Little sis

24. Wat deed jij?

De volgende ochtend was ik vroeger wakker dan Liam. Hij lag nog te slapen naast mij. Ik ben toch blij dat ik hem heb aanvaard als broer. Ik ga al naar beneden voor ontbijt. Ik maak yoghurt met fruit en een dubbele portie zodat ik Liam ontbijt op bed kan brengen.

Toen ik terug boven aankwam zat Liam al recht. Hij had nog steeds de kleren van gisteren aan want zo is hij bij mij in bed gekropen.

Liam: 'Ah daar ben je, ik was je kwijt'

El: 'Ik heb gewoon ontbijt gemaakt, hier pak aan'

Liam lacht lief en begint er direct aan. Ik ga naast hem zitten en begin ook te eten.

El: 'Ik ga vandaag nog naar Louis'

Liam: 'Wanneer ga jij niet naar Louis' lacht hij even maar stopt direct.

El: 'I know maar ik voel me schuldig ookal weet ik niet meer wat er is gebeurt.

Het is al 2 maanden geleden dat we in de vijver zijn gesukkeld en het is 2.5 week geleden dat ik uit mijn coma kwam. Louis ligt nog steeds in een coma en ik hoop dat hij heel snel terug komt.

Liam: 'Ik ga wel met je mee'

El: 'Dank je'

Verder eten we ons ontbijt stil op. Ineens is er geklop op de deur.

El: 'Binnen!'

Zayn kijkt even binnen.

Zayn: 'Ah hier zit je Liam, ik was je kwijt.'

Liam: 'El had graag dat ik bleef slapen, ze had weer een nachtmerrie.'

El: 'Heb je honger Zayn?' 

Zayn: 'Ja waarom?'

Ik spring uit bed en ga naar beneden. Zayn en Liam volgen en gaan aan de keukentafel zitten. Ik maak hetzelfde klaar voor Zayn en geef het aan hem.

Zayn: 'Dank je maar ik kon het zelf wel maken' Toch lachte hij breed.

El: 'Geen moeite' en ik lachte terug. 'Ik ga mij aankleden en gaan we dan vertrekken Liam?'

Liam knikte en ging naar zijn eigen kamer om zich klaar te maken. 10 minuten laten zijn we allebei klaar en gaan we naar het ziekenhuis. Er zijn niet meer veel fans meer aan het ziekenhuis want het is nog vroeg en de media aandacht is wat weg. We stappen naar Louis zijn kamer en we gaan allebei naast zijn bed zitten in stilte. Een uur lang zitten we daar gewoon te staren naar Louis te kijken hoe hij ademt.  Liam staat recht.

Liam: 'Ik ga even iets te drinken halen, wil jij ook iets?'

Ik knik ja en weg was hij. Ik blijf kijken naar Louis en pak zijn hand vast. Bij elke adem hoop ik dat hij wakker word. Even later hoor ik lawaai in de gang. Ik ga niet kijken, ik blijf bij Louis. Op dat moment komt Liam binnen met 2 koffies. Op het zelfde moment loopt een onbekende man binnen. Hij stoot tegen Liam die bijna de koffies laat vallen. De man begint snel tegen mij te praten maar ik blijf naar Louis kijken alsof Liam en de man niet zijn binnengekomen.

Man: 'Jij en hij waren aan de vijver! Ik was daar!'

Liam kalmeert de man en vraagt wat hij weet.

Man: ' Zij liep in het water en hij liep haar achterna, zij wou niet meer leven'

Liam laat de koffies vallen. Net dan kijk ik naar Liam en de man.

El: 'Ik?' vraag ik vol ongeloof.

Man: 'Ja anders loop je toch niet in een vijver.'

Ik blijf stil en kijk naar de grond. Daarna kijk ik terug naar Louis en pak zijn hand terug vast. Ik begin te wenen.

El: 'Het is mijn schuld! Sorry Louis! Kom terug aub!'

Ik leg mijn hoofd op Louis zijn borstkast en blijf wenen. Ik merk niet dat Liam en de man naar buiten gaan en dat Liam daarna terug naar de kamer komt. Hij legt zijn handen op mijn schouders. Ik draai me om naar Liam.

El: 'Het is allemaal mijn schuld Liam! Ik moest zo nodig in de vijver springen.'

Ik leg mijn hoofd terug naar op Louis borstkast. 

Liam: 'Wil je nog steeds in een vijver springen?' vraagt hij fluisterend

El: 'Nee!' Ik sta op en geef Liam een dikke knuffel.

El: 'Ik wil niemand dat meer aandoen' snik ik.

Zo blijven we staan. Ik al huilend, Liam en ik knuffelen en ik heb Louis zijn hand nog steeds vast.