AFŞİN

GİRİŞ

KEYİFLİ OKUMALAR..🤍

Bu kitap her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir; Olay,Mekan ve kişiler tamamiyle hayal ürünüdür.
-----------------

Vedalar bır acı bırakır mıydı?Benim vedam bir acı bırakmıştı. Hemde hiç istemediğim bir acı bırakmıştım. Ben 7 aylık kızım beşiğinde uyurken şehit olan Sevda KAHRAMAN.

''Komutanım acil görev çıktı Emre üsteğmenim sizi çağırıyor.'' 

Sabahın köründe kızımı beşiğinde bırakıp buraya gelmiştim. Her ne kadar istek dışı bir çocuk olsada o benim kızımdı canımdan kanımdan birisiydi. Benim hatam sonucunda olmuş masum bir canına nasıl kıyabilirdim ki? 

Emre üsteğmen benim kanayan yaram, kızımın babası, eşim...Emre ile bir görev için evlenmiştim ve bir gecelik hata sonucunda hamile kalmıştım. aramızda aşk namına hiçbir şey yoktu. Sadece saygı vardı, saygı olmak zorundaydı çünkü mısra ece onun da kızıydı. Şu zamana kadar Mısra'ya sanki bir aşk evliliği yapmış gibi davrandık öyle de olması gerekiyordu.

Kamuflajlarımı giyip timin yanına gittim. Hepsi helikopter pistinde bekliyordu. Helikopterden indikten sonra onbeş dakikalık bir yürüyüşten sonra operasyonun yapılacağı yere gelmiştik o kadar sessiz ilerliyordukki bizi biz bile duymuyorduk. Emre üsteğmen söze girdi; ''Ercan sen mağara girişi-çıkışını kontrol ediyorsun.'' Ercan hemen cevap verdi. ''Emredersiniz komutanım.'' üsteğmenin  sesi ile kaşlarımı çattım. ''Hadi beyler kontrollü ilerliyoruz.''

 Ne demek bey? 

''Komutanım ben bey miyim? lütfen beni unutmayın.''Burnundan güler gibi bir ses çıkardı ''Pardon Sevda hanım unutmuşuz sizi, bir daha olmaz.''Unutulacak bir kadın da değildim ki...

Biz daha konuşmaya devam ederken karşı taraf ateş açmaya başlamıştı bile. Tabii bizimde elimiz armut toplamadığı için bizde ateş açmaya başladık.''Komutanım mağraya giriş yapıp el bombası atarsak daha kısa sürer hem güvenli hem de mühimmat bitmez.''

Emre komutanın -kocamın- bana dik dik bakması ile sustum. O da hem askerini hem de kızını düşünüyordu. o sırada tam göğsümün ve boynumda bir sızı hissettim sonra karnımda sonra da omuzumda. Ayakta zor duruyordum, Nefesim yavaş yavaş tükeniyordu. ''SEVDA!'' Duyuyordum ama tepki veremiyordum. Tek hissettiğim Emrenin beni gelip kucağına çekmesi ve saçlarımı okşamasıydı. Ciğerlerim mi parçalanıyordu? ''Kızıma iyi bak, onu sana emanet ediyorum.''

YAZARDAN

Sevda teğmenin son kelimeleri ise şunlar olmuştu; ''Kızıma iyi bak, onu sana emanet ediyorum.''
  onları da kekeleyerek söylemişti...Emre üsteğmen ise donup kalmış bir şekilde eşine bakıyordu. Eşi Vatan uğruna ŞEHİT olmuştu hemde arkasında 7 aylık bir bebek bırakarak. Gurur mu duymalıydı şuan yoksa üzülmeli miydi? Eşi kollarında son nefesini vermişti. Sakince eşinin açık olan gözlerini kapattı. Şuan içinde sadece gurur vardı, üzüntü yoktu utanç verici bir şey miydi bu? onun bir kızı vardı ve bu kız annesiz büyüyecekti.

Şiirde de dediği gibi;

Gerilir zorlu bir yay Oku fırlatmak için;

Gece gökte doğar ayYükselip batmak için

Mecnun inler, kanını Leyla'ya katmak için

Cilve yapar sevgiliGönül kanatmak için.

Şair neden gam çeker?Şiir yaratmak için

Dağda niçin bağırılır?Feleğe çatmak için

Açılır tatlı güller Arılar tatmak için.

Tanrı kızlar yaratmış Erlere satmak için.

İnsan büyür beşikte Mezarda yatmak için.

Ve;

KAHRAMANLAR CAN VERİR YURDU YAŞATMAK İÇİN.

---------------------------------

Oy vermeyi unutmayınız...🤍💖