The biggest dream to the biggest nightmare...

11.

Hallo!!! Hopelijk hebben jullie een fijne kerst gehad! En ook wens ik jullie een gelukkig 2024!

~

De volgende dag, wordt Rose misselijk wakker. Ze heeft natuurlijk veel te veel gedronken in de bar, ze rent naar de wc en geeft over. 'Rose?' Vraagt Jack bezorgt. Rose geeft nogmaals over. Nu komt Jack de badkamer binnen en houd Rose haar haren vast. Rose moet huilen, ze haat overgeven sterker nog, ze heeft er een angst voor. Rose moet huilen en legt haar hoofd op Jack z'n borst. 'Het komt goed Rose.' 'Wees maar niet bang!' 'Ik voel me niet alleen misselijk ik voel me anders, opgeblazen, ik denk dat ik zwanger van je ben...' Rose moet nu nog harder huilen. 'Sorry.' Zegt Rose snikkend. 'Zeg geen sorry! Je kan er niks aan doen als het zo is is dat toch fantastisch!' Rose geeft geen antwoord. Rose denkt na over haar verleden. ' "you know my name not my story" '

~

Even later.

~

'Gaat het Rose?' Vraagt Jack. 'Mwa..' 'We zijn er bijna! We zijn bijna in New York Rose!' Zegt Jack opgewekt! Rose glimlacht. 'Kom hier.' Zegt Jack. Ze geven elkaar een knuffel, Jack geeft een kus op Rose haar haar en strijkt er door. Rose lacht. 'Ik hou van jou Jack, ik hou van jou zoals ik van niemand heb gehouden.' Zegt Rose. 'En ik deel die mening!'

~

20 minuten later komt de Carpathia aan in New York. Ze mogen naar een hotel gratis! Voor 2 weken lang, om een leven op te bouwen, geld te verdienen en te rusten. Sommige mensen zijn blij, anderen zijn heel verdrietig, ze hebben niemand meer, alleen nog zichzelf. Zwangere vrouwen zonder hun man, ouderen en zelfs kinderen! Alleen wachtend om te leven, wachtend om te sterven, wachtend op een oplossing die nooit zou komen.

~

Jack en Rose worden zenuwachtig en een paar tellen lopen ze het schip af, er staat een nieuw leven op ze te wachten, ze zetten hun eerste stappen op de New Yorkse grond! Een grond die stevig staat, waarvan ze nooit hadden verwacht dat dat ooit zou gebeuren, al helemaal niet toen de titanic begon te zinken. Er staan taxi's klaar on ze naar het Hotel te brengen. Ze zien een bordje met Dawson staan ze lopen er heen. Rose kijkt om zich heen, ze ziet kinderen die alleen over zijn gebleven, het zijn er misschien een stuk of 10, stuk voor stuk aan het huilen. Dat raakt Rose dan ook, ze krijgt tranen in haar ogen.

~

Jack en Rose zitten in de taxi. En een paar minuten later zijn ze bij het hotel. Ze pakken hun koffers en lopen naar de balie. 'Hallo mr. En miss waar kan ik U mee van dienst zijn? 'We komen van de Carpathia af.' Zegt Jack. 'Aha, wat is uw naam?' Vraagt de receptioniste vriendelijk. 'Dawson.' Zeggen Jack en Rose tegelijk, ze moeten lachen. 'Ja ik zie het! Hier heeft u uw sleutel, kamer 100!' 'Nou als we die niet kunnen onthouden.' Zegt Jack lachend. Ze lopen naar hun kamer. Jack doet de sleutel in het slot. 'OMG WAUW!' Zegt Jack met open mond. 'Kijk dat bed! Die badkamer! Moet je kijken Rose!' Zegt Jack veel te enthousiast. Rose moet lachen. Rose is deze luxe natuurlijk wel gewend.

~

'Zullen we de straten van New York eens verkennen?' Vraagt Jack. 'Ja is goed!' Zegt Rose blij.

~

Ik geef jullie een hint over het volgende hoofdstuk de film 'inception'