Yarım Kaldık

Kurbağa bir sıçrar...İki sıçrar...

Tam o sırada...

Kadının gözleri yavaşça açıldı ve bana şaşkınlıkla bakmaya başladı parıldayan gözleri .Buna ciddi anlamda şaşırmış olsam da bozuntuya vermeden, sesimi hafifçe düzeltip ''Laura hanım yada size ne demem sizin için uygunsa?'' dedim ve Laura 'nın duygularını çözmeye çalışırcasına gözlerinin derinliklerine baktım.

Yerinde rahatsızca kıpırdandı ve haklı olarak, kalbinde taşıdığı endişe ile kollarından güç alarak kendini geriye doğru itti ve zorlukla duyduğum cılız bir ses ile hafıfçe kekeleyerek ''B-ben s -sizi tanımıyorum. Siz kimsiniz ki?''
 
Dediği şey ile kadına oldukça hak vermiştim ,sonuçta beni ilk kez görüyordu Laura ,ve tanıma ihtimali de yoktu zaten. Gözlerindeki korku ve endişe bir gram bile azalmamıştı Laura'nın ve bu beni oldukça üzüyordu  ama çokta absürt değildi sonuçta yaşadığı onca şeyden sonra korkması o kadar doğaldı ki asıl korkmasa garip kaçardı. Düşüncelerimi toparladım ve samimi çıkarmaya çalıştığım bir ses tonu ile, hafifçe gülümseyerek ''Ah doğru ya ,kusura bakmayın bir an unutmuşum .Ben Alaz ,ve sizi Demir bey ve Victor ile tartışırken daha doğrusu Demir bey size şiddet uygularken gördüm ve tabiki de böyle bir olaya göz yumamayacağım için sizi buraya getirdim. Yani şuanda güvendesiniz merak etmeyin Laura hanım.''

Dediklerim ile sevinçten neredeyse gözlerinin içi parlayan Laura, yerden güç alarak yattığı yerde hafifçe doğruldu ve bakışlarını meraklı bir şekilde binalarda gezdirdi.Ardından ise sanki bir şeyi hatırlamış gibi telaşlı bir şekilde tekrar bana döndü ve ''Peki peki,Demir o nerede?O  kalmamalı Victor 'un yanında daha fazla....Hayır hayır hayır, Victor ona sadece zarar verecek ve veriyor da...Demirime  bir şey olmasına asla ama asla izin veremem o benim hayattaki tek varlığım yaa ben onsuz ya -şa - ya - mammm''Bunları o kadar hüzünlü bir şekilde söylemişti ki sonlara doğru sesi ara ara attığı hıçkırıklardan dolayı duyulmamıştı bile.


Ne kadar da seviyordu böyle Demiri...Şu berbat haldeyken bile Demir için endişelenecek kadar bağlıydı demek ki ona, ama hayır Demir bu sevgiyi hak etmiş miydi ki?

Aslında mektuba bakılırsa evet, Demir de hak etmişti tabikide sevgiyi peki ya Victor asıl problem o hastalıklı çocukmuydu ki Demir ve Lauranın aşkında ,yani o mu bozmuştu ki aralarını...?

Bu soruların cevabını tabikide ben bilemezdim sonuçta bunların hepsini yaşayan Lauraydı ve  nihai kararı verebilecek tek kişi de oydu...Peki ya Laura aşkından dolayı sağlıklı karar veremezse ve her şey daha kötü olursa o zaman ne olacaktı?Her zamanki gibi suçu yani bu aşkı yada yaşamı bitirme suçunu yine ve yine başkasına mı üstleteceklerdi?

Kurbağa bir sıçrar,
İki sıçrar,
Üçüncüde ise kalmamıştır artık başka şansı...
Kabullenmekten başka bu kaybedişi.

Evet tabikide, en sonunda anlayacaktı Laura da asıl suçluyu ama işte akıllanmıyordu ki illaha görüp tamamen inanmak istiyordu bu korkak ve minik bedeni...

İnce ve tiz bir ses ile düşüncelerimden sıyrıldım ,''Alaz bey! Alaz bey beni duyuyor musunuz? ''Sesi o kadar ince çıkmıştı ki sanki bir çocuk kadar saf ve masum...Zaten doğrusu da bu değil miydi ? Hata yapmaya oldukça müsait ama sonuçlarını kabullenemeyecek kadar korkak değil miydi?

En sonunda samimi bir şekilde gülümseyerek Laura ya baktım ve sıcak bir ses tonu ile, ''Buradayım buradayım, Laura hanım ya sadece düşüncelere dalmışım...Ayrıca size Demir bey ile ilgili birkaç şey sorabilir miyim?''

Laura da samimi bir şekilde gülümsedi ve garipseyerek ,''Tabiki sorabilirsiniz ama aramızda kalması şartıyla..''Kafamı birkaç kez aşağı yukarı salladım ve gülümseyerek ,''Tabiki Laura hanım, tabikide aramızda kalacak....Şeyy acaba neden bu kadar çok güveniyorsunuz Demir beye?''

Gözlerime duygusuzca baktı ve hafifçe gülerek ,''O notu okudunuz değilmii ? Her neyse ona nasıl güvenmeyeyim ki...Hayatımı adadığım adama nasıl güvenmeyeyim ki?Evet, bende farkındayım Victor ona zarar verdi ama bunun suçlusu o değilki...BUNUN suçlusu benim bennn.....'''