Story Of My Life {2} || ft. One Direction

• T W O

'Ik dacht dat je anders was kayla.'

Hij heeft ook 2 foto's gestuurd.

Omg F*CK. Dit meen je toch niet.

'Mike, dit is niet wat je denkt. Laat me het uitleggen pleaseee.' Stuur ik terug.

'Wat voor uitleg wil je nog geven? De foto's zijn toch genoeg.' Stuurt hij.

Ik probeerde hem te bellen en hij neemt op.

"Kayla, wat wil je nog bespreken?" Zegt hij boos.

"Mike alsjeblieft laat me uitleggen wie dat zijn. Waar ben je, ik wil met je face to face praten." Zeg ik smekend.

"Ik ben niet thuis." Zegt hij en hangt op.

Ik weet dat hij liegt, ik merk het aan hem.

Ik moet naar hem toe. Ik ren naar boven, doe wat anders aan en ga met de bus naar Mike's huis.

Ik bel aan en Mike doet open.

"Kayla?" Zegt hij."Wat doe jij hier?"

"Mike ik wil met je praten, alsjeblieft geloof me dat zijn..." ik word onderbroken door iemand die Mike roept van boven, ik herken meteen Autumns stem.

"Mike wie is dat?" Roept ze.

"Dus zij zit hier achter. Je laat me dus vallen voor haar. Mike er bestaat iets van vertrouwen en dat heb jij niet. Als je even zou vragen wie dat op de foto's waren, zou je weten dat het mijn broer en mijn muziekleraar zijn. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, maar ik heb verkeerd gedacht. Je bent een f*cking douchebag. Ik heb van je gehouden, maar jij hebt mijn hart in miljoenen stukjes gescheurd. Bedankt Mike. En Autumn je hebt je doel bereikt, Bravo. Je mag Mike hebben." Zeg ik en loop woedend weg.

Ik hoor Mike nog Kayla roepen.

"SH*T." Zeg ik en stop met lopen. Ik ben mijn buskaart in de bus vergeten, en ik heb geen geld.

"Wat?" Hoor ik Mike zeggen. Ik draai me om en kijk hem aan.

"Poep. Dikke vette poep. oke? Wie had het tegen jou?" Zeg ik woedend en loop weer weg.

Ik moet dus de hele weg lopen. Fijn.

Na een stuk lopen, kon ik niet meer. Mijn ogen waren rood en opgezwollen van de tranen en mijn voeten deden pijn. Ik besloot om op een bankje in het park te zitten. Ik pakte mijn telefoon en keek door mijn foto's. Ik wilde alle foto's van Mike en mij verwijderen, maar het lukte me niet. Ik hou nog steeds van hem, maar heeft nooit van mij gehouden.

Dit is gewoon pijnlijk.

Na ongeveer een halfuur zitten kwam er iemand naast me zitten, het was dat blondje van gitaarles. Sorry, ik ben zijn naam vergeten.

Ik keek hem aan, hij had perfecte blauwe ogen.

"Heey, kayla was het toch?" Vraagt hij.

Ik knik alleen maar, ik krijg geen woord uit mijn mond.

"Wat doe je hier helemaal alleen?" Vraagt hij daarna.

"Wat moet je anders als je vriendje je zomaar laat vallen voor je aardsvijand?" Zeg ik een beetje kwaad.

"Oh sorry." Zegt hij.

"het is jou schuld niet, eigenlijk moet ik sorry zeggen. Ik moet mijn boosheid niet op jou richten." Zeg ik.

"Het is geen probleem. Ik snap je wel." Zegt hij. "Ik heb het zelfde meegemaakt vroeger, ik weet hoe het voelt."

Mijn tranen begonnen weer te stromen.

"Hij had geen vertrouwen in me, hoe kon hij me dit aan doen!?" Zei ik door mijn tranen door. "Ik heb van hem gehouden, maar hij laat me vallen voor een of andere b*tch."

Het Blondje trok me naar zich toe en gaf me een knuffel. Het voelde fijn, heel erg fijn.

Na een poosje trok ik me weg en sta op.

"Sorry, ik moet naar huis." Zeg ik, het blondje staat ook op.

"Zal ik je brengen?" Zegt hij.

"Hoeft niet." Zeg ik.

"Denk je nou echt dat ik je zomaar in deze staat laat lopen?" Zegt hij. "Kom."

Ik knik en loop achter hem aan.

Als we bij mijn huis zijn stappen we allebij uit.

"Bedankt.. uuh." Zeg ik.

"Niall, Niall Horan." Zegt hij lachend. "Het was geen moeite, ik kon je niet laten lopen."

Ik moest glimlachen, hij was zo aardig.

Hij keek me in mijn ogen aan en zo bleven we elkaar aanstaren, totdat het begon te regenen.

Ik keek weg.

"Uhm, oke totziens dan maar.." zeg ik.

"Tot ziens..."

7 vote + 6 comments 》 nieuw deel ☆

Meisjes zouden jullie voor een keertje een lange comment achter willen laten?

I love u all ♡