Unicode
မနက်ရောက်တော့ ထယ်ယောင်းမှာ ညက အရှိန်နဲ့နာကျင်ကိုက်ခဲနေတော့သည်။
"အင်း...ဟင်း..ဟင်း..."
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် ထယ်ယောင်း ငြီးနေသံကြား၍ လန့်နိုးသွားသည်။
"ကလေး ဘာဖြစ်လို့လည်း..."
"ကိုကို ကျွန်တော့်အောက်ပိုင်း အရမ်းနာတယ်... "
ဂျောင်ဂုလည်း ထယ်ယောင်းပြောတော့ ထယ်ယောင်းအောက်ပိုင်းကို လှန်ကြည့်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းအောက်ပိုင်းကိုမြင်တော့ ဂျောင်ဂု မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
"ဟင်...ကလေး... ကလေး အပေါက်လေး ရဲပြီးယောင်နေပြီ.... သွေးတွေလည်းစို့လို့...."
ထယ်ယောင်းမှာ နာကျင်နေသည့်ကြားက ဂျောင်ဂုစကားကြားတော့ ရန်လုပ်တော့သည်။
"အဲ့ဒါ ကိုကို့ကြောင့် ကျွန်တော် မခံနိုင်ပါဘူး တော်ပါတော့ ပြောတာကို မရဘူး အတင်းဆက်လုပ်တယ် ကျွန်တော် အခုလိုဖြစ်တာ ကိုကို့ ကြောင့်....မကောင်းတဲ့လူကြီး....ကိုကို့ ကို မုန်းတယ်..."
ဂျောင်ဂုလည်း စိတ်မကောင်းတော်တော်ဖြစ်သွားသည်။ သူ့ကြောင့် သူ့ကလေးနာကျင်နေတာကို မကြည့်ရက်နိုင်တော့....။
"ကလေးရယ် ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ် နောက်ကို ကလေးနာကျင်အောင် ကိုကိုမလုပ်တော့ဘူးနော်....အခုဆရာဝန် ခေါ်လိုက်မယ်... "
ဆရာဝန်ခေါ်မယ်ပြော၍ ထယ်ယောင်းမှာ အတင်းတားတော့သည်။
"ဘယ်ဆရာဝန်ကို ခေါ်မှာလည်း ကျွန်တော့်ကို အရှက်ကွဲအောင် လုပ်မလို့လား မခေါ်နဲ့နော် ကျွန်တော် ဆရာဝန်နဲ့မပြဘူး..."
"ကလေးရယ် ဆရာဝန်မခေါ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မှာလည်း ကလေးအပေါက်က ယောင်ပြီး သွေးတွေစို့နေတာ ဆရာဝန်မပြလို့မဖြစ်ဘူး...."
"မပြဘူးဆို မပြဘူးပဲ ကျွန်တော့် ဒဏ်ရာ ကိုကိုပဲ ပျောက်အောင် ကုပေး ကိုကိုလုပ်ထားတဲ့အတွက် ကိုကိုတာဝန်ယူ..."
"ကလေးရယ် ကိုယ်က ဆရာဝန်မှ မဟုတ်တာ ဘယ်လိုလုပ် ပျောက်အောင် လုပ်ပေးရမှာလည်း ဆရာဝန်မှ သိမှာပေါ့ ကိုကို့မှာ မိသားစု ဆရာဝန် ရှ်ိပါတယ် ကလေးရယ် ဘာမှ ရှက်စရာမလိုဘူး..."
YOU ARE READING
𝗠𝘆 𝗟𝗶𝘁𝘁𝗹𝗲 𝗕𝗮𝗯𝗯𝘆
Fanfiction!ကလေးတော်တော်ဆိုးတာပဲကွာ ကိုယ့်အပေါ်အရမ်းအနိုင်ယူတာပဲ.... ကလေးအနိုင်ယူချင်လည်းယူပါကလေးရယ် ကလေးမို့ ကိုယ်အလျော့ပေးပါ့မယ်....!
