Uzun zamandır yeni bir kurgu yayınlamamıştım. İnşallah pişman olmam. ^^
Zevahir'i okuyanlar zaten Betül'ü tanıyacaktır. Bu onun kurgusu. Eğer okumadıysanız da bir sorun olmayacaktır. Okuyabilirsiniz.
Diğer kurgularımın aksine burada güleceğiz, biraz eğleneceğiz. Yine sorunlarla uğraşacağız ama sanıyorum ki eğlenerek çözeceğiz ^^
Girişimiz biraz kısa. Ama adı üstünde giriş bölümü ;)
Hadi Başlayalım.
Benim İçin Başlama Tarihinizi Buraya
Motosiklet ve taksi emojisi alalım bir de. 🏍️🚖
(Zevahir'i okuyanlar anladı ;) Okumadıysanız da yakında anlayacaksınız ^^)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşk bazen klişe bir çarpışmadan meydana gelebilirdi."
İYİ OKUMALAR
Giriş
Gitmem gerekecekti.
İstemeye istemeye aşık olduğum şehri terk etmem gerekecekti. Bir çare bulamazsam sonum kesinlikle terk etmeye çıkacaktı. Annemler olanları duyduğunda benim asla İstanbul'da kalmama izin vermezdi. Zaten zırt pırt memlekete gelmemin sinyallerini veriyorlardı. Bu sefer kesin yanlarına gelmemi isteyeceklerdi ve bu sefer haklılardı.
Galiba. Kısmen. Birazcık.
Hoş bulunduğum duruma gelene kadar İstanbul beni kovarsa ancak o zaman giderim diye düşünüyordum ve bu gidişle kovmasına da gerek yoktu.
Belki de bir şehrinden kovulmak böyle oluyordur? Olabilirdi. Neden olmasındı? Hiçbir şehirden kovulmadığımdan bilemeyecektim.
Benim bir çözüm yolu bulmam gerekiyordu.
Kesinlikle. Mümkünse hemen. Hatta şu an.
Herhalde dünya da içinde bulunduğum duruma göre herhangi bir çözüm yolu vardır değil mi? Olması gerekiyordu. Sadece aklıma gelmeliydi. Gelmesi ve beni kurtarması gerekiyordu. Sonra işim kolaydı. Tıkır tıkır her şey yoluna girerdi.
Umut ne kadar güzel bir şeydi.
Bir kutuyu dondurmayı kucaklamış, karşımdaki televizyondan kdramalarımdan bir bölüm izlerken aklımdan geçenler tam olarak bunlardı.
Benim bir çözüm bulmam gerekiyordu.
Belki de birden fazla çözüm. Sonuçta bir tane yeterli gelmeyebilirdi çünkü kahretsin ki tek bir derdim yoktu. Bela mıknatısı gibi ortalıkta dolanırsam da bu gidişle de bu sayı artabilirdi.
Kendimi tenis maçında gibi hissediyordum. Gelen her topu karşılamam gerekirken beceremiyor, o minik, ufak topu kafama yiyordum. Şimdilik üç toptu ama kesin devamı gelirdi.
Benim bir çözüm bulmam gerekiyordu.
Teker.
Teker.
Teker.
Hepsine.
Birincisi herkesten sakladığım notlarımın annemlerin duymaması gerekiyordu. Netice de berbat puanıma verilen çeyrek, minicik bursumu kaybettiğimi kimsenin duymaması lazımdı. Hiç tasnif etmiyordum ama bursum beni ilk terk eden olmuştu.
İkincisi bana çıkarılan faturayı bir şekilde ödemem gerekiyordu. Şu kasklı yakışıklının o kadar para içinde yüzüp benden bunu istemesi gerçekten saçmalıktı.
Üçüncüsü biraz karışık bir durumdu. Sosyal medyadan kimseyle bir daha görüşmememi bangır bangır bağıran bir karışıklıktı çünkü sürpriz yumurtadan ne çıkacağı belli olmuyordu. Benim de artık nur topu gibi bir sapığım vardı.
İşin aslı hayatım tam bir fiyasko olma yolunda ilerliyordu.
Ve benim ihtiyacım olan çözüm yolları her ne haltsa en acilinden bulmam gerekiyordu.
Ama ben ne yapıyordum? Koltukta bağdaş kurmuş, bir kilo dondurmayı mideme indiriyordum.
Aman ne güzel.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evetttt, yorumları alayım hemen. Nasıldı?
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. ^^
Bölümler ne zaman gelecek derseniz, biraz stok yaptıktan sonra geleceğim. Ama benim işim belli de olmaz. Tepkiler güzel olursa, bir bakmışsınız, başlamışız. Hemen kütüphanenize ekleyin ^^
