İNTİKAM OYUNU - 1

2. BÖLÜM

Yazarın Notu: Herkes masum değildir, en masum gözüken bile💖

Keyifli okumalarr💘

---------------------------⚔️---------------------------

Bu dünyada kimseye güvenme derdi annem. Baban dahil diye eklerdi. Ama o babam diye diretir ve babama güvenmeyi seçerdim. Asla bana vurmayacağı konusunda ona güvenmiştim ama derslerimde başarısız olduğum an beni dövmüştü. Babamın bana olan sevgisine güvenmiştim ama o her fırsatta benden tiksindiğini söylerdi. Şirketi bana bırakacağı konusunda da güvenmiştim ama yine güvenimi boşa çıkarmıştı.

Hepsi annemin ölümünden sonra gerçekleşmişti. Apar topar o şehirden taşınmıştık. Annemin neden öldüğünü sorduğumda vakti gelmiş diyerek geçiştirirdi beni. Büyüyünce anladım olayın aslını. Annem öldürülmüştü. Biz o yüzden taşınmıştık. Babama bir daha güvenmemeyi seçtim. Annem beni hep uyarmıştı ama ben dinlememiştim. Babamı seçmiştim.

Güven, benim için olmayan bir duyguydu. Bana ilk ihaneti eden babamdı. En güvendiğimdi. Babam bana güvensizliği öğretmişti. Babamdan sonra Günel'e güvendim ve o, şu ana kadar beni hayal kırıklığına hiç uğratmadı. Ona kendimden fazla güveniyordum. Günel ile lisede tanışmış ve hiç ayrılmamıştık. O benim neşeli tarafımdı.

Şimdi önümde Sergen Çevik vardı. Benim şirketimin yeni sahibi. Onları ispiyonlamam için atılan kayıtları kendisinin attığını iddia ediyordu. "Senin attığını nereden bileceğim?" dedim sorgularcasına. "Evime geçelim. Hem tanışmış da oluruz," dedi. "Hayır." Ses tonumdaki netlik onu durdurdu. "Asya," dedi otoriter bir sesle. Hanım ve Bey ifadelerini bırakmıştık. "Ne istiyorsun benden? Artık şirket sana ait. Al şirketini ve git," dedim. "Yollarımız burada ayrılmıyor Asya. Yollarımız burada birleşiyor. Bundan sonra, kalan yolu istesek de istemesek de birlikte tamamlamamız gerekecek. Senden tek istediğim güven. Bana güvenmen," dedi.

"Sana güvenmem için bana kanıtlarla gelmelisin Sergen Çevik. Sana durduk yere güvenecek kadar aptal birisi değilim," dedim. "Aptal biri olmadığını hepimiz biliyoruz ama ben yeterince kanıt sundum. Kendimi ispiyonladım. Güven vermedi mi?" dedi. "Vermedi Sergen Bey," dedim sondaki kelimeyi vurgulayarak. "Zor kullanmak istemiyorum Asya Hanım ama mesele bu kadar ciddiyken sizin böyle davranmanız yersiz," dedi. Burnumdan güldüm. "Ciddi olan durum da neymiş? Şirket artık senin ve artık yapacak bir şey kalmadı. Şirketle istediğini yapabilirsin. İstersen adını da değişebilirsin ve bu benim gram umurumda değil. Tabii çalıştıracak çalışanın kalırsa," dedim ve arkamı dönüp hızlı adımlara Günel'e ilerledim ama onun hareket etmeye niyeti yoktu.

"Neyi bekliyorsun Günel?" dedim. İçimdeki öfkenin köpürdüğünü hissediyordum. "Gidemeyiz Asya. Sergen Bey'in ne diyeceğini gerçekten dinlemeyecek misin? Ya gerçekten çok ciddi bir şeyse," dedi. "Saçmalamayı kes artık! Ne diyebilir ki Günel?" dedim. "Belki de konu şirket değildir," dedi ama sesi tanıdığım Günel değildi. Korku doluydu ve gözleri tek bir noktaya odaklanmıştı. "Nereye bakıyorsun?" dedim ve baktığı yeri görmek için arkamı döndüm. Maskeli birçok adam Sergen'in etrafına dizilmişti. Ellerinde silahlar vardı. Nişan almamışlardı ama bu görüntüleri bile ürkütücüydü. "Asya," dedi ismimi bastırarak. "Konuşacağız." Ricadan çok emirdi. Yanındaki adamlarsa karşı gelirsem ne olacağının göstergesiydi.

"Ciddi misin?" diye sordum. "Bunlara ne gerek var?" dedim. "İlk dediğimde kabul etseydin." Ona doğru hareketlendim. "Ne diyeceksen burada söyle," dedim. "Uygun değil," dedi. "Neden? Amacın ne?" dedim üstüne bastırarak. "Sana aptal olmadığımı söyledim. Neden tanımadığım birinin evine gideyim ki? Nereden bileceğim amacının farklı olmadığını?" Sergen sinirden yumruklarını sıktı. "Sen beni tanımıyor olabilirsin ama ben seni gayet iyi tanıyorum," dedi. "Beni herkes tanıyor," dedim. "Binecek misin?" diye sordu arabanın kapısını açarken. Bu işin sonu gelmeyecekti. "Beni bundan sonra rahat bırakacak mısın?" diye sordum. "Buna ben değil sen karar vereceksin Asya," dedi ve tekrar geçmem için işaret verdi.