Little sis

13. Uiteten

Harry en ik praatte wat op het bankje. Ondertussen was hij niet meer zenuwachtig. Ineens hoorde ik zijn maag knorren. Ik lachte.

"Sorry, ik denk dat ik honger heb." zei Harry.

"Ok, dan zullen we gaan eten. Trouwens waar gaan we eten?" vroeg ik.

"Zal je nog wel zien." Hij lachte geheimzinnig. We gingen uit het park en ik wil mijn fiets pakken. Hij legde zijn hand op mijn stuur.

"Laat dat maar" lacht hij. Op dat moment hoor ik een auto die van slot gaat. Harry gaat naar de auto en houd de passagiersdeur open.

"Kom dan" zei hij. Ik stond daar met mijn mond open, een eigen auto. Daar kan ik enkel van dromen. Harry lachte.

"Haha, je gezicht, je mag wel instappen hoor" Ik deed snel mijn mond dicht, begon te blozen en stapte in de auto. Harry stoot mijn deur en stapte zelf in. Wat een gentleman! We rijden naar het restaurant. Ineens komt er een liedje op dat ik herken. Harry neuriet mee, hij kent het precies ook.

"Welk liedje is dit?" vraag ik aan Harry. Hij kijkt me verschrikt aan. Ik draai snel mijn hoofd om en kijk naar buiten.

"Dat verklaard alles" zei Harry op een lachend toontje. Ik draai me terug om met mijn gezicht naar hem toe en kijk hem vragend aan.

"Ja, je komt gewoon rustig naar me toegestapt in het park en je kent onze nummers niet" zei hij. Ah dit is het bandje van Harry, wacht hoe noemde het weer? Harry kijkt me aan en net alsof hij mijn gedachte kan lezen zei hij One Direction.

"Juist ja" zei ik. Ik schaamde me wat en keek terug naar buiten. Gelukkig waren we bij het restaurant aangekomen. Het was klein maar gezellig. Voor ik mijn gordel had uitgedaan deed Harry mijn deur open.

"Dankje gentleman" zei ik met een lach. We gingen naar binnen en bestelde ons eten. Het meisje dat ons eten kwam brengen keer een lange tijd naar Harry. Harry keek weg want hij had geen vermomming aan zoals in het park. SHIT de beenie en zijn zonnebril. Ik slaag mijn hand op mijn voorhoofd. Nu kijken Harry en het meisje raar naar mij. Ik bloosde en keek weg. Gelukkig ging het meisje weg en had ze Harry niet herkend.

"Wat is er?" vroeg Harry

"Ik ben je zonnebril en je beenie vergeten sorry, ik ben echt stom." zei ik en weer sloeg ik op mijn voorhoofd.

"Nee, ben je niet en stop met jezelf te slaan" zei Harry. "We zullen na het eten naar je huis gaan om mijn spullen te gaan halen." Ik knikte. De rest van de avond was gezellig. We gingen naar mijn huis maar ik viel in slaap in de auto. Ik werd wakker omdat we over een drempel reden, de drempel in mijn straat. DE DREMPEL IN MIJN STRAAT!!!

"HARRY STOP" riep ik. Harry remde direct. Hij keek me aan.

"Wat is er?" vroeg hij.

"Euh, ik zal even te voet naar mijn huis gaan en dan kom ik wel terug met je spullen. Anders gaan mijn ouders veel vragen". Dat loog ik. Nu hoor ik dat hij dat niet zag want ik ben slecht in liegen, je ziet het direct aan me. Hij kijkt me even aan en knikt. Ik ren naar huis en pak snel zijn spullen. Ik ren terug naar Harry en val bijna. Uitgeput kom ik aan en geef Harry zijn spullen terug.

"Dank je" hij lachte vriendelijk.

"Graag gedaan" zei ik nog steeds buiten adem. "Ik zal maar is gaan naar huis".

"ok, moet ik je volgen tot je huis?" vraagt hij nog.

"Nee, nee het zal wel lukken. Bedankt voor vandaag, het was leuk." zei ik.

"Ok. Graag gedaan" Harry gaf me nog een knuffel en reed weg. Ik ging naar huis, direct naar mijn kamer. Ik kleed me om in mijn te grote jongens t-shirt. Wat? dat slaapt goed. Ik ga ik mijn bed liggen en sluit mijn ogen. Ik val bijna in slaap en ineens realiseer ik me iets.