Beyaz Şarap

başlangıç

Ben Katre Liya Karasu. 2 gün önce kapıma gelen  askerler ile hayatım değişti.

2 gün önce

Eşim üç hafta önce göreve gitmişti. Eşim  Akif yetimhanede büyüyen benden başka kimsesi olmayan bir adamdı. Tanışmamız ise benim çalıştığım avukat bürosuna gelmesiydi ve evet Avukatım.

Balıkesir de kendi halimizde yaşıyorduk ama ek olarak 3,5 aylık ikiz bebeklere hamileydim.

Bu...Bu çok güzel bir histi...

Bugün yüksek ihtimalle cinsiyetlerini öğrenecektim doktor geçen ay öyle söylemişti.

Balıkesir de her gün iş için büroya gider eve gelirdim arkadaşım yoktu Eşim zaten görevdeydi. Ama aslen Trabzonluydum.

Bütün ailem oradaydı onları da çok özlemiştim. Balıkesir'e yolumun ilk düştüğü zaman üniversiteydi sonra burada bir düzen oturtunca oraya gidemedim.

Sade bir elbise giyip koluma çantamı taktım. Ve otoparkta ki arabama binerek sürmeye başladım. Karnım büyüdükçe sürmem zorlaşmaya başlamıştı.

Hastaneye gelmem ile doktorumun olduğu kata çıktım zaten randevum olduğu için hemen içeriye girdim.

-bakalım bize kendini gösterecek mi bebeklerimiz

Karnıma sürülen soğuk jel ile biraz irkilsemde bebeklerimin kalp atışını duymak beni sakinleştirdi.

Doktor bebeklerimin sağlıklı olduğu vesaire söylerken sonunda asıl beklediğim ana geldik

-tebrik ederim bir kızınız ve bir oğlunuz olacak. Bu aylar önemli çok stres yapmamaya çalış bebekler etkilenmesin...

Gibi şeyler söyledikten sonra doktorun yanından çıkıp eve geldim bugün izinliydim.

Eve geldiğim gibi kendime aperatif yiyecek hazırlayıp yemeğe başladım.

Yemeğimi yerken kapının çalması ile ellerimi silerek ayağa kalıp kapıya doğru ilerleyerek kapıyı açtım.

Kapımda üç asker vardı hayrolsun du

Hayır hayır düşündüğüm şey olmayacaktı değildi olmamalıydı beni bebeklerimle tek başıma bırakmamalıydı.

-Katre hanım içeri geçebilirmiyiz önemli bir konu konuşmamız gerekiyor

-tamamdır geçin buyurun diyerek kenara çekildim.

Koltuklara oturduktan sonra onların yüzüne bakarak dinlemeye başladım

-geçen hafta operasyon da bir sıkıntı olması ile askerlerimizden haber alamamıştık ama dün akşam gelen haber ile maalesef başınız sağolsun...

Gözümün önünün bulanıklaşması ile gelen askerlerden biri bana su verdi. Onu içtikten sonra tekrardan baş sağlığı dileyerek gittikler.

Onlardan gitmeden önce tek ricam aileme haber vermeleriydi çünkü konuşacak halim yoktu. Aklıma Akif'in gitmeden önceki gece geldi.

Akşam yemeğinde gelen görev ile birlikte yemeğimizi yiyip masayı topladık. Oturma odasına geçtiğimiz de akifle birlikte koltuğa oturduk.

Akifin konuşurken bir eli karnımdaydı.

-kendine çok dikkat et olur mu bebeklerimiz sen olduğun sürece iyi olacaklar,sakın birşeye üzülme veya stres yapma doktoru dinle...ola ki birşey olursa odamızda biriktirdiğimiz parayı al olur mu?

-Yeter ki sen iyi ol sağ salim dön gerisi önemli değil diyerek kollarımı boynuna sardım.

Bu ona son sarılmammış.

O gece uyuduktan sonra sabah Akif çok erken bir saatte gittiği için beni uyandırmamıştı...

Bunları düşünürken telefonuma gelen mesajla telefonumu açtım.

Akifin birkaç arkadaşından baş sağlığı mesajı vardı ama en önemli mesaj abimden di.

Beni ailede en iyi anlayanlardan biriydi abim benim konuşamayacağımı tahmin ettiği için yola çıktıklarına dair mesaj yazmıştı.

Bir abim bir erkek kardeşim vardı. Erkek kardeşim Asaf lise 2yi yeni bitirecekti. Onu en son gördüğümde ortaokuldaydı diğer görüşmelerimiz hep telefondan olmuştu.

Daha fazla gözlerimi açık tutamayacağım için büroya haber verip odamıza geçip uyudum...