18 yıl sonra birbirlerini bulan aileler...
Zeynep ve Damla, yıllar önce hastanede yapılan bir yanlışlıkla karıştırılan 2 bebek...
Zeynep büyüdüğü ailesini bırakıp gerçek ailesine alışabilecek miydi? Ya da ailesi onu kabul edecek miydi?
Gelin berabe...
Bu bölüm normalde karakter tanıtımı olacaktı fakat önceden seçmiş olduğum karakterler artık içime sinmiyor. Neredeyse hiçbiri uymuyormuş gibi.
Bu yüzden sadece birkaç kişinin modelini paylaşacağım. Ona da bir bölümü özel olarak ayırmak yerine arada sırada bölüm sonlarına koyacağım. Yada instagram postu atmış gibi yaparım, bilemiyorum.
Diğer karakterleri de tamamen sizin hayal gücünüze bırakıyorum :))
Şimdilik sadece Zeynep'i buraya bırakıyorum💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu model de içime sinmiyor fakat en oluru buydu. Umarım seversiniz!
E o zaman haydi bölüme geçelim:)
* * *
Belim çıktı, yeter artık!
Ben bu kadar eşya aldığımı hatırlamıyorum, nereden hortladı bunlar?!
En sonunda bütün eşyalarımı yerleştirebilmiştim çok şükür.
Gözümün feri kalmamıştı ama neyse...
Telefonumu elime alıp diğerlerinin yanına gitmek için aşağı indim.
Son 1 kat merdiven kaldığında ise korkulukla aramızda anlamı derin bakışmalar yaşandı. Ben ona baktım, o bana baktı. Ben ona baktım, o bana baktı deken kendi kendime gülerek koştur koştur korkuluğun üzerine atladım ve uzun merdivenden aşağı kaymaya başladım.
Ağızımdan kısa bir çığlığın çıkmasıyla tam korkuluktan aşağı atlayacaktım ki solandan birisinin koşarak önüme çıkmasıyla demin attığımın yüz katı bir çığlığı koy verdim.
Ve olanlar oldu.
Yerdeyiz!
"Belimi kırdın! Ben bu acıyla nasıl yaşayacağım?" diye sızlanan Demir'e kötü bir bakış atıp kendimi doğrultmaya çalıştım.
"Önüme neden atlıyorsun ya?" diye çıkıştım ben de ona.
"Kızım ne bileyim, senin sesin gelince bir şey oldu zannettim. Sonra bir baktım sarı kafalı bir şey bana doğru geliyor... Beyaz ışığı görecektim neredeyse!"
