Unicode
ချစ်ရသူနဲ့အတူနိုးထရတဲ့မနက်ခင်းတွေလောက်ပြီးပြည့်စုံတာမျိုးထပ်ပြီးရှိနိုင်ပါတော့မလား။
နေးမျက်လုံးဖွင့်တာနဲ့ဒါလင်ကနေးဘေးနားမှာချစ်စဖွယ်ပုစွန်ထုပ်လေးလိုကွေးကွေးလေးအိပ်နေရှာသည်။
နေးလည်းဒါလင့်နားတိုးကပ်သွားတာကာဒါလင့်ကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ထားမိသည်။ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်ဒီအချိန်လေးကိုနေးရပ်ထားချင်မိတော့တာပါပဲ။
နေး ဒါလင့်ကိုသူမအိမ်ထံပြန်၍မလွှတ်ချင်ပါ။
နေးစိတ်တွေလည်းလေးနေတာကြောင့်
ဒါလင်တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးရိမ်ပါသည်။၂၈ဆိုတဲ့ဒီအသက်ရွယ်ထိနေးအကြောက်လန့်ဆိုတာမရှိပဲရပ်တည်လာခဲ့တာ၊ဒါလင့်ကိုတွေ့မှနေးလည်းငါးပါးမှောက်ပြီးဒူးထောက်ရတော့တာပဲ။
ဒါလင့်ကိုသာဆုံးရှုံးရရင်ဆိုတဲ့အကြောက်တရားကနေးကိုအကြိမ်ကြိမ်သေစေတယ်။ဒါလင့်ကိုယ်လေးကိုနေးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားနေမိတယ်၊နေးဘယ်လိုနည်းနဲ့မှအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပါ။
"လီလီ နိုးနေပြီလား"
ရှင်းနိုကနေးရဲ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့အပြင်နှစ်ယောက်ကအရပ်ချင်းလည်းကွာတာမို့နေးကိုရှင်းနိုမော့ကြည့်ရသည်။
"ခုနတည်းကပဲ ဒါလင်နဲ့အတူတူထချင်လို့"
မျက်၀န်းတွေစိုစွတ်နေတဲ့နေးကြောင့်ရှင်းနိုထိတ်လန့်သွားရသည်။
"ငိုနေတာလား လီလီ ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဒါလင်နဲ့မဝေးချင်လို့ ဒါလင်ကျွန်မနဲ့အတူမရှိတော့မှာကိုလည်းကြောက်တယ် ကျွန်မ...ကျွန်မ"
ရှင်းနိုထလိုက်ကာ နေးကိုဆွဲဖက်လိုက်သည်။
ဒီလိုကျတော့လည်းလီလီကသူ့အရုပ်ကလေးပျောက်သွားလို့ငိုနေတဲ့ကလေးနဲ့တူနေပြန်သည်။
"ကျွန်မ လီလီနားမှာရှိနေတုန်းပါပဲ"
"ဒါလင့်ကိုကျွန်မချစ်တယ်"
"အတူတူပါပဲ လီလီ"
အချစ်ကလူကိုပျော့ညံ့စေတာလား၊လူတစ်ယောက်ကပဲလူတစ်ယောက်ကိုပျော့ညံ့စေတာလားဆိုတာကိုအဓိပ္ပာယ်မဖွင့်ဆိုတတ်တော့ပါ။
YOU ARE READING
SHE ( Sevlin Nattalie )
RomanceSevlin Nattalie + Rosalie Shinno GL Fiction ( own creation ) #IngyinMay