Dusk Till Dawn (Martensen Series #1)

Chapter 40

I couldn't believe we made it this far! I started writing the Martensen series just because I was inspired by something. Hindi ko inakala na mamahalin ko pala ito nang sobra-sobra. Na mamahalin ko si Fil sa storyang ito. To my future readers, thank you so much for your unwavering support and love! I hope you will still support me in writing my other series (especially this one), and I hope you enjoyed reading this one! The epilogue is Fil's point of view.

See you on Series #2!

***

"I didn't mean to do it," Ethan's voice said when he tried to explain his side.

He looked at me with sorrowful emotions and desperation, asking for forgiveness. Pero, ang mga ginawa niya sa akin kagabi ay hindi ko matatanggap!

I was traumatized! Hindi ko inakala na magagawa niya ang mga bagay na iyon sa akin. I trusted him because he is a respectable and honourable person, but I regret everything!

"Sa tingin mo, palalagpasin ko ang lahat nang mga ginawa mo sa asawa ko?!" Tumaas ang boses ni Fil nang sabihin niya ang mga salitang iyon.

Kaagad kaming tumawag sa awtoridad at ini-report ang mga nangyari. He is also responsible for the damage of the store. Hindi lang iyon, Fil is going to file a case against him.

"Ipinaubaya mo na siya sa akin, Kerby! You said that I should take care of her!" Sabi ni Ethan.

Lumingon ako kay Fil at nakita ko ang pag-igting ng kaniyang panga. Alam kong sa estado ng kinauupuan namin ngayon, galit na galit na siya. I tried to touch his right arm, and he looked at me, trying to control his anger.

"Hindi mo pa rin dapat ginawa 'yon. You said you love her?! Why you forced her?! Hindi dapat pinipilit ang pagmamahal, Ethan! Kung hindi ka kayang mahalin, tanggapin mo nalang!"

I hold the hands of Fil. Nakakuyom ang kamao niya habang sinisigawan si Ethan. Ethan was handcuffed. Ang mga awtoridad ay nasa gilid lamang, naghihintay kung kailan kami matatapos sa pakikipag-usap sa kaniya.

"Audrey, please... patawarin mo 'ko. I can't lose my job." Pagmamakaawa sa akin ni Ethan.

Looking at him changes the way I look at him as a person. Nandidiri ako sa kaniya habang pinagmamasdan ko ang pag-iyak niya ngayon. If I just didn't value our friendship, I wouldn't forgive him.

I swallowed hard and think about it even more.

"I trusted you, Ethan. I let you courted me because you are a good person. Hindi ako makapaniwalang kaya mo 'yon gawin sa akin." Hindi ko na mapigilan ang hindi mapaluha.

Fil tried to comfort me while staring at Ethan in coldness. Alam kong nagtitimpi lang rin siya sa aking gilid. Dahil kung wala ako sa tabi niya, paniguradong susuntokin na naman niya itong si Ethan. I don't want to get involved in any violence anymore. I was trying to move on from what happened in the past. That's already too much. Pinipilit ko pa rin ang makawala sa nakaraan. Dahil napakadilim doon, hindi ako makahinga.

"Ma-mahal na mahal kita, Audrey..." He started crying while saying those words to me.

"No. That's not love, Ethan. Hindi dapat pinipilit ang pagmamahal." Tumigil ako sa pagsasalita at bumuntong hininga.

"Huwag mo na akong guluhin simula ngayon. Huwag ka nang magpapakita sa akin. Dahil, hinding-hindi kita mapapatawad sa kahayupang ginawa mo sa akin."

Umawang ang kaniyang bibig nang marinig niya ang mga sinabi. Mga luhang tuluyang nagsisilandasan sa kaniyang pisngi. Regret was very evident on his face. Kahit na ganoon, hindi ko pa rin kayang magpatawad sa kaniya sa ngayon. I just can't forgive a perverted man!