He's my what? (Dutch 5SOS fanfiction )

3. Phone swap

Met pijn in mijn hard negeerde ik hem en rende ik snel de trap op.

P.o.v Layla
Snel rende ik naar het conciërge hok en klopte ik op de deur. Een paar seconden later ging de deur open 'Layla Jones?' 'Ja dat ben ik.' Zei ik hijgend van het rennen 'Hmm je bent net op tijd.' Bromde Barent, de conciërge, die achter de computer ging zitten en me aanmeldde 'Je hebt de eerste 2 uur vrij dus je kan gaan doen wat je wilt.' Zei Barent 'Oké bedankt.' Ik draaide me om en sloot de deur weer achter me. Ik wilden net de trap op lopen richting de kluisjes tot dat zijn stem me liet stoppen met lopen 'Eey wacht.' Riep hij. Ik draaide me om en daar stond Michael, Michael fucking Clifford 'Wat is er?' 'J-je hebt mijn mobiel.' Zei hij vermoeid, waarschijnlijk door het rennen. Ik keek hem verbaasd aan en keek ik mijn tas daar zat toch echt mijn iPhone 5s in 'Nee hoor ik heb gewoon die van mij.' 'Druk is op de home-knop.' Ik deed dat en er verscheen een super mooie auto op de achtergrond van het kapotte scherm 'Oh.' Zei ik 'Sorry, dan is tie van jou.' Ik kiep de trap af en gaf hem zijn mobiel en hij die van mij. In tegendeel van de scheuren die op Michael zijn mobiel zaten zaten er op die van mij maar 2 krassen 'Sorry voor je scherm.' 'Geeft niet.' 'Geld je aanbod nog steeds om met je op de foto te mogen?' 'Ja tuurlijk. Wil je dat hier doen, midden in de school?' Vroeg hij aarzelden 'Nee natuurlijk niet. We kunnen naar de Starbucks gaan als je wilt, ik trakteer want ik heb je mobiel kapot gemaakt.' 'Daar zeg ik geen nee tegen.' 'Valt deze jonge je lastig?' Vroeg Brian die door de deur binnen kwam lopen 'Nee sukkel dit is Michael!' 'Michael? Ik ken geen Michael.' 'OMG je bent echt dom!! Dit is Michael, de gitarist van 5 Seconds Of Summer.' siste ik naar hem 'Oh die jongens van wie je fan bent, je ze beschouwd als seks goden, waar je hele kamer vol hangt met posters en naar wie je altijd luistert.' 'Ja die ja.' Zei ik terwijl ik me zelf facepalmde en me kappot schaamde, Michael daar in tegen begon te lachen 'Ik ben Brian, broer van Layla.' Zei Brian tegen Michael en stak zijn hand uit 'Michael, mooie naam trouwens Layla.' En hij schudde de hand van Brian. Ik lachte naar hem en ik voelde dat ik heel erg moest blozen 'Jullie lijken helemaal niet op elkaar.' Zei Michael, ik beet op mijn lip en keek Brian aan voor hulp, hij zag het niet dus gaf ik maar antwoord 'Nee klopt, dat verhaal vertel ik later wel.' Zei ik vlug, Brian kijkt me raar aan maar ik negeer het. Hij zit er minder mee dat ik geadopteerd ben dan ik zelf, snap ik ook wel 'Doei Brian, wij gaan naar de Starbucks.' Riep ik naar Brian, terwijl ik Michael achter me aan trok 'Doei, have fun!' Riep hij terug.

Michael en ik liepen de school uit en waren nu op weg naar de Starbucks 'Zo nu kunnen we wat foto's maken.' Zei hij 'Is goed.' Ik pakte mijn mobiel en zette hem op selfie. Hij trok me naar hem toe en plantte een kus in mijn haar ik bloosde als een idioot maar maakte toch de foto. Ook maakte we nog heel veel gekke selfies. 'Ik wil je wat vragen.' Zei Michael 'Vraag maar raak.' 'Zou je liever niet aan je vriendinnen vertellen dat ik nu bij jou ben?' 'Uh nee tuurlijk niet?' Het kwam er meer vragend uit dan dat ik het zeker wist. 'Ik bedoel, ik heb even niet zo veel zin in fans en wil alleen met jou naar de Starbucks, snap je?' Ik knikte 'Mooi.' In stilte liepen we verder, niet ongemakkelijk maar gewoon rustig, relaxed.

Aangekomen bij de Starbucks zette Michael een beanie en een zonnebril op en ging hij vast ergens achterin de zaak zitten. Ik ging in de rij staan om koffie te halen. Michael wilde een frapuccino en ik ook dus bestelde ik twee frapuccino's en twee donuts. Michael zijn naam was makkelijk te lezen op de beker, mijn naam ook wel maar het was helemaal verkeerd geschreven, er stond Leila in plaats van Layla. Ik ging bij Michael aan het tafeltje zitten en gaf hem zijn frapuccino en donut. 'Oeh lekker, ik hou van donuts, dankje!' 'Dit is het minste wat ik terug voor je kan doen aangezien ik je beeldscherm heb gebroken.' 'Ahh vergeet dat! Ik laat het straks wel maken.' 'Okay dan.' Michael legde zijn telefoon op tafel neer maar zodra hij hem neer had gelegd kreeg hij weer een berichtje.

