Yarım Kaldık

Acımayın bana ben alıştım....

Yoksa o bir not kağıdımıydı....

Temkinli bir şekilde elimi kadının siyah uzun hırkasının cebine doğru götürdüm ve kadını rahatsız etmeden sarı bir kağıttan yapılma ve buruşturulmuş kağıdı elime aldım.

Kağıdı yavaşça açtım upuzun satırları sesli bir şekilde okumaya başladım;

Alaz-(Okuyan Alaz)

Demir

Laura biliyorum bana oldukça kızgınsın ve bırak beni görmeyi yanıma bile gelmek istemiyorsun,ama ne olur beni anlamaya çalış ben kendimi zapt edemiyorum,Victor ne yaparsa yapsın ona engel olamıyorum.

Bende böyle biri olmasını beklemiyordum ama hayat onu çok değiştirmiş,annesiz babasız sokaklarda yaşamak ona bazı kötü huylar kazandırmış,neden bilmiyorum ama o bana bir şey söylediğinde hayır diyemiyorum ve inan son zamanlarda ben bile ondan çok korkuyorum.

Asla benle konuşmuyor ve yaptığı tek şey günlerce odasına kapanıp,psikopatça planlar yapmak. Ona ,ona söylemeyi denedim ama hayır beni dinlemedi ve hatta bir gece beni öldürmeye bile çalıştı ,yani ne bekleyebilirimki annesini canice öldüren birinden..

Bu pis planlarına beni de dahil ediyor ve ne olduğunu bile anlamadan bende onun biri gibi olmuşum,insanların acıları nedensizce beni mutlu ediyor kan artık kan görmek hiç olmadıği kadar hoşuma gidiyo.

Laura çoğu şeyden emin değilim ama senin bana olan hislerinin farkındayım ve inkar da edemem sen beni bu hayatta en çok tanıyan ve son zamanlarda yanımda olan neredeyse tek kişisin,

Ailen var diyeceksin ama inan onlarada bir şey söyleyemiyorum ,oğullarının bu denli değiştiğini görmelerini istemiyorum.

Ne kadar daha bunu saklayabileceğimi bilemesem de uğraşıyorum işte amaçsızca,bunları sana anlatmamın sebebi beni anlaman Lauram.

Eğer bu yazdıklarımı okuyorsan hayatta kalmışsındır ve sırf Victor için seni öldürmemişim demektir.

Ama tabikide bu benim ne kadar adi bir adam olduğumu değiştirmiyor, sonuçta ben sana vurdum Laura her ne kadar içim acısa yada buna kalbim sıkışıyor olsa bile doğru Lauram ben, bir zamanlar canımdan çok sevdiğim kadına zarar verdim.

Baksana Lauram bana,kendine ve düştüğümüz şu duruma malesef biliyorumki yine suçlusu benim herşeyin...Ne kadar da değişti herşey oysa bir zamanlar ne kadar mutluyduk.

Küçük ve bizi ısıtan bir evimiz,evlilik hayallerimiz ve tatlı bir aşkımız vardı ama ama ben o aşkı cani bir şekilde kana buladım ve artık ellerim hiç olmadığı kadar kan kokuyor,

Aynaya bakınca kendi yüzümü göremiyorum,ne görüyorum biliyormusun:gerçek kimliğini durmadan gizleyen ve sayısız karaktere bürünen, bırak saygıyı değer bile görmeyen,her tarafı kana bulanmış ve bunun nedenini başkalarında arayan çaresiz bir adam....

Gitsin istiyorum bu iğrenç kan bedenimden, ama hayır ,hayır her gün daha da kötü hal alıyor ,yıkıyorum yıkıyorum ama asla çıkmıyor ve malesef ben bu büründüğüm kişilikten ,geceleri bitmek bilmez kılan korku dolu kabuslardan ,kalbimin birden taş kesilmesinden ve seni koruyamamaktan hatta bırak korumayı sana zarar vermekten inan çok sıkıldım...

Bak inan çok deniyorum denemediğimi sakın düşünme ama kurtulamıyorum ve garip bir şekilde alıştım biliyormusun,her aynaya bakınca farklı bir yüz görmeye,bitmek bilmez kabuslara ve dahasına ama tek bir şeye alışamıyorum..

Lauram senden uzak kalmaya yada beni eskisi gibi sevmemene dayanamıyorum ...son zamanlarda bir tek senin adın geçtiğinde mutlu oluyorum ve sakinleşiyorum onun dışında bir deliden farkım yok.

Davranışlarım o kadar monotanlaştıki duvara bakma,plan yapma ve benzeri kötü şeyler,herneyse son sözüm,

Seni çok seviyorum Lauram...

(Notun bitişi)

Bu notta neydi böyle?Bunu yazan gerçekten de Demir adındaki o adam mıydı?Hayat neler getiriyordu şu cani insanların başına,aslında içim acımıştı Demire karşı,sonuçta Laura ya olan aşkından ve böyle olmak istemediğinden bahsedip durmuştu.

Notu titreyen ellerimden yavaşça bıraktım ve derin gökyüzüne doğru kafamı kaldırdım.

Neler geliyordu böyle herkesin başına,hiç beklemediğin aşklar yeşerip tekrar ve tekrar kana bulanıyordu.Hangi insan isterdi ki bu hale gelmeyi.O da farkındaydı durumunun ve hem şikayet ediyordu ve hemde çaresizce benimsemişti zaten o yüzden içimde hala ona karşı kötü bir his vardı.

Her şeye uzak yada yakın bir tahmin yürütebilen benim şuanda ellerim,kollarım bağlıydı.Tam Demir in de dediği gibi,

Herşey ne kadar değişmiş böyle....