Eslina / Tamamlandı

38. Bölüm

Merhabalarrr.
Nasılsınız?
Umarım çok çok iyisinizdir.
Bu bölümde minik bir değişiklik.
Sınır koymayı düşünüyorum.
15 oy 30 yorum.
Bi sonraki bölüm bunlar dolduğunda gelirrr.
Bölüme geçelim.

Elis Aslan (Arslan) 'dan...

Şok olmuş bir şekilde mirzaya bakıyordum.
O beni mi istemişti?
Yoksa ben mi yanlış duymuştum?
Umarım yanlış duymuşumdur.
Babam şaşkın bir şekilde bize bakıyordu.
Hızla elimi mirzadan çektim.
İstemiyordum.
Demiştim.
Sadece şaka yapmıştım.
O ciddi anlamıştı.
Yapmamalıydım.
Mirza hayal kırıklığıyla bana baktı.
"Elis.." dedi.
"Hayır mirza" dedim kafamı sallayarak.
Gözleri doldu.
"Ama sen-" derken.
"Şaka yaptım mirza.
Sadece şaka.
Seninle gerçekden evleneceğimimi zannettin.
Hayır mirza.
Öyle bir şey olmuyacak." Dedim.
Bunu dememle mirzanın gözümden bir yaş düştü.
"Şaka mı?" Dedi sesi  titreyerek.
"Evet şaka.
Ne zannediyordun ki?" Dedim.
"Ama ben-" derken onu dinlemedim.
Olmazdı.
"Hayır dedim mirza!
Olmaz anlıyor musun?
Ben seni sevmiyorum " dedim.
Mirza sertçe yutkundu.
Hızla elimi tuttu.
"Ne olur şaka olsun.
Lütfen elis.
Ben ilk defa birini sevdim.
Ne olur.
Yapma.
Kıyma bana.
Ben naparım.
Lütfen elis.
Lütfen dünyam" dedi ağlayarak.
Gözlerimi sıkıca yumdum.
Olamazdı.
Böyle olamazdı.
Olmamalıydı.
Yavaşca elimi çektim.
"Hayır mirza" dedim.
Mirza'nın omuzları çöktü.
"Yapma..." dedi.
Olmamalı mirza.
Yaptığım şeye bak.
Koskoca mardinin bilinen ağası.
Benim yüzümden hıçkırarak ağlıyordu.
Arkamı döndüm ve merdivenlere döndüm.
"Yapma elis!
Dedim!
Ama yaptın!
Naptım ben sana!
Keşke sevmeseydim seni!
Niye sevdim ki?
Haketmiyordun sen benim sevgimi!
Şimdi şaheserinle mutlu ol!
Sevmiyorum!
Sevmiyeceğim seni elis aslan!
Ve bu senin yüzünden.
Kendine iyi bak." Dedi.
Gözlerimi sımsıkı yumdum.
Adım sesi ve ardından sertçe kapanan bi kapı.
Gözlerimden bir yaş düştü.
Hızla ilerledim.
Gözlerimin buhuluğu yüzünden önümü göremiyordum.
3 kat çıktım ama bana sorun.
Kalbim çok hızlı atıyordu.
Boğuluyordum.
Napmıştım ben!?
Yavaşca odama geçtim.
Odama girdiğim gibi kapıyı kapatıp kendimi kapıya yasladım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.
Zorluklada kapıyı kitledim.
Açmamalılardı.
İstemiyordum kimseyi.
Aklıma olan olay geldikçe ağlamaya başladım.
Herkesi kırıyordum.
Nedendi?
Mirza...
Özür dilerim.
Sormadın neden istemiyorsun diye!?
Niye sormadın?
Olmuyordu çocuğum.
Sen bir ağasın ya!
Üstüme kuma mı getirmek istiyordu?
Olmazdı.
Ne kadar sevsemde olmazdı.
Yavaşca kalktım ve yatağıma attım kendimi.
Hiç bir şey yapmak istemiyordum.
Gözlerimi yavaşca kapattım.
Son aklımda kalan ise benim 'özür dilerim' deyip ağlamamdı.

Mirza Arslan'dan...

Kapıdan çıktım.
Kalbim durcak gibiydi.
Gözlerimden yaşlar tekrar aklamaya başladı.
Sevmiyordu beni.
Sadece şaka yapmıştı.
Şaka.
Benim duygum şaka mıydı?
Kırılmıştım.
Hemde en derinden.
Hızla ilerledim.
Arabaya bindim hızla.
Gözlerim buhulaşmıştı.
Her şeyi boşverip gaza yüklendim.
Neden yapmıştı?
Neden yaptın elis?
Ben seni dünyam yapmışken sen benim dünyamı yıktın.
Naptın elis.
Nefem yaptın!
Gaza daha çok bastım.
Neden sevmiştim.
Mutluydum ben!
Mutluydum aklımda sadece iş olmasından.
Niye yapmıştım.
O arada bir korna sesi geldi.
Ne oluyordu.
Ve tam o anda kuvvetli bir şekilde bir şey arabama çarptı.
Çarpmasıyla araba takla atmaya başlamıştı.
Birinci takla.
İkinci takla.
Üçüncü takla.
Dördüncü takla ve cam kırılması.
Cam üstüme gelince gözlerimi yapatmıştım.
Hâl böyle olunca kaç tane takla attığımı göremememiştim.
Sadece bildiğim her yerimin acımasıydı.
Gözlerimi açtığımda ise alnımdaki yara canımı acıttı.
Gözlerimi bedenimde gezdirdiğimde.
Her yerimde cam parçalarını olduğunu gördüm.
Ayrıca karnımda ve bacağımdaki derin kesikler vardı.
Ve onlar canımı çok acıtıyordu.
Ayağımı oynatmaya çalıştım.
Ama ayağım sıkışmıştı.
Bir kaç dakika sonra çığlık sesleri duydum.
Ardından gözlerim kapanmıştı...