P.o.v Michael
Layla was best wel knap en zeker geen vervelende fan. Soms gingen ze heel hard huilen of juist heel hard gillen, dat vond ik soms wel vervelend. Kijk, wij zijn ook maar jongen, dan kunnen ze wel zeggen van de wereldberoemde band 5sos, maar ja jongens blijven jongens en meisjes blijven meisjes. Ik had net mijn mobiel neer gelegd toen ik weer een berichtje kreeg, Ashton. Ik opende het gesprek en las wat hij had gestuurd

Ashton⚓️: Yo gast waar zit jij?

Ik: Op een stoel in de Starbucks, jij?

Ashton⚓️: Op de bank in Luke zijn huis, waar we allemaal een kwartier geleden zouden zijn! Maar waarom in de Starbucks? En dan nog wel zonder ons!

Ik: Ja sorry ik zit hier met een fan, al hoe wel ze helemaal niet fangirlde. We liepen tegen elkaar op waardoor we beiden vielen, ze pakte de verkeerde mobiel en rende weg. Ik rende haar achterna en toen gaven we elkaars mobiel terug en heb ik mn nummer in haar tel gezet. Mijn beeldscherm is kappot en ze wilde me daarom trakteren op Starbucks en daar zeg ik geen nee tegen! Btw ze rende niet expres weg met mobiel!

Ashton⚓️: Aha en mag ik deze meid ook zien?

Ik: Uhh ja?

'Layla, Ashton wilt graag zien hoe je eruit ziet. Bezwaar om nog een keer op de foto te gaan?' Vroeg ik haar 'Nee hoor, helemaal niet.' Ze stond op van haar kruk en kwam naast me staan, ik trok haar wat dichter tegen me aan en zei: 'Lachen!' Ze lachte lief en ik drukte op het knopje. De foto was genomen en ik stuurde hem naar Ashton.

Ashton⚓️: Ziet er niet verkeerd uit!

Ik: Nee dat vind ik ook niet.

Ashton⚓️: Ze heeft mooie ogen.

Ik: Ja vind ik ook, maar ik ga weer van mijn frapuccino en donut genieten. Byeee👋🏻

Ashton⚓️: Later🚦

Ik vergrendelde mijn mobiel en keek recht in Layla haar blauwe ogen. 'Waarom was je op school terwijl we nu bij de Starbucks zitten?' Ze schoot spontaan in de lach en krabde ongemakkelijk op haar achterhoofd 'Nou ik moest me om acht uur melden omdat ik gister mijn afgrijselijke schooluniform niet compleet aan had, maar ik heb de eerste twee uur vrij. Eigenlijk wilde ik in de schoolbibliotheek gaan zitten maar dit is veel leuker.' 'Oh, toen ik nog op school zat, vond ik het ook vreselijk om mijn uniform te dragen.' 'Zullen we naar het park gaan? Ik vind het hier zo saai.' Vroeg/zei Layla 'Ehh ja is goed.' We stonden op en pakte onze spullen 'Naar welk park wil je gaan?' Vroeg ik 'Uhh die ene met dat grote meer.' Ik knikte en samen liepen we naar het park met het grote meer.

P.o.v Djoya
'Alex zullen we hier graan zitten?' Vroeg ik haar toen we bij het meer aan kwamen 'Ja is goed, lekker in de zon.' zei ze, ik knikte en liet we zelf in het zachte groene gras vallen. 'Wat zou Lay nu aan het doen zijn?' vroeg Alex 'Ik weet het niet, ik stuur haar wel een berichtje.' Alexia knikte en dronk verder van haar smoothie die we bij haar thuis hadden gemaakt. Ik klikte op Whatsapp en zag dat haar profiel foto was verandert. Ik klikte op gesprek en ging naar informatie, daar klikte ik op haar profiel foto en keek er naar. Ik stond zo versteld dat ik de smoothie nog net beet kon houden anders was tie gevallen 'D-Da-Dat is Michael.' Stamelde ik. Ik draaide mijn telefoon naar Alexia toe en zij keek me met groten ogen aan. Ik stuurde naar haar: 'Moet je Alex en mij iets vertellen?' Nu nog wachten op antwoord. 

Ik denk dat we daar bijna 2 uur hebben gezeten. In ieder geval tot dat me naar school moesten. We liepen het park uit en gooide onze plastic smoothie bekers in de dichts bij zijnde prullenbak die we tegen kwamen. We liepen de straat van school in en aan de overkant zag ik Layla iemand een knuffel geven maar ik kon hem of haar helemaal niet. We zouden het zo allemaal wel horen, denk ik of tenminste hoop ik.