အဆင့်​မြင့်တင်ခြင်းစနစ် ( zhanyi ❤💚)

အပိုင်း(၂၅)

***zg***

ေဝရင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆရာေနတဲ့ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ဆရာကအေဆာင့္ကိုေရာက္ေတာ့ဆရာကအေဆာင္ေရွ႕မွာရွိတဲ့အရိပ္ရသစ္ပင္ႀကီးေရွ႕မွာထိုင္ေနၿပီးအေဝးကိုေငးၾကည့္ေနသည္။

ေဝရင္းလဲဓားေပၚကဆင္းလိုက္ခါလန္အာကိုကူဆင္းေပးလိုက္ၿပီးစီဝမ္ကိုသိမ္းလိုက္ခါ
ဆရာဆီသြားလိုက္သည္။
ဆရာကသူတို႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာအေဝးကိုသာျပန္ၾကည့္ေနသည္။

*တပည့္ေဝရင္းကဆရာ့ကိုႏႈတ္ဆက္ပါတယ္*

*တပည့္လန္အာကလဲဆရာကိုႏႈတ္ဆက္ပါတယ္*

*အင္း..မင္းတို႔ဆရာဆီဘာကိစၥရွိလို႔လာတာလဲဆိုတာဆရာသိပါတယ္*

*ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ *

မင္ေဟြ႕သူတပည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာၿပဳံးလိုက္သည္။
ထိုခေလးႏွစ္ေယာက္ကမိမိသင္ေပးစရာေတာင္မလိုပဲကိုယ္နဲ႕ေတာင္တန္းတူညီတူေတြျဖစ္ေတာ့မည္။

သူသိပါတယ္ရင္းအာအတြက္သူ႕ရဲ႕ဂိုဏ္းကခနတာနားခိုရာျဖစ္ဖို႔သာအဆင့္မွီသည္ဆိုတာ
အခ်ိန္တန္ရင္ထြက္ခြားသြားၾကမွပဲေလ

*ရင္းအာ၊လန္အာဆရာတစ္ခုပဲမွာခ်င္တယ္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ဆရာရဲ႕နတ္ဓားဂိုဏ္းကမင္းတို႔ကိုအၿမဲႀကိဳဆိုေနမွာဆိုတာကိုမွတ္ထားပါ.....မသြားခင္မင္းတို႔ရဲ႕က်ဲနဲ႕ေကာကိုသြားႏႈတ္ဆက္လိုက္အုံး*

*ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ..ေနာက္ၿပီးတစ္သက္လုံးစာအတြက္ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ဆရာကဆရာတစ္ေယာက္ထဲပဲရွိေနမွာပါ..တပည့္တို႔ကိုဒီႏွစ္ေတြအတြင္းသင္ၾကားဆုံးမေပးခဲ့တာေတြအားလုံးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ*

*ေကာင္းၿပီ...သြားၾကေတာ့*

ေဝရင္းဆရာကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္မ်က္ရည္စေတြတြဲးခိုေနတဲ့လန္အာကိုေခၚကာ႐ႊီးရန္က်ဲရဲ႕အေဆာင္ကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

လန္အာကေတာ့သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနသည္။
ငိုေနတဲ့လန္အာကိုေခ်ာ့လိုက္ၿပီးသူလဲက်ခ်င္ေနတဲ့မ်က္ရည္မ်ားကိုေခါင္းေမာ့ကာထိန္းထားလိုက္သည္။

သူတို႔ေတြဒီနတ္ဓားေတာင္ထြက္မွာတစ္ႏွစ္ေလာက္သာေနခဲ့ဖူးေသာ္လည္သူနဲ႕လန္အာရဲ႕ပထမဆုံးေတြ႕ဆုံျဖစ္တဲေနရာေလးျဖစ္ေနတဲ့အျပင္သူတို႔ကိုဂ႐ုစိုက္တဲ့ဆရာနဲ႕႐ႊီးရန္က်ဲမင္ရွင္းေကာတို႔ေတြနဲ႕မခြဲးခ်င္ေသာ္လည္းအျပင္ေလာကမွာစြန့္စားခန္းခရီးေတြထြက္ဖို႔အတြက္သူဆုံးျဖတ္ထားၿပီးၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ဒီေနရာကသူတို႔ရဲ႕ပထမဆုံစမွတ္ျဖစ္ၿပီးေကာင္းကင္နယ္ေျမကေတာ့အဆုံးသတ္ေပါ့