Tawny | TaeGi

11

1

Yoongi, yeni hayatına alışmaya çalışıyordu. Uyanmış olmasına rağmen yerinden kalkmamıştı. Kolunun altına aldığı yorganla öylece karşıyı izliyordu. Biraz ilerideki reklam panosunun renkli ışıkları gözünün önünde değişiyordu. Perdesiz pencerenin diğer tarafını olduğu gibi izleyebilmek biraz tuhaftı. Alfasının zevklerine alışabilmiş değildi. Evdeki derin sessizlik sadece kendi nefes alışverişleriyle bozuluyordu. Her zaman böyleydi aslında ama eski odası kağıttan yapılma gibiydi ve tüm sesleri içeri alıyordu ama bu ev, çelik giydirilmiş gibiydi. Hiç ses yoktu.

Biraz sonra dizlerini kendisine çekti. Sol kolunu karnına sardı ve kafasını yastıktan düşmesine izin verdi. Girdiği bu cenin pozisyonu ile gözlerini kapatıp bebeklerine odaklandı. Artık hayatında onlardan önemli bir şey yoktu. Yavruları hariç kimseyi düşünmeyecekti. Yine de saatlerdir bir şey yememişti. Alfa öğrenirse onu çenesiyle yer bitirirdi. Kendisi nasıl hissederse onların da bundan etkilendiğini biliyordu. Yine de ilk kez yavrulayacaktı, beceriksiz olması normaldi. Artık fark edilmeye başlanmış karnının üzerindeki parmaklarını oynattı.

Sadece birazcık üzgündü. Hayatı hep yalnızdı ama çocuklarının sevileceği bir ortama doğmalarını isterdi. Yine de kocasıyla birlikte yapayalnızlardı. Başının üzerindeki eliyle saçlarını oynarken gözlerini kapattı. Cinsiyetlerinin ne olduğunu merak ediyordu, öğrendiği zaman yapacak olduğu birçok şey vardı. Birkaç dakika sonra kapının sesini duyduğunda gözlerini hızla açtı. Taehyung'un düzensiz bir iş saati vardı. Ama bundan sonra kendisiyle birlikte altı kişilik bir ailenin babasıydı daha geç gelmesi, çalışması lazımdı! Eski günleri unutacaktı!

"Hayatım?"

Yoongi, yatakta doğrulduğunda onu kapı eşiğinde gördü. Elindeki poşetleri kenara bırakıp hızlı adımlarla yanına doğru geldi. Oysaki onu sabahın erken saatinde işe göndermişti. Alışkın olan bünyesi hemen uyanıyordu ama kendisinin gitmeyeceğini anladığında kapı eşiğinde kalıyor anca alfasını gönderiyordu. İçki kokusunun olmadığı günler geçirmek ve temiz hava biraz bünyesinde farklılıklar yaratıyordu. Evle ilgilenmeyi de sevmeye başlamıştı.

"Neden üzgünsün?"

Hamile kaldığından ve bir alfa mührüne sahip olduğundan beri feromon salgılıyor gibi görünüyordu. Kokusunu tanımlayamıyordu ama sanırım sebebi çocuklardı. Taehyung, kollarından tutup elini alnına yasladı. Hasta olup olmadığını kontrol ediyordu.

"Sen neden eve geldin? Böyle yapma Taehyung çocuk bakacağız"

"Poşetleri bırakıp çıkacağım, stadyuma gidiyorum. Sorun yok, merak etme. Size iyi bakacağım!"

Yoongi, anladığına dair kafa salladığında karnı guruldamıştı. Taehyung, gözlerini ona indirdiğinde elinden kurtulan Yoongi yorganı açmış ve emekleyerek yataktan kalkıp kaçmanın derdindeydi. Taehyung, pijamasının ucundan tutsa da kaçabilmişti.

"Bir şey yemedin mi?"

"Yedim! Çabuk öğütüyoruz!"

Yoongi, alfasının gerçekleri bildiğini unutuyordu ya da bunu unutmak işine geliyordu. Onun karşısında savunmasız camdan bir fanusta olmayı sevmiyordu. Hızlı adımlarla poşetlere ilerledi ve yiyecekleri görünce gülümsedi. Taehyung, yine market raflarını eve taşımıştı. Saçlarını kulağının arkasına yerleştirdi. Hamile olduğundan mı bilinmez saçları uzamış ve güzel bir hal almıştı. Cildi de parlıyordu. Bir de değil, dört olunca iyice yanakları da al al kızarmaya başlamıştı.

"Daha sık yemelisin"

Taehyung, nefesini verirken sesinde onu uyaran bir tonu var gibiydi. Baskın bir türdü Yoongi'nin bu konuda şikayeti olamazdı. Alfa yerinden kalktı ve odanın dışına adımladı. Yoongi poşetlerle kalkacakken elinden aldı ve mutfağa ilerlemeye başladı. Kocasının arkasından ilerleyen Yoongi, onunla yaşamayı henüz garipsemeyi bırakamamıştı. Tadım reyonunda gözleriyle kendisini yediğini düşündüğü alfanın artık gerçekten yediğini düşününce bu normaldi. Taehyung, geniş gömleğinin üzerine giydiği kazağı ve kotuyla oldukça yakışıklı görünüyordu. İç geçirdi. Zaman geçtikçe ona olan hisleri içerisinde dalgalanıyordu.