane ayak gördüm. "Arel." dedim hemen. "Efendim?" dedi. "Kapının önündeki ayaklar kimin?" dedim ve Arel de ani bir tepki verdi. "Ne!" dedi ve kafasını o tarafa çevirdi.

"of salak aşkım benim, bak yakalandık." Doğa'nın sesini duymamla rahatlayıp derin bir nefes verdim. "Ya aşkım kız şahin gibi her boku görüyor ben napayım?" Barın Doğaya karşı hayıflanıyordu. 

kıkırdayıp yataktan kalktım. "E hadi o zaman Aras, Elis, Rojin ve Robby çağırında gezelim bugün." dedim heyecanla. "Öhm öhm" diye söze başladı benim son aşkım. İlk değildi çünkü bir zamanlar başka birine aşıktım. ama son aşkım o olacaktı. "Öncelikle hanımefendi niye bu kadar heyecanlısınız bilmiyorum ama umarım hep böyle olursun," sonlara doğru sesi titremişti. Sanırım son üç haftanın yorgunluğundan bahsediyordu.