Yeni bölümden herkese merhabalaaar ve iyi okumalaarr 🤭❣️
Hadi bölüme geçelim bakalım neler olacakk ?
Oy verip yorum yapmayı unutmayınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'ın anlatımıyla:
Gözlerini ağır-ağır açmaya başlıyordu Esila. Etrafına toplanan insanları allak bullak görmesine neden olan şey ise geçirdikleri kaza idi. Ne olduğunu, nerede olduğunu hatırlamaya çalışıyordu ama nafile. Bir anda aklına yaptıkları kaza geldi Esila'nın. Evet kaza yapmışlardı. Baba'sı araba sürerken aniden arabanın frenleri tutmamış ve kaza yapmış ve araba takla atarak ormanlık alana sürüklenmişti. Şimdi hatırlıyordu herşeyi.
Gözlerini açtı aniden etrafına baktı önce ailesini aradı gözleri. Arabadan çıkarmışlardı Esila'yı kurtarma ekipleri ve şimdi ise olay yerine gelen doktorlar Esila'yı yerde sedyeye yatırmış ilk müdaheleyi yapıyordu.
Esila hala etrafını buğlu görürken zihninde canlandı kaza anı annesinin 'Mustafa birşey yap kaza yapacağız' kardeşi ve kendisinin 'baba noluyor, baba birşey yap' diye bağırışları ve babasının o çaresiz anları, babasının kendisini annesinin önüne siper eden anları canlandı aklında. O an yaşadıkları kaza anı 5 saniyenin içinde bir film şeridi gibi geçti gözünün önünden.
Aniden yerinde kalkmaya yenetlenirken kafa çarpmasıyla oluşan hasardan dolayı acılı bir inilti döküldü kızın dudaklarından.
Kimseyi duymuyordu Esila, sanki dünya durmuştu sanki hiçbir ses duymuyordu böyle bir an yaşamıştı sanki, dejavu yaşıyormuş gibi hissetti ama başka birşey düşünecek halde değildi genç kız. Sadece ailesini görmek iyi olduklarını bilmek istiyordu.
"Anne, baba, Ege! Neredeler onlar? Ailem nerede? Nasıllar? Hala çıkaramadılar mı? Birşey mi oldu? Birşey söylesenize!" Arka arkaya sorduğu sorular kızın başını ağrıtıyordu ama o an başının ağrısını hatta yaralarını bile göz ardı etti.
"Çıkardılar onları da ama lütfen durun yaralısınız." Doktorlar iki kolundan tutup durdurmaya çalışıyordu doktorlar.
Ağlaya ağlaya titrek adımlarla biraz ireliye doğru gittiğinde annesini görünce kendisini tutamayarak bağırmaya başladı, doktorlar Esila'yı tutmaya çalışıyordu ama durmuyordu.
"Anne! Anne! Nesi var annemin! İyi mi? Birşey söylesenize nesi var annemin? İyi olacak mı?"
Gözleri kenara kaydığında kardeşini gördü. "Ege, Ege! Ablacım! O iyi mi peki? Birşey söyleyin kahretsin! Konuşun! Nesi var kardeşimin?"
