___Cyrhina's POV__
"What the h*ll happened out there?!" i screamed, fuming mad.
"For now, we have no idea. We have to let them recover first." tanging nasagot nito.
Hindi niya kayang sagutin ang tanong ko, at hindi rin ako hayaan ng nurse na'to para kausapin yung pasyente niya. Hindi ko ba alam, nasa opisina lang naman ako nang biglang umingay yung buong ground floor. Bumalik na sila, ngunit mga tulala. Ang iba ay duguan at ang iba ay sumisigaw sa sakit. Some of them even lost parts of there body. When they arrived, agad nang hinanap ng aking paningin si Z. I was hoping that I could see her, but I was wrong.
"Can somebody tell me where Savant is?!" tanong ko sa mga dumating kanina at naka-upo lamang.
"Ma'am, you have to leave." nilapitan ako ng doctor para paalisin.
"I am not leaving." pagmamatigas ko.
"Ma'am, I respect what position you have right now. But these men you are trying to get answers are in shock. Therefore you wouldn't be able to extract any information from them." litanya nito at nakiki-usap na tinignan ako.
"Please, leave." tinarayan ko ito at tinalikuran.
Hindi ko sinunod ang utos niya, kusa lang akong lumabas dahil gusto ko. Wala naman akong makukuha na sagot kaya umalis nalang ako. I don't follow orders from anyone, unless it's from here. Which is because nakakatakot siya kapag hindi sinusunod. Kaya dapat lang talaga na sundin siya.
Nang makalabas sa VIP floor na ginawa nilang clinic ay bumaba ako. Pupunta akong ground floor para abangang siya. I don't care how long it takes para dumating siya.
"Ready another room for an upcoming troop." rinig kong utos ng kung sino man.
At doon, bigla nabuhayan ang asking loon at mabilis na naglakad takbo papunta sa entrance. When I got out of the door, sakto naman na may parating na nasasakyan.
'I just hope you're inside, Z...'
Nang huminto ang sasakyan ay ang pag-abang ng mga nurse at doctor. When the car door opened, agad silang lumapit para alalayan ang mga nasugatan lalo na iyong mga malala ang natamo. I was waiting for her to get down from the car, pero wala. Pasimple akong sumilip para makita ang loob. Ngunit hindi ko mahanap ang kanyang mukha. Kinabahan naman ako bigla dahil kung ano ano naman ang pumapasok sa aking isipan. I'm starting to have not so good thoughts that would only grow the fear I have. I shake those nasty thoughts I have in mind. Magaan kong sinampal sampal ang sariling mukha para pigilang ang sarili na mag-isip ng ganon.
When I opened my eyes, saktong tumama ito kay Z na ngayon ay mukhawang wala sa sarili. Nag lalakad ito pero mukhang hindi niya alam kung saan siya pupunta. Seeing her situation right now, I feel guilty. Her clothes are full of blood and some of the ends are a bit torn. Ang dungis ng itsura nito at walang kung anong emosyon ang makikita sa kanya. Agad akong lumapit sa kanya nang muntikan siyang mahina.
"Z..." I said, almost a whisper.
Tinignan lang ako nito, still with those empty eyes and expressionless face. Kahit ganon, hindi siya nanlaban at hinayaan akong alalayan siya. Mostly tinutulak ako nito kapag ganito na kami kadikit, she doesn't like it kapag malapit ako sa kanya. Kahit nga na marinig ang pangalan ko ay naiinis na siya. Kaya kinuha ko na ang opportunity na'to para alagaan siya. I was about to bring her to the clinic nang tumigil ito sa paglalakad.
"Why?" sinilip nito ang mga taong lumalabas pasok, seeing her right now. Expressions can now be seen, pain and guilt (?)
Walang sabi itong bumitaw at bahagyang lumayo sa akin, ang aking kanang kamay ay nasa kanyang bewang. Hinahawakan at na nanatiling suporta para hindi siya matumba.
YOU ARE READING
LOVE ME LIKE YOU DO : SEASON TWO
De TodoSEASON TWO ( unedited ) Naging maayos na ang lahat sa pagitan nila shannel at Vy, ngunit kung kailan ay maganda na ang kanilang pakikisama. Doon pa nagkaroon ng problema, patuloy silang inaatake ng mga mimickers. At habang nasa misyon si Vy ay bigla...
