GEÇMİŞİN KURBANI

1.BÖLÜM

"Acısını gözlerine sığdıran adam söylesene gerçekten bırakmış mıydın beni sevmeyi ?"   

🎶

SELİN~FARKINDA DEĞİLSİN

YAŞAR~BİRTANEM

.

Yüzümdeki o muhteşem somurtmayla güne başlamıştım. Yorucu bi geceyi arkada bırakıp yeni güne erkenden başlamak tam bi faciaydı benim için hepsi başhekimimiz yüzündendi kadın takmıştı bana 24 saatlik acil nöbeti sonrası sabahtan hasta randevusu yazmıştı.

Tam 10 dakika içinde hazırlanmıştım kendim için büyük bir rekordu.  Şehrin bilindik hastanelerinden birinde çalışmaya başlamıştım yaklaşık 1 ay olmuştu ama hala düzen oturtturamamıştım her gün çok yorgun eve geliyor tükenmişlik sendromlarına girip girip çıkıyordum.

Hastaneye vardığımda randevuya 20 dakika kalmıştı. Kahve içicek o süreye sahiptim hemen kahvemi alıp odama geçtim saçımı yukardan dağınık bi topuz yaptım beyaz önlüğümü geçirdim ve hasta bilgilerini kontrol etmeye başladım ne kadar yorgun olsamda modum düşük olsada bi gün önce ne yaşamışsam da hastaneye gelince onların hepsini unutuyor ve sadece hastalarımla ilgileniyordum.

 Hayalimdeki o mesleğe sonunda ulaşmış olmanın verdiği o minnetle işimde en iyisi olmak için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordum. 

Saat 5 e gelmiş tüm randevular bitmişti benimde işim bittiği için hızla toparlandım ve çantamı alıp odamın kapısını kilitledim o sırada meslektaşım ve en yakın arkadaşım olan Zehrayla karşılaştık dünyanın en pozitif en sempatik insanıydı üniversiteden beri arkadaştık dile kolay 7.senemizdi Zehranın sanki yıllardır görüşmüyomuşuz gibi üstüme atlamasıyla ona karşılık verdim.

 "Hayırsız insan bi arar! nöbet bitimi." 

Trip yiyeceğimi anladığım an "Canım Aşkım valla çok yorgundum" diyip sırnaşmaya başladım.

O sırada artık hastanenin çıkışına yaklaşmıştık.

 Zehra eve bırakmayı teklif etmişti ama ben reddetmiştim çünkü bugün abimin arabasını kaçırmıştım.

Sabah aceleyle arabasını alıp kaçmıştım işe gelince telefonda 30 cevapsız arama yazısını görünce tekrar geri dönmemem gerektiğini bu hesaplaşmayı akşam yemeğine bırakmam gerektiğini düşündüm çünkü benim yaşantım için daha iyi olabileceğini sezmiştim.

Abim için arabası çok önemliydi tabi ben birtanecik kız kardeşi nilüfer arabasından daha önemliydim istesem verirdi ama hayatımda kaos eksikti illa onu delirticektim .

 Canım abim Aybars polis; yeterince sahiplenici bi o kadar yakışıklı ailemizin göz bebeği şaka şaka bu ailede ben varken kimse abimi göz bebeği yapamazdı yoksa onlara neler yapacağımı bilirlerdi.

 Arabayı bizim mahalleye doğru sürdüğümde çocuklarla karşılaştım korna çala çala eve vardıktan sonra abimle yaşayacağım fight için kendimi hazırlıyordum abim eve benden yaklaşık 1 saat sonra geliyordu.

 Eve girdim kapıyı açar açmaz annişe bi buse kondurup yukarı odama çıktım hemen duşa girip üstümü değiştirdim makyaj masamın karşısına geçip yüzüme nemlendirici bocaladım kışın yüzüm kurak topraklar gibi oluyordu aşırı kuruydu.