LOVE ME LIKE YOU DO : SEASON TWO

CHAPTER 25

_

AFFLICTION

_

"Vy..." I whisper, hoping that there's a possibility that she may hear me.

"I'll tell the guards to not bother you. For now, I'll leave you two alone." hindi na ako nag-abala na lingunin siya nang umalis ito.

Sa ngayon, my gaze is lock on to her.

Halos mapa-upo ako kanina sa sahig nang pumasok ako sa kanyang k'warto. Good thing that Thea's wife was there to support me from falling. Siya na rin ang tumulong para maka-lapit ako sa tabi no Vy dahil parang dumakit ang aking paa kanina sa sahig. My feet just felt heavy and it made it hard for me to take step forward to get close.

Napahawak ako sa salamin na nakabalot sa katawan nito. She's inside this machine to which the bits are taking care of patching her up. Sine the glass is see-through, kita kita ko kung paano dumaan ang karayom sa balat nito. I didn't imagine that this king of sight would welcome me when I enter. Sinabi na rin naman kanina na malala yung lagay niya. Pero hindi ko inisip na ganito kalala. Her hand that seems like it's gonna fall off. It's a good thing that the bots the scientist created as well as the medicine they made are this effective. May mala gagamba pa na robot tapos naglalakad sa katawan nito.

"You're finally here..." I bit my lip to suppress the pain that wants to get out.

"You better be conscious Vy," I wipe the tear that escaped. "You better survive this."

Halata sa mukha nito ang hirap na pinag daanan niya. She looks like she just came out of the graveyard. Ang laki ng pinagbago ng katawan nito noong huli ko siyang nakita. Ang dating masigla at maganda nitong mukha ay puno na ng pasa, sugar, at peklat. Ang katawan nito noon na malaki dahil sa tamang alaga, tuluyan nang lumiit at grabe ang nawala sa timbang nito. Ang itsura niya ang mag papatunay sa masamang sinapit nila sa mga taong kumuha sa kanila. They've been deprived if everything, hindi pa sila nakuntento at sinaktan pa nila sila ng pisikal. Just what did they do to her, to her team. Grabe naman ang sinapit nila, mga walang awa. Anong klaseng tao sila at nagawa nila ang ganito sa kanilang kapwa. Mas masahol pa sila kaysa sa mga mimickers sa labas. Kung papahirapan lang sila ng ganito, edi sana pinatay na lang nila sila diba?

Hindi ko lubusang maisip ang mga paraan ng panankit na ginawa nila sa kanila. Ang gusto ko lang sa ngayon, bumukas ang kanyang mata, nila. Gusto kong bumalik ang sigla na meron ang kanilang mukha. Ang liksi at lakas ng kanilang katawan.

I want things to go back as it was.

Isinandal ko ang noo doon at bahagyang napapikit. Ang aking mata ay lumuluha pa'rin sanhi ng sakit na mapagmasdan siya sa ganitong kalagayan.

"Wake up... please..."

Hindi ko alam kung ilang minuto akong umiyak, o kung ilang minuto akong nanatili sa tabi nito.

Basta ang alam ko, bumukas na lang ang pintuan at dumating ang asawa ni thea kasama ang ilang Doctor.

"We should get going." lumapit ito sa akin at hinintay na tumayo ako.

"They need to check on her, let's give them the privacy they need." walang gana na lang akong tumango at sandaling nilingon si Vy.

Later on, nakalabas na kami ng k'warto nito. Both of us are now walking away from the victims room. Tinignan ko itong kasama ko sa paglalakad and notice has good she is at keeping all her emotions in. Imagine, si Thea nasa loob at ganon rin ang kalagayan. And yet, she keeps her cool. Hindi ko pa yata ito nakitang mag break down maliban sa nakita ko siyang iniyakan nito si Thea.