Prologue

45 4 0
                                    

Disclaimer: This is a work of fiction. All elements that this story contains is pure fictionalized.

______________

"Nagkita kami."

I said as I enter my best friend's office.

"Nagkita kayo nino?" she then ask without giving a glance on me.

"David."

She immediately stood up and walk towards me. "David who?" paninigurado niya.

"David Salcedo."

I don't know why every time I heard or say that name, memories flash back.

Every memory with him hurts so bad.

I don't like the way we separated. Those memories are like knives, stabbing every part of me.

Hindi ko siya gustong iwan pero masakit na, umabot na sa puntong kailangan ko na siyang bitawan.

The time I and him had an eye contact a while ago, the wounds of the past I forced to heal for years just easily opened.

I'm not yet healed.

Pagod na akong igaslight ang sarili ko na wala na akong pakialam o nararamdaman sa kanya dahil iyon naman ang dapat, may iba na siya kaya dapat magpaawat na.

"Mia, are you okay?" napabalik ako sa realidad nang magsalita si Kaye, best friend ko.

"Yeah. Of course."

"Ganyan ba ang mukha ng okay na Mia?" saad nito sa hindi naniniwalang tono na parang nanghahamon ng away.

"Why would I be affected?"

"Luh? Wala akong sinasabi, ikaw mismo nagsabi." ani nito habang nagchecheck ng mga papel.

"Di kaya."

"Sounds so defensive." pangaasar pa nito.

Umupo ako sa mini sofa malapit sa pwesto ni Kaye at kinuha ang cellphone ko.

"Aminin mo man sa hindi, Mia, hindi ka pa rin nakakamove on." malumanay na saad nito, ma'am charo lang ang peg.

"Kahit na, Kaye. Ex na ako, past na, may present na siya, at hindi na ako belong sa future niya." paliwanag ko.
Dahil yon naman talaga ang totoo.

I'm just part of the past, not in the present, especially I'm not belong to his future.

Matagal na panahon na yon.

Matagal na, pero masakit pa rin.

"Tama ka, di pa ako nakakamove on." pagsuko ko "Pero ano pa bang magagawa ko?"

"You know, Mia. Try to focus, don't let him be a distraction." pagpapagaan niya ng loob ko.

Nageemote ako nang buksan ni Kaye ang TV at saktong nasa news ito.

"Sikat na model at artista,mas sisikat pa." ito ang headline.

"Hershey Borromeo, mas lalong yatang sisikat dahil sa bago nitong movie-" hindi pa tapos ang balita nang ioff ni Kaye ang TV.

"Ang pangit ng news ngayon, pangit pa ng headline, sikat na blah blah blah mas sisikat pa, e literal na pasikat yang bwisit na yan" mahabang litanya ng kaibigan ko.

"Ang mas nakakabwisit pa, yung kanta mo pa ang theme song ng movie, like nakakairita" dagdag pa nito.

Yeah. Song ko ang napili nila for their movie. I don't care if si Hershey ang isa sa mga cast, ang importante makakuha ako ng pera.

I was the one who created the song and I'm also the singer. One big time money.

My dream came true without him.

We dream together.

But this is not part of it.

This is not what we used to be.

Perfect FutureWhere stories live. Discover now