Gizemli Okul

~♡11. Bölüm♡~

İnsan en çok ne zaman özlerdi? Mutluyken? Üzgünken? Ben genelde mutluyken hissederdim.

Heather'ın ağzından...

Yemek yiyorduk. Tabi ben yiyemiyordum. Çünkü midem bulanıyordu. Hepsi o lanet takıntı yüzündendi. Ben yemeğe aşıkken şimdi ise miğdemi bulandırıyordu. Daha fazla zorlamak istemiyordum kendimi. Zorlarsam kusardım.

"Ben doydum kalkayım artık elinize sağlık." Dedim. O sırada Hector'un bakışları bir anda bana çevrildi.

"Daha bitirmedin ama hatırım kalır." Dedi. Ben kimseyi kırmak istemiyordum.fakat gerçekten çok midem bulanıyordu.

"Kırmak istemezdim fakat gerçekten doydum ben. Evdede fazla yemem zaten." Dedim.

"Tamam o zaman seni ben bırakıyım." Dedi Hector.

Nasıl bırakacak diye sorarsanız. Evimi her önünden geçerken göstermiştim. Tabi beni bırakmasına izin veremezdim. Abimin tekrardan o kiâi olmasını istemiyordum. O olduğunda çok korkutucu oluyordu çünkü...

Normalde yapmayacağı şeyleri yapardı. Öfke krizleri genelde vurdulu ,kırdılı olurdu. Ve ben bu halinden hiç hoşlanmıyordum. Bu durum üç şekilde olurdu. Kıskandığında,sinirlendiğinde ve üzüldüğünde. Bu üçü olmasın diye çok uğraşıyordum. Çünkü olursa sonuçlar genel olarak bana patlıyordu.

"Teşekkür ederim ama ben kendim giderim." Dedim. Mecburdum.

"Ya ben bırakıyım işte ya." Diye ısrar etti.
Birşey bulup gelmemesini sağlamalıydım. Ama o şey ne olabilirdi?

Benim söylediğim bütün bahanelere çözüm buluyordu. Bu biraz canımı sıkmıştı. Ama istediği şuan olmuşti sanırım ki yürümeye başlamıştık. Ona suan abimin sinir küpü olduğunu söylesem beni rahat bırakırdı. Ama neden bilmiyorum onunla inatlaşmak hoşuma gitmişti. Yenilsem bile...

"Bir sorun mu var?" Dedi Hector.
Sessizliği bozduğu için irkilmiştim.

"Yok,bir sorun yok. Sadece dalmışim." Dedim.

Lütfen inansın...

"Beni kandıramazsınız." Dedi.

Tüh be...

"Niye bir sorun olsun ki?" Dedim.

En iyi silahım bilmiyormuş gibi yapmak ama bu konuya bu savunma saçma olmuştu sanırım.

"Niye o kadar az yedin ki? Vir sorun olmalı. Çorba mı kötüydü? Beğenmedin mi? Aç değildim diyerek beni kandıramazsın. Karnın gurulduyordum." Dedi.

O son detaya gerek yoktu be.

"Yok bir sorun falan midem küçük benim. Gerçekten." Dedim.

"Başka bir yalana ne dersin?" Dedi.

Aşk olsun ben ve yalan tövbe yani.

"Tamam biraz kötü hissediyordum. Hasta gibi." Dedim.
Doğru sayılırdı...

"Aa geçmiş olsun neyin var?" Dedi.

"Grip" Dedim.

Ne diyecektim ki? Bulimia'm var mı? Asla olmazdı. Bu zaten benim hatamdı... İnsanlara daha fazla rezil olmak istemiyordum.

"Çok geçmiş olsun. Sesin falan da değişmemiş ama yinede geçmiş olsun ve bu kadar sorguladığım için özür dilerim. Bu konuda biraz hassasım da." Dedi.

Aslında hassas olmasa farketmezdi bile bence.

"Yok sorun değil, fakat ben buradan sonrayı tek gidebilir muyim seni içinde sorun olmiyicaksa?" Dedim.