I TAPPED the gadget on my ear to tell them that the job was done. I cleared my throat and casually slides through the guests and photographers to make a perfect exit.
Kung hindi lang sanay ay baka nabulag na ako sa flash ng mga camera na aksidenteng tumatama sa mata ko. Napalunok ako dahil sa dami ng mga tao na nakakasalubong ko.
Kung ibang araw sana, maybe I'd enjoy this event because there's a lot of beautiful models around.
"Where exactly is the body, 0012?"
I heard kuya Renon's voice through the earpiece. I tapped it once again and said, "Ladies' room, the last cubicle po" as I continue walking.
Nakarinig ako nang mahinang pag-daing nang may makasalubong.
"Sorry" maikling paumanhin ko at tinulungan siyang tumayo nang maayos.
Muntik na siyang tumumba dahil sa suot na heels.
The beautiful woman massaged her left shoulder. Her face crumpled, displaying how hurt she was. Gano'n ito kanipis para masaktan sa mahinang bungguan namin.
Is she even eating properly or nah?
She looks like she doesn't have enough nutrition in her body. I can see her bones stickin' out of her skin.
"It's okay, my fault. Hindi kasi ako nakatingin-" siya mismo ang tumigil nang ma-realize na bigla siyang nag-tagalog.
Oh, filipina...nice.
Hindi halata, mukha kasi siyang foreigner.
Mahina niyang hinampas ang sariling ulo na ikinatikwas nang parehong kilay ko.
"Bugok, wala nga pala 'ko sa amin!" aniya at tumawa pa.
Kumunot naman ang noo ko at ang leeg ay kumiling pagilid. Did this woman just forget that she's in New York?
And we're literally on a formal event right now. Sandali akong natigilan bago naalarma. She could be a spy.
Naningkit ang mga berdeng mata ko sa babae, ngunit sa huli ay sumuko rin.
Nah, that's impossible. She won't be able to throw a powerful punch with those long ass nails, and her body? Too thin, she doesn't look smart too.
All she have is beauty and big boobs.
Napa-simangot ako.
Probably a lot of money, too.
Matapos niyang kausapin ang sarili sa lenggwahe na naiintindihan ko rin naman, hinarap niya ako ulit.
This time, she plastered a cute smile. Naglabas siya ng papel at marker na sa pangalawang pagkakataon ay nagpataas sa kilay ko.
"What's your name?" she asked.
Nalilito man sa ginagawa niya ay sumagot pa rin ako.
"Calvin" maikling tugon ko, kunot ang noo.
"From?" taas kilay na tanong niya.
Mas lalong kumunot ang noo ko.
"The capital of Connecticut" I said with an accent and she laughed.
Weirdo.
She smiled and teased me saying, "Okay, Hartford boy..." umiiling na anito, then she handed me the paper that she signed.
After that, umalis na siya at pinanood ko nalamang ang napaka-eleganteng paghakbang niya palayo.
'Nu 'to, autograph?
Napangiwi ako sa papel na binigay ng babae. Napagkamalan pa ngang fanboy.
She wrote my name with a terrible drawn heart beside it. Sabay pirma sa ibaba. Lakas ng tama, eh.
