KÖR GECE

5, AHVES

Teşekkür ederim...

⏳⏳⏳⏳⏳⏳

Kendimi kapıdan geri çektiğimde bir anda başımın döndüğünü hissetmiştim, elimle duvardan destek aldığımda o sesler kesilmiş ayak sesleri kapıya doğru geliyordu, buradan ayrılmam lazımdı fakat gözümün önü öyle bir kararmıştı ki... Aynı zamanda seslerde gitmek üzereydi.

"Siktir..." Yavaşça yürümeye çalıştığımda bedenim kendini taşıyamamış ve yere, dizlerimin üzerine düşmüştüm. Başım delice dönerken, "Roko!" Diye bağırmam bir olmuştu.

"Ahu," diye kapı açıldığında vücudumda büyük ve sıcak ellerini hissetmiştim. "Doktoru çağır!" Diye adamlarına bağırdığında göğsümün üzerinde duran elini tuttum, "canım acıyor..." Diye mırıldandığımda gözlerim kapanmak üzereydi ama kapanmadan bir şey görmüştüm; korkuyordu. Benim için korkuyordu. "Neresi acıyor?"

"Karnımın içi yanıyor." Gözlerim kapanmıştı, eli anında karnıma gittiğinde çıplak karnımı ovmaya başladı, dokunuşu her seferinde bana başka şeyler hissettirirken nefes almaya korktum.

"Şuan ayık mı?" O an bilincim kapanmıştı...

⏳

"Uzun süredir aç olduğu için midesi bir tepki göstermiş, bu tepkide yanma. Birazdan uyanır fakat yeme içmesini takip edin, su içmesine özellikle." Eğer yanımda kim varsa bir şey söylememişti ardından adım sesleri işittim ve tanıdık kokuyu... Yanımda Roko vardı.

Açmadım gözümü, ne yapacağını merak etmiştim.

"İyisin." Güldüğünü işittim, "hep iyiydin, seni tanıdığımdan beri iyiydin sen." Eli yine karnıma gitmişti, elini bastırdı, "dokununca nefes almaya bile korkuyorsun bu iyi mi kötü mü?" Derin bir nefes verdi, "uyurken fazla masumsun Ahu. Ben seni ilk defa böyle görüyorum. Gerçekte nasılsın? Kardeşlerine veya bana değil, içine nasılsın? Ben içinde ki, sakladığın seni görmek istiyorum."

Öyle güzel konuşuyordu ki... İlk defa bir insanın hiç susmadan konuşmasını istemiştim. Kalbim deli gibi atıyordu, elini tutmak istiyordum, gri gözlerine doyasıya bakmak istiyordum.

"Umarım görürüm Ahu." Bana benim duymadığımı düşündüğü zaman Ahu diyordu, Keran değil. Bunu ona sormak istiyordum fakat soracağımı düşünmüyordum.

Ardından odaya biri girmişti, adım sesleri bana yaklaştı ve durdu, "Roko," Aram gelmişti, sesi öylesine sert çıkmıştı ki ilk defa duyuyordum onu böyle, "konuşmanızı duydum, Ahu'nun peşinde polisler mi var?"

"Evet ama onu kimse alamaz benden, hiçbir şey olmayacak. Siz merak etmeyin."

"Diğerleri bilmiyor, Alâ endişelenebilir." Aram durdu ardından, "eğer sen tarafından ona bir şey olursa gözünün yaşına bakmam. Uğruna ölürüm onun için, yapmayacağım hiçbir şey yok onun için." Ardından kapının kapanma sesi.

Roko hâlâ buradaydı fakat Aram gitmişti, sanırım gözümü açabilirdim artık.

"Ah," diye cılız bir ses çıkardığımda yavaşça gözlerimi açmıştım, o sırada kokusu ve görünüşü bana Roko'nun dibimde oldugunu gösterdiğinde hafifçe güldüm. "Karizma adamsın Roko, başımda bekliyorsun." O bana aldırmadan arkama yastık falan koyup doğrulamamı sağlamıştı.