"Het spijt me dat we je uit je huis moesten halen" zei de zachte stem
"Het is niets maar waarschuw me voortaan a.u.b" zei ik
"Waarom was je niet op de afgesproken plek?" Vroeg een donkere stem
"He ze was er wel maar haar klasgenoten waren daar ook!" Zei een stem die ook zacht was
Zou dat de schim zijn? De schim in de struiken. Ik denk van wel.
"Zat jij in de bosjes?" Vroeg ik zachtjes.
"God Ni..." Riep iemand
De stem word onderbroken.
"Stop zeg mijn naam niet!!! " roep een andere stem. "Juist het spijt me Ni..."
"Nu doe je het weer!" Zei de stem weer.
Ik lachte wat. Wat grappig bijna 2 keer iets verklappen.
"Ok we gaan even weg El we gaan vergaderen.' Zegt de stem van het park die ik vertrouw. Ik knik. Na 5 minuten hoor ik een deur opengaan.
"We zijn terug" zegt er iemand opgewekt.
"We gaan je terug naar huis doen, geen vragen deze keer."
Ik knik, ik ben best blij. Geen vragen gelukkig. We komen aan terug in mijn huis. Ze zetten me op bed.
"Weet je het nog?" Vraagt een zachte stem.
Ik lach "ja gefluit"
"Super alle we gaan." Zegt de zachte stem van het park nog en geeft me een knuffel. Raar deze knuffel voelt zo goed, zo vertrouwelijk. Dan fluit er iemand. Ik doe mijn blinddoek nog niet af want ik knuffel nog. Dan pas vertrekt de stem en dan doe ik mijn blinddoek af. Ik doe geen moeite meer om te zien wie de stemmen zijn. Ik ga liggen in mijn bed en val in slaap.
*droom*
"Ze gaat alles vergeten wees er maar zeker van" zegt een oud vrouwtje.
"Ok ik wil niet dat ze iets herinnert" zegt mijn papa
*droom gedaan*
Ik schiet wakker. Zou dat dat oud vrouwtje zijn waar mama en papa het over hadden? En wat moest ik vergeten?
JE LEEST
Little sis
FanfictionEl is een meisje van 17 en woont in Londen. Ze is de zus van een beroemdheid maar de wereld kent haar niet echt. Haar ouders hebben haar altijd beschermd. Overbeschermd.
