"GÖZLERİYDİ BENİ KORKUTAN O KAPKARA GÖZLERİ"
🎶
MAVİ GRİ~ALTÜST OLMUŞUM
REYNMEN~GİTME
BENGÜ~KALBİM
.
Sabah güneşinin gözüme değmesiyle uyanmıştım. Hafta sonu olmasının verdiği rahatlıkla alarmsız uyanmıştım. İşe başladığımdan beri hafta sonunun değerini o kadar iyi anlamıştım ki hala uykunun verdiği mahmurlukla yorganı üzerimden atarak sendeleyerek ayağa kalktım.
Puantiyeli pijama takımımın üstüne hemen bi hırka geçirdim kışın verdiği soğukluk evlerde yeterince hissediliyordu hele bide Ankara ayazıyla insan ürperiyordu.
Aşağıdan sesler geliyordu annem çoktan kahvaltı hazırlıklarına başlamıştı. Aynanın karşısına geçip dağılan saçlarımı bi güzel tarayıp topladım ve aşağıya inmek için odamdan çıktım.
Dün gelir gelmez abime verdiğimiz hesaplar annemin meteye olan kızgınlığı babamın ortalığı sakinleştirme çabalarıyla günü bitirmiştik. Yorgunlukla kendimi yatağa atıp hiç bişey düşünmeden uyumamı sağlamıştım.
Aşağı indiğimde tezgahta bişey doğrayan meteyi televizyon karşısındaki annemi görmüştüm.
Babam çoktan dükkana gitmiş olmalıydı babam geçmişten gelen alışkanlığıyla sabahları çok erken uyanırdı Pazarları fuhuş baskını yapar gibi odamıza dalması bunun en belirgin göstergesiydi.
Önceden serbest meslekle uğraşıyodu küçük yaşlarından beri çalışmadığı yer kalmamıştı çok fazla tecrübesi vardı. Ama son 5 senedir yapı malzemesi satışı yaptığı bir dükkanımız vardı orayla ilgileniyordu.
Abimde ortalıklarda yoktu aklıma dün göreve gideceğini söylediği geldi.
"GÜNAYDINN" böyle bir girişi beklemiyor olucaklar ki korkuyla irkirdiler
"Günaydın ablaa ne bu neşe yoksa sende bazıları gibi (Annemi kastederek) üzerimde uygulayacağın cezaları düşünüp keyiflendin?"
Annemin yanına gidip boynuna sokularak. "Ne oldu it annem altı üstü kahvaltı hazırlatıyor diye mi triplisin bekle geliyorum yardım ederim sana ben zehirlenmek istemiyorum"
"Gel be sultanım prensesim kraliçem canım ablam" mete yardım ediceğimi duyup keyiflensede ben ayağa kalkmadan annem beni engelledi.
"Sakın Nilüfer hiç bir şeyi biz hazırlamıyacağız nolucak canım bi kerede Meteciğimiz hazırlasın!" Annem imalarıyla meteden dünkü olayın acısını çıkartacağa benziyordu.
Aysel SEZGİ birine kızdımı onu yaşadığına pişman etmeden bırakmazdı. Annem Metenin okuldan birileriyle tartıştığını sanıyordu. Hele bi bilseydi magandalara beli silahlı adamlara kafa tuttuğunu asıl o zaman neler olurdu Allah bilir.
Aradan geçen 20 dakika sonra artık kahvaltı hazırdı televizyondaki Müge Anlıyla beraber kahvaltı yapıyorduk. Annemin en sevdiği aktiviteydi sabahları Müge aplayı izlemek, zaten kim sevmezdi bazen ben bile sırf müge anlının özetini izlemek için uykusuz kalırdım.
"Ay Nilüfer şu adama bak pislik insan severse bırakır mı? ne günlere kaldık kızım aman dikkat edin böyle insanlara denk gelmeyin(göz ucuyla meteyede baktı)" ha bide böyle olaylardan etkilenip bize hayat dersi vermesi yok mu -bırakır anne bırakırmış bende öyle sanardım gerçekten sevince ne tür engeller olursa olsun insan sevdiğini bırakmaz sanardım ama çok yakından öğrenmiştim bunu imkansız diye bir şeyin olmadığını öğrenmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞİN KURBANI
Ficción GeneralBazen bir çift göz olur kalp ritmini değiştiren bazen bir çift söz ve bazende bir mermi sesi olur tüm hayatını bitiren. Hayatları birbirine bağlı Acarla Nilüferin o tutkulu aşk hikayesi... Onları ya ölüm uzaklaştıracaktı ya da kendi tercihleri .
