Story Of My Life {2} || ft. One Direction

• T H I R T Y - S E V E N

"Meisjes, ik heb jullie hier niet voor niks meegenomen. Het is niet veilig voor mij om daar buiten te gaan praten, daarom zijn jullie nu hier. Ik zal alles vanaf de begin vertellen." Hij zucht en begint zijn verhaal.
Als hij klaar is, kijk ik hem onbegrijpend aan.
"Dus pap, meneer Adams en jij waren mafia's?" Vraag ik. Nu weet ik waarom pap die wapen had, die ik nog steeds in mijn tas heb zitten.
"Ja, kijk maar." Zegt hij en laat me een paar papieren zien. Iets valt me op en ik pak het uit Luke's handen. Het is een pakje met een cd erin, erop staan onze namen en 'bekijk dit na onze dood.'
"En wat is dit?"
"Weet ik eigenlijk ook niet. Geef maar hier, dan doe ik het in de laptop."
"Maar waar is je laptop dan?"
Hij staat op en doet een geheime deur open. Als je erin kijkt zie je van alles en nog wat. Geld, brieven, een laptop en tablet.
"Wow, ik herinner me niet dat we die kast hadden gebouwd." Zeg ik.
"Ik heb hem gebouwd om dingen te verstoppen. Bijvoorbeeld deze laptop, er staan teveel geheime dingen in." Zegt hij.
Ik knik en geef de cd aan hem.
Er staat een filmpje op, als Luke hem open doet, zien we mijn vader en meneer Adams praten.
"Onze moordenaar is Jacob Leto. Een lange, zwart harige man. Ongeveer 32 jaar oud. Bewaar deze cd goed. Dit is bewijs om hem op te laten pakken." Begint meneer Adams.
"En onthoud goed, pas goed op jullie zelf, Jacob is opzoek naar deze cd. Geloof niks wat hij zegt. We houden van jullie Kids." Eindigt mijn vader.
"Kayla, Hanna. Jullie moeten naar huis. Jullie krijgen een paar van mijn mannen mee. Let alsjeblieft goed op jullie zelf." Zegt Luke.
"Dat doen we." Zeg ik en Hanna gaat als eerst naar beneden. Als ik wil gaan houd Luke mijn hand vast en trek me weer omhoog.
"Kayla, ik ben trots op je. Thank you for staying strong." Zegt hij.
"Luke, I'm always staying strong. I do it for Lisa, Hanna and the kids, they can't do it without me." Zeg ik. Hij kijkt me voor eventjes aan en geeft me dan een knuffel.
"I love you sis."
"I love you too bro."
Ik ga ook naar beneden en loop naar de auto waar Hanna wacht.
"Zullen we gaan?" Vraagt ze.
Op dat moment herinner ik me dat ik de wapen van mijn vader aan Luke moest geven.
"Ik ben iets vergeten, wacht even." Zeg ik en al lopend pak ik de wapen uit mijn tas.
Las ik een stukje gelopen heb, zie ik iets in de bosjes. Het lijkt op een man en hij heeft iets in zijn handen die hij nu op Luke richt, die net uit de hut komt.
Oh wacht, nee dat kan niet.
Hij wil Luke doodschieten.
Zonder na te denken loop in ook de bosjes in en besluip de man van achter, hij meekt me niet op.
Ik til de pistool trillend op. Ik heb een keer eerder geschoten, maar het is heel lang geleden. Ik had nooit gedacht dat ik dit nog eens moest doen.
"Leg die pistool neer." Zeg ik en de man draait zich om.
"Nee alsjeblieft, schiet me niet neer. Mijn vrouw ligt ziek thuis en mijn kinderen verhongeren. Ik kon niks anders." Zegt hij bang, hij legt zijn pistool op de grond en doet zijn handen omhoog. Ik pak de pistool met een servetje op, zodat mijn vingerafdrukken niet zichtbaar zijn.
"Loop." Zeg ik en duw hem naar voren.
"Alsjeblieft. Doe me niks aan." Smeekt hij.
"Hou je mond en loop." Beveel ik en hij loopt door. Ik breng hem naar het hutje, Luke merkt ons op en komt naar me toe.
"Hij wou je dood hebben. Dus hij heeft iets met Jacob te maken, of niet?"
"Kan." Zegt hij en we gaan naar boven.
De man gaat op de ene stoel aan de tafel en ik op de andere zitten.
"En... Vertel eens. Waarom wilde je ons dood?" Zeg ik.
"Ik had geld nodig, echt waar. Vermoord me alsjeblieft niet. Ik doe alles voor jullie. Ik heb 3 kinderen en een zieke vrouw thuis. Ik moet voor ze zorgen, ze kunnen niet zonder mij." Smeekt de man en haalt een foto uit zijn jaszak. Op de foto staat zijn gezin.
Ik heb best medelijden met hem, maar ik was ook niet van plan om hem wat aan te doen.
"Kijk, ik wil je niks doen. Als jij me nou eens verteld waar Jacob is, dan help ik jou. Ik regel een goed huis, een goede baan en medicijnen voor je vrouw als die nodig zijn."
"Oke, ik vertel het..."

Meisjes ik heb een fout gemaakt, ik heb per ongeluk deel 38 gepubliceerd in plaats van deel 37 vorige keer. Dit is de goeie, deel 38 zet ik er zo opnieuw op.
Mijn excuses