Abi mi?✔️ -DÜZENLENİYOR-

1. Bölüm

Selamün aleyküm :))

* * *

"AREL!"

Sabrımı sınıyordu. Yemin ederim çok pis sınıyor beni bu çocuk.

"Efendim sütçük?" diye cevapladığında çoktan elime geçen televizyon kumandasını kafasına fırlatmıştım.

"AAAAAĞH! ACIDI!!!"

"Acısın diye yaptım zaten salak!"

Bir anda gülmeye başladı, yemin ederim mal bu çocuk.

"Son kumada bükücü Zeynep" deyip daha çok gülünce ağlamaklı bir yüzle koltuğa geri oturdum.

"Şu dünyaya beni sinir etmek için gönderilmişsin sen PİS YARATIK!" diye bağırdığımda sırıtıp cevapladı, "Hayatına renk katıyorum işte, ben olmasaydım ne yapardın sütçüğüm?"

Gerçekten, o olmasa ne yapardım?

18 yıllık hayatımın neşe kaynağıydı kendileri.

Güzel mi güzel süt kardeşim, Arel.
4 gün arayla aynı hastanede dünyaya gelmişiz. O Kasım 15 doğumluydu, ben ise 19. İkimizde erken doğduğumuz için küvöze alınmışız, annelerimiz de orada tanışmış. Onun annesinin sütü gelmediği için Arel'i annem emzirmişti, bu vesileyle de süt kardeş olduk.

O gün bu gündür de asla ayrılmadık, hep ikimizdik. Gerçi küçükken arkadaşlarımız olmuştu, ikizler... Yankı ve Hakan, ne özenirdim benim de ikizim olsun diye be..

Onları da taşındıkları için bir daha göremedik.

Neyse işte öyle.

"Ne düşünüyorsun kız öyle hülyalı hülyalı?" diyen Arel'e bezgin bezgin baktım.

"Yaptıklarını. Koca tencere sarmayı nasıl yuttun iki dakika da ya!"

"Meslek sırrı," deyip göz kırptığında kapı çalmıştı.

"Git kapıya bak, babam gelmiştir şimdi hiç çekemem," dediğimde kafa sallayıp kapıya koştu ve saniyeler geçmeden evin içinde bir ses yankılandı.

Bir ses geliyor, aha ordan bir ses geliyor, a böle hor hor hor hor...

"Zeynep! Gel hadi bir yere gideceğiz."

Haydaa..

Hemen koridora koşup kapının köşesine sinmiş Arel'e ve yanında burnundan duman tüttüren babama baktım.

Arel biraz tırsıyordu da babamdan..

"Ne oldu baba?" diye sorduğumda bakışları bana döndü ve sinirle konuştu, "Hazırlan gidince öğrenirsin, acele et annenle arabadayız." dedi ve hızla merdivenlerden inip gitti.

"Yemin ediyorum biraz daha gelmeseydin bakışlarıyla yerin dibine sokacaktı beni manyak herif!" diye hayıflanan arkadaşımı geride bırakıp odamdan montumu ve telefonumu alıp çıktım.

"Sen de gelsene," dediğimde, "Sormasan da gelecektim zaten." diye yanıtladı.

Hızla apartmandan çıkıp arabaya bindik. Anneme dönüp ne olduğunu sorduğumda bana konuyu tam olarak bilmediğini ve gidince öğreneceğimizi söyledi.

Oflayıp kafamı Arel'in omzuna koydum ve yolu izledim.

İstanbul... Lan oğlum burası neden bu kadar kalabalık? Yemin ederim daral geliyor bana.

"Sütçük, baban biraz daha gazlarsa vallaha eşekler cennetine vip biletimizi almış olacak. Korkuyorum lan ben!" kulağımın dibinde huysuzlanan Arel'e bakıp kafa salladım.