12. Bölüm

281 15 4
                                    

Merhabalarr bal peteklerimm.
Biraz kırgınım bugün.
Çünkü , okuma var ama ne oylama ne de yorum yapılıyor.
Bu biraz üzücü...
Ama siz yaparsınız diye umuruyorum.
Yeni yılın ilk bölümü hayırlı uğurlu olsunn...

Kuzey abi bana dolu gözleri ile bakıyordu...
Cevap vermemişti...
Olmazdı dimi?
Kafasını sağa sola salladı.
Hemen yerden kalktı ve elini uzattı tutmam için...
Ondan tutunmayıp kendim kalktım. Göz yaşlarımı silip onun gözüne bakmaya başladım. "Peki o zaman..." dedi. "Tekrar tanışalım?" Dedi. "Ne alaka?" Dedim. " Elimi tut" dedi. Tuttum..
"O zaman ben başlıyorum.
Ben kuzey erim demir " dedi. Olduğum yerde kala kaldım..
Senelerdir öldü diye kendimi bitirdiğim...
Benim küçüklük arkadaşım (!) O muydu?
"İyi misin?" Dedi. Hızla ona sarıldım. Şaşırmıştı..
Kasılmıştı...
Biraz zaman geçtikten sonra oda ellerini belime sarıp bana sıkı sıkı sarıldı.1 kaç dk sonra ondan ayrıldım. Gözleri kıpkırmızıydı.
Hızla ona tokat attım.
"PİSLİK!
BEN KAÇ YILDIR SENİ ÖLÜ BİLİYORRUM BİLİYOR MUSUN?
BEN O GÜN NE YAŞADIM BİLİYO MUSUN?
O ARKANDA BIRAKTIĞIN KÜÇÜK ÇOCUĞA NE OLDU BİLİYORMUSUN?" dedim. Sustu. "BEN SÖYLEYEYİM! YOK OLDU !
HİÇ OLDU!
O GÜN SEN O KIZI BIRAKTIN O KIZDA RUHUNU ORADA BIRAKTI!
SANA KARŞI ZERRE BİR ŞEY YOK ARTIK İÇİMDE!" dedim.
"Ama sarıldın..." dedi.
"SARILDIM . PEKİ NEDEN?
İHTİYAÇ TAMAM MI?
BEN SENİN KAÇ YIL O VERDİĞİN KOLYEYE BAKIP BAKIP AĞLADIM HER GÜN!" dedim. Elimlede kolyemi gösteriyordum. "Sen..
Sen hâlâ takıyorsun..." dedi.
"TAKIYORUM TABİ!
AMA BİLMİYORUM Kİ MEĞER ERİM BEY YAŞIYORMUŞ!
BEN KAÇ SENEDİR BOŞ MEZARA GİDİYORMUŞUM!
EEE BENSİZ BİRİSİNİ SEVDİN Mİ BAĞRİ? VAR MI YENGEMİZ!
SEN UNUTMUŞSUNDUR BENİ!
DEMİ?" dedim
Bunu dememle beni kendine çekip sarılması bir oldu.
Kafasını boynuma gömdü...
"Hâlâ aynı kokuyorsun..." dedi...
"BIRAK!" Dedim ama tam tersi daha çok sarıldı. Ağlamaya başladım "yeter!" Diye bağırdım.
Bana baktı. Gözleri kıpkırmızıydı. "Ben isteyerek gelmemezlik yapmadım. Lütfen inan mavi...
Valla isteyerek gelmemezlik yapmadım" dedi. Onun gözünün içine içine baktım. "5 yıl...Dile kolay 5 yıl...
Ben seni 5 yıldır ölü biliyorum.
Sen bi kendini benim yerime koysana!
Seneler önce kollarının arasında öldü sanan ben..
Boş mezarına gidip dertleşen ben...
Her bir şey olduğunda mavi kolyeyi tutup , mavi kolyeye güvenen ben...
Şimdi ben sana nasıl geri bağlanayım?" Dedim.
"Özür dilerim. Ama valla ben burada değildim. 1 yıl önce gel-" cümlesini bitirmeden ortamda bir kükreme duyuldu. "ESLİNA!" diyerek aram abim bana doğru koştu. Sonra beni şöyle bi baştan aşağı bi süzdü. "DİZİN!"dedi ve beni hızla kucağına aldı.
Ve içeriye doğru koştu. Babam beni görünce bize doğru yaklaştı. "Ne old-" demesine kalmadan dizimi gördü. "Hı!" Dedi. O kadar kötü müydü ya?
Dizime baktığımda gerçektende yara çok kötü duruyordu. Ayayay.
Aram abim " Baba arabayı hazırlayın bi hastaneye gidelim" dedi. Yuh! " ne gerek var abi.." dedim. "Sus minik!" Dedi. Immm.

                           ...

Şuanda hastanede ben sedyeye oturmuş dizime pansuman yapılıyordu.. ve bütün aile içi acıya acıya bunu izliyordu. Ve erim de buradaydı...
Doktor "Dizi biraz kötü durumda ama bi sakınca yok. Sadece sudan uzak tutun ve  çok hareket ettirmeyin hastamızı. Bu kadar yeter" dedi ve "geçmiş olsun" diyerek gitti. Aram abim erime döndü " Sen , Miniğim düştüğünde yanındaydın...
Niye söylemedin bize?" Dedi.
Erim bir şaşırdı " Şey..Ben bian görmemişim" dedi. Ne kadarda kolay yalan söylüyordu...
Benim sarışınım böyle biri değildi...

                           ....

Şuanda arabadaydık. Tabi yapışık ikizimiz gibi sarışında geliyordu...
Şimdi diyorsunuzdur ki sen bu sarışını özlemedin mi de böyle davranıyorsun?
Biraz empati?
Düşünün 13 yaşındasın hayatının aydınlık tarafı birden soluyor ve karanlıkta kalıyorsun. Hemde kollarının içinde soluyo. Sonra o kadar olmuştan sonra ailem başka bir aile çıkıyor. Sonra erim bana kendini kuzey olarak tanıtım yakınımda duruyor. Ve parti gününde gelip sana öldüğünü düşündüğün kişinin ölmediğini karşında durduğunu söylüyor.
Gözlerimi erime doğru döndürdüğümde.
Erimde bana bakıyordu.
Yani her yere bizimle gelmek zorunda mıı?
Zaten olayları zor zor sindirmeye çalışıyorum.
İç ses:Aman aman!

Eslina / TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin