Boşansak da Beraberiz! (Tamamlandı)

⁓ hayalet sevgilim! ⁓

hellöwww canlarım ben geldimmmm. nabersiniz? 

bölüm şarkısının bölümle hiçbir ilgisi yok bu arada sadece bölüm başlığıyla aklıma geldi ve sizi biraz eskilere götüreyim dedim sdjashdjaja

neyse çok konuşmadan bu bölüm size önemli bir şey söyleyeceğim!!! BURAYA DİKKAT⬇⬇⬇

bugün benim doğum günümmm, 31 aralık ✨✨💖ve doğum günü hediyesi olarak size bölüm atayım dedim.  umarım beğenmişsinizdir. bir de size bir challenge'la geldim. eğer bu bölüm üç gün içinde 350 oy alırsa, ki okunma sayılarından bu çok kolay halledilir, oy sayısı 350 olduğu anda yazmaya başlayıp üç gün içinde diğer bölümü yazıp paylaşacağım. hadi bakalım hodri meydan! yeni bölüm tamamen size bağlı anlayacağınız...😉

keyifli okumalarrrr ❤

❤

Zeynep'le Ceyda'nın inceleyici bakışları üzerimde dolanırken paniklemiştim. İçeriye girerlerse kesin her şeyi anlarlardı. Ama ben anlamalarını istemiyordum! Daha zamanı vardı. Ne yalan uyduracağımı şaşırmışken Zeynep "Bizi içeriye de almayacak galiba? Hu hu dünyadan Asya'ya.. Orada mısın bebek?" deyip elini gözümün önünde salladığında sonunda donukluğumdan kurtulup gülümsedim. Yani dudaklarımı kıvırdım, bu kıvırma acı çekiyormuş gibi mi olmuştu yoksa tam bir gülümseme miydi orasını bilmiyordum artık!

"Siz nereden çıktınız? Geleceğinizi neden haber vermediniz?"

"Kapının önünden çekilebilirsen eğer anlatacağım. Ay sabahtan beri ayaktayım zaten Asya bir çekil."

Ceyda'nın beni çekmeye çalışmasıyla "Olmaz!" deyip ayaklarımı resmen yere çiviledim. "Ben birini beklemiyordum ama arkadaşım bekliyor. Zaten geç kaldım. Daha fazla bekletmeyeyim. Ama kapıyı hoş geldin diye açtın? Arkadaşın buraya mı gelecekti yoksa?"

Çevir kazı yanmasın. "Ay yok ben 'hoş geldiniz ve güle güle' anlamında demiştim. Güle güle demeyi unutmuşum." Diye bariz saçmaladım.

Vestiyere uzanıp ceketimi ve işten geldiğimde attığım çantamı aldım.

"Kimmiş bu arkadaş? Ayrıca Ateş'im nerede benim?"

Zeynep'in sorgulayan bakışlarıyla "Sen tanımazsın. Yeni bir arkadaş, daha sonra anlatırım. Ateş'i de Yalın aldı bugün annesinden. Onda kalacak. Malum benim işim var." Dedim ve ayakkabılarımı giyip kapıyı hızla çarptım.

"Sen garip davranıyorsun."

Kızlar da benimle birlikte yürümeye başladıklarında elimle kendimi gösterip saçma bir şey söylemiş gibi kafamı salladım. "Ben mi? Onu da nereden çıkardın?"

"Çünkü seni tanıyorum. Sence de garip davranmıyor mu Zeynep?"

Zeynep de Ceyda'nın sözleri üzerine bakışlarını üzerimde yoğunlaştırırken "Yani..." dedi i'yi uzatarak. "Biraz paniklemiş duruyor."

"Siz iyice saçmaladınız ama. Sadece geç kaldım ve arkadaşımı beklettiğim için kendimi kötü hissediyorum."

"Bu arkadaş erkek mi? Ondan mı bu kadar panik yaptın sen?"

Ceyda'nın biraz olsun yaklaşmasıyla hay ben senin tahminlerine de dedektifliğine de dememek için zor tuttum kendimi. Liseli âşıklar gibi gizli saklı aşk da yaşattırmıyorlardı iki dakika!

"Aha! Sessiz kaldı! Gerçekten bir erkekle buluşacaksın! İnanmıyorum! Ne zaman tanıştınız? Nerede tanıştınız? Bize niye söylemedin?"

Zeynep'in sorularını Ceyda tamamladı. "Yoksa Yalın'dan mı çekiniyorsun? Tabii ondan çekinirsin, sürekli dip dibesiniz."