He's a Loner

Chapter 25

LYLE'S POV

Nakakalurkey ang ateng kong si Kylie! Nabobother siya dahil daw baka hindi siya maging mabuting girlfriend kay papa Jeremy! Ang hirap kasi sa babaitang 'to masyadong dinidibdib ang mga bagay bagay sa life niya! Sabi nga namin ni Ria na go with the flow lang kasi it will come out naturally naman talaga eh.

Pero syempre hindi lang naman yun ang problema ng aking ateng na si Kylie. Iniisip niya na baka tumutol sa kanilang dalawa si Mr. Crisford aka Lolo ni Jeremy.

"Alam niyo yung feeling na paano pag nalaman tapos hindi pumayag si Mr. Crisford? Ano nalang ang mangyayari sa akin? Sa amin?" sabi niya yan habang tumatambay kami sa greenhouse ng mother dear ni Ria.

Oh diba? Kay lawak lang ng iniisip agad! Hindi pa nga niya sinasagot si papa Jeremy tapos yun agad ang iniisip? Na para bang magiging against all odds ang love story nila, or malateleserye na paglalayuin silang dalawa dahil sa status ng mga life nila. Nakakaloka man na isipin na mangyayari yun, kung pagbabasehan naman ang estado, siguradong hindi sila talo.

EH DUUUUH!! We are so in the 21st century para gawin nila yun no. Sobrang old school na yun at hindi na uso. Tsaka ako yata ang number one fan ng loveteam nila kaya naman I will support them all the way!

"Ay nako Kylie! Itigil mo na nga yang kadramahan mo. Sagutin mo muna si Jeremy bago ka magisip to the next level!" sabi ko sa kanya.

"You know he's right. Don't stress yourself too much. My mom would always say that we are too young to be stressed. Chill lang okay?" sabi naman ni Ria.

"Thankness talaga guys ha. I don't have many friends but I'm so lucky to have you." sabi niya.

Hinug nalang namin ang nagddramang si Kylie.

I think it's natural for first timers like her to experience this kind of feeling when in love. Hindi mo kailangang matakot na mainlove. Yes you would be nervous but not scared. She just have to enjoy Jeremy's company and love him truly.

Hay! I can't na maging mag-jowa na sila!!!!

KYLIE'S POV

This past few days, medyo napapaisip ako. Matagal na din naman akong nililigawan ni Jeremy. Nasigurado ko naman na mahal ko na siya, at sa tingin ko naman na napatunayan na niya yun sa akin. So.... oras na ba para sagutin ko siya?

Dugdugudugdug. Dugdugdugdug.

>__________

HALAAAAAAAAAAAAAAAA~ Ang puso ko nababaliw na naman. Bakit ba ganito? Lagi ko 'tong nararamdaman everytime na kasama ko si Jeremy. Lalakas ang kabog ng puso ko tapos parang manlalamig nalang ako tapos maeewan ako at parang mawawala sa sarili. Huhuhu. Ang hirap naman ng ganitong pakiramdam eh. Y_____Y

Naalala ko tuloy yung nangyari nung game.

Malapit na magstart ang game pero wala pa din siya. Tsk. Don't tell me hindi na siya pupunta. Sayang naman ang effort ko sa pagpapalayas sa mga taong nagbabalak umupo sa saved seat ko para sa kanya. Hmp!

"Kylie! Kanina ka pa kinakawayan ni papa PJ oh! Tulaley ka kanina pa!"

Napatingin ako sa court at ayun nakatingin nga siya sa akin at kumakaway. Nagsmile nalang ako at kakawayan ko na din sana siya nung biglang may pumigil sa kamay ko.

"Sige subukan mong kawayan ang ungas na yun magkakagulo dito." Mahinang sabi ni Jeremy.

Napatingin ako sa kanya na nakaupo na sa tabi ko, "Kanina ka pa?" Sabi ko.

"Bakit masyado bang napaaga ang dating ko? Sayang ba at dumating ako agad dahil hindi ka nakapag-hi sa Jabson na yun?"

"Nagseselos ka ba?"