Mijn leven...

hoofdstuk 6: opgesloten?!

Het was maandag . Mijn wekkerradio liet q-music horen . Het liedje 'She looks so perfect ' van 5sos galmde door de speakers van mijn wekker. Ik strekte mijn arm uit en sloeg maar op een paar plekken. Hopend om op de juiste plek te slaan, zodat mijn wekker zijn kop houd. Na een paar pogingen, lukte het me eindelijk .Ik duwde mijn deken van me af en ging recht opzitten. 7:10, las ik van mijn wekker af . Met een zucht stond ik op , en slofte naar mijn klerenkast . Nog voor ik mijn klerenkast kon opendoen , stormde mijn broer mijn kamer binnen .

' Vanaf nu , ga je niet meer naar school. je blijft hier bij mij 'Mijn broer zijn ogen straalde van blijdschap.

' Ik snap het niet . Waarom zou ik thuis moeten blijven?' Verbaast keek ik hem aan. Met een glimlach stapte hij om me af .

' Omdat je bij mij moet blijven. Ik kan je gewoon niet delen met andere mensen. Dat begrijp je toch wel ?" Hij trok me in zijn armen. Een hand ging door mijn warrige haar . Ik duwde me uit zijn warme omhelzing en zette een stap achteruit, zodat er meer ruimte tussen ons twee stond. Ik thuis blijven? Ik dacht onmiddellijk aan Alex. De enige vriend die ik nog had en waar Jonas niet het bestaan van wist .

' Jonas , Ik wil graag naar school gaan' Aarzelend keek ik in de bruine ogen van mijn broer .

'Julie ,Waarom zou je naar school willen gaan? Je moet zo wie zo niks achterlaten. En als je zo veel van studeren houd , leer ik je wel alles dat je moet weten' Hij keek me smekend aan ' Ik wil je gewoon heel graag bij me '

Mijn broer kwam hebberig dichterbij. Snel zette ik nog een stap achteruit . Ik word denk ik echt bang van hem. Met een schok realiseerde ik me dat . Bang? Voor je eigen broer ? Ik wou echt niet bij hem blijven .

' Ik wil echt naar school' Ik zette nog een stap achteruit maar besefte nu dat ik tegen een muur stond .

' Je kan niet naar school! , Je zal en moet bij mij blijven 'Jonas zijn ogen werden één grote warboel van emoties: wanhoop , lust , angst, woede.... spijt ? ' Je blijft hier' Met die woorden draaide hij zich om en baande weg . Natuurlijk niet zonder eerst nog is een keer achterom te kijken en de deur vast te doen met een klik. Ge-wel-dig . De deur was op slot . Verslagen liet ik me achterover op het bed vallen. ik snapte er helemaal niks van , mijn broer deed zo anders , zo raar. Opnieuw twijfelde ik of dit wel echt normaal was bij een broer-zuster band . Iets in me zei van niet . Vluchtig overliep ik mijn opties voor te ontsnappen . Ik was dus echt niet van plan om de hele dag op mijn kamer opgesloten te zitten. Vooral niet nu dat ik bang begon te worden voor mijn bloedeigen broer. Het was niet zo dat ik een Gsm had waar ik een sms'je mee kon sturen en door het raam gaan was ook niet echt een optie . tenzij ik natuurlijk een paar gebroken botten wilden. Ergens in een serie had ik wel is gezien dat ze dekens , kledingstukken en noem maar op aan elkaar vast bonden tot een stevig touw , dat ergens aan vast bonden en zo uit het raam konden ontsnappen.Wel jah, het was het proberen waard , dacht ik . Ik zocht een paar spullen bij elkaar die me wel goed genoeg leken om een touw mee te kunnen maken. Ik begon bij mijn deken dat bond ik vast aan mijn t-shirt met streepjes uit de lola en lisa , dat op zijn beurt dan weer vastgebonden werd aan mijn jas van de nineteen en zo ging het maar door . Uiteindelijk had ik toch wel, vond ik persoonlijk , een touw dat best wel stevig leek .De ene kant van het begin van mijn ' touw' moest ik nu nog wel ergens aan vast knopen . Het bed leek me wel een optie waardig .Ik bond het 'touw' aan mijn bed vast . Dat op zich, was eigenlijk wel al een klus die best moeilijk was . Ik gaf een ruk aan het 'touw' om te zien of hij wel stevig genoeg was . Het ging er mee door . Ik opende mijn raam dat links van mijn bed bevond . Ik tuurde naar beneden , ik schatte toch wel zo'n 5 à 6 meter . Ik liet mijn ' touw ' rustig naar beneden vallen . Het was net niet lang genoeg maar die laatste paar centimeters zullen nu nog geen ramp zijn . Ik had eigenlijk best wel geluk dat er langs deze kant geen ramen waren , dus niemand kon zien wat ik nu van plan was . Buiten de buren dan ,maar dat was niet zo erg. Okay ... het enige wat ik nu nog moest doen was mijn lot over laten aan een 'touw' gemaakt uit aan elkaar gebonden kleren . Was dit eigenlijk wel zo'n goed idee . Als er nu iets fout ging dan ...... Okay stop het julie ! Je kan dit ! Moedigde ik mezelf aan . Snel vooraleer ik mijn moed zou verliezen zette ik mijn ene been over het raamkozijn. Nu nog het andere . Mijn linkerbeen bungelde buiten maar mijn rechterbeen zat eigenlijk een beetje klem . Leuk nu zit ik hier vast. Ik probeerde mijn ene been toch ook nog over het raamkozijn te krijgen . Ik ging een beetje meer naar achteren hangen en zette mijn linkerbeen tegen de muur . Ik probeerde mijn rechterbeen over de kleine verhoging te heffen dat me weliswaar lukte ! Maar ik was te ver naar achteren geleund en men kracht in mijn armen was ook niet om te zeggen ,geweldig . Even leek het alsof ik vloog , maar nog geen seconde later nam de zwaartekracht het werk over en stortte ik naar beneden. Had ik maar geluisterd naar dat kleine stemmetje in mijn hoofd dat zei dat dit een slecht idee was . De grond kwam steeds dichterbij . Ik sloot mijn ogen en bereide me voor op het ergste

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hopelijk vonden jullie het een mooi stukje xx Toen ik dit schreef zat ik midden in de examens .Het duurde lang vooraleer ik weer geüpdate had omdat ik een reserve probeerde aan te maken van zo'n 5 hoofdstukken . dus iedereen sorry voor het lange wachten

xoxo MangaXLover