Bugün salı.
Düğündeyim çünkü çok güzel balı.Annemin kuzeninin çocuğunun düğünü varmış, geldik maalesef. Çıldıracağım adını bile bilmiyorum gelinin. Bi çocuk şuan bana bakıp kaş göz yapıyor. Tipi de bal dök yala hakkını yememek lazım.
Anneme yalvarırken buluyorum kendimi, eve gitmek için, müzikten sesimi duyamıyor bile.
Ortamda tanıdığım herhangi birini arıyorum ama nafile.
İğrenç müzikten uzaklaşmak için tuvalete gidiyorum, ücretliymiş, işimi yapayım sonra öderim diye düşünüyorum kendi kendime. Ücretli ya, çok temiz tuvaletleri var.
Tuvaletin ordaki görevliye fiyatını soruyorum, aynı zamanda on liradan az olması için dua ediyorum.
"Hesabınız şuradaki beyefendi tarafından ödenmiştir hanımedendi."
Kadının eliyle işaret ettiği yere bakıyorum, şu bana kaş göz yapan çocuk.
Amına koyayım çocuk bana tuvalet ısmarladı.
Yanına teşekkür etmeye gidiyorum, lafımı bitirmeme izin vermeden "Teşekküre gerek yok, şu kağıdı al sen yeter."
Kağıtta numarası var, başımı aşağı yukarı sallayıp oradan olabildiğince hızlı şekilde ayrılıyorum.
Olayın ironikliğine bak, diğer insanlar yemek ısmarlarken bu otistik bana tuvalet ısmarlıyor...
Deliler hep beni buluyor...
Ama ben neyim? Geri zekâlı. Gidiyorum numarayı eklemeye çalışıyorum ama bir problem var.
Bu numara zaten ekli.