Hayat bazen sizi ödüllendirmek ister bazıları ödülü kabul etmez doğru şeyi yapar bazılarıysa kabul eder yanlış şeyi yapar hayatta ödüllendirilmenin bir karşılığı var senden illaki bir şey alır ama benden alacakmı bilemiyorum belkide bu katıldığım yarışma sonum olacak belkide mükemmel olacak ama umarım sonum iyi olur yaşlı adam imzalamam gereken formu getirdi bilgilerimi doldurup formu imzaladım Samet abi "Seni şimdi evine götüreceğiz Sıla seni seçmelerde arayacağız" "peki" Dedim ve ayağa kalktım kapıya doğru ilerledim önümde o siyah araba yine bekliyordu arabaya güvenliklerle bindim çok geçmeden eve vardım içimde garip bir his vardı hem mutluydum hemde endişeliyim
Akşam olmak üzereydi üstümü değiştirip siyah battaniyemi üstüme aldım beni tekrar bir numara aradı yarışmadan arıyorlardır diyerek heyecanla açtım ama telefonu açtığımda bir kadın bana "Kızım tanıdınmı beni" dedi birden gözlerim doldu "Kimisiniz? Ve kimi arıyorsunuz?" Diye sordum "Sıla sen değil misin kızım?" Hemen cevap verdim "Evet benim ve beni yıllarca hiç arama tenezzülünde bulunmadın ve şimdimi aradın? Yenimi aklına geldim?!" Kadın susmamı bekliyor gibiydi ve bende sustum ondan cevap bekledim "Kızım özür dilerim" diyebildi sadece ve devam etmeye yüz buldu "Eğer sende istersen seninle yakın zamanda buluşup konuşabiliriz belki barışırız kızım" o kadar pişman bir sesi vardıki ona anne demek istemiştim ama buna çocukluğum izin vermiyordu sustum sustum ve tekrar sustum ne yapacağımı ciddi anlamda bilmiyordum ve sonra birden bir cümle ağzımdan döküldü "En yakın ne zaman buluşabiliriz?" Bunu dediğime inanamıyorum ama biraz anne şefkati görmek çocukluğumu rahatlamaya yetecektir kadın hemen cevap verdi "Yarın öğlene doğru olabilir sen hala İstanbuldasın değilmi" cevapladım "Evet bıraktığınız yerde" kadın "Öyle deme Sıla lütfen bende kendimce haklıyım..." dedi "Tamam yarın görüşürüz" "Tamam kızım iyi akşamlar" telefonu kapattıktan sonrası yok öyle bir ağladımki neden ağladığımı bilmiyordum ama ağladıkça ağlıyordum durmuyordum durdurmaya çalışıyordum ama kontrolü kaybetmiştim ağlamaktan boğazım düğümleniyordu ve orada kendimi uykunun rahat kollarına bıraktı
