OLUR MUYUZ?(ARA VERİLDİ)

6

Başımı çevirince onu gördüm Aslan ASLANBEY gözlerinde derin bir anlam vardı şaşırmıştım onu görünce o da benim.gibi siyah bir eşofman takımı giymişti ve benim aksime yüzünde hiç şaşkınlık belirtisi yoktu.

-Aslan Be..

- Aslan demeniz yeterli Asena Hanım.

Benim ismimi nerden biliyor ben ona söylememiştim.Gerçi restorantım popüler olduğu için pekte şaşırmamam gerekiyor.

Bana bakmıyordu. Denize gözlerini dikmişti yüzü daha çok düşünceli ve yorgundu.

Bende onun gibi denizi seyretmek için kafamı çevirdim ve yorgun bir ses tonuyla

-Asena demen yeterli Aslan

-Tamam

Daha sonra ikimizde bir süre konuşmadık . Aslında sesizliğimiz birbirine çok şey anlatıyordu,biz sessizliğimizi dinliyorduk. O da benim gibi kalabalığın içinde yalnızdı hatta öyleydi de bu yüzden yanımda oturmasına bir şey demedim.

İri cüsseliydi ,duruşu dik, bakışları sertti ama yalnızlığı o iri cüssesinin arkasına sığmıyordu, sığdıramıyordu. Bu yüzden içini bu iskeleye dökmeye geliyordu ve bunu sadece onun sessizliğinden anlamıştım. Acaba benim sessizliğim ona ne anlattı.

Aniden bana dönüp sakin ve meraklı bi sesle konuşmaya başladı.

-Bu saatlerde benim dışımda kimse bu iskeleye gelmez.Belli ki siz... Yani sende benim gibi dolmuşsun.

Benden cevap bekler gibi değildi ses tonu. Ciğerlerimde oksijen bitmiş gibi derin bir nefes aldım.

-Dolmuştum yalan yok ama akşam bana söylediklerin sayesinde az biraz boşaldım . Daha sonra uyku tutmayınca nereye gideceģimi bilmez bir şekilde yürüdüm ve ayaklarım beni buraya getirdi.

Ben bunu diyince akşam nededim acaba der gibi kaşlarını çatıp düşünmeye başlamıştı.

Onun bu hali istemsizce komiğime gitti ama bunu ona belli etmedim.

- Akşam seni üzecek bir şey mi dedi.

- Babam , ilk defa birini dövdüğümde bana sizin yani senin kurduğun cümleyi kurmuştu da.

Gözlerimin içine bakarak

- Özürdilerim istemeden sizi kırdıysam.

Sesi gerçekten pişmanlıkla çıkmıştı.

- Dediğim gibi kurduğunuz çümle sayesinde çok uzun zamandır tuttuğum gözyaşlarımı bıraktım . Hatta... Sana teşekkür bile etmeliyim.

Hafif tebessüm ederek

-Anladığım kadarıyla sizde benim gibi kalabalığın içinde yalnızsınız .

Az önce ben ne dedim. Aynı şeyi demedim mi? Evet dedim.

- Ben genelikle her şeyi içimde yaşarım illa birine anlatmak istesem içini döküceğim çok fazla olmasada bir kaç kişi var,bu yüzden kendimi çok fazla dağa taşa vurmam . Sizin hiç mi anlatacak kimseniz yok?

Zordu yalnızlık ama o benden de yalnızdı bunu görebilmiştim kalbi buz tutmuştu.

-Yok . Yani eskiden vardı...Ama...
Gözleri dolmuştu .

Biranda ayağa kalktı arkasını dönüp gözyaşlarını silmişti her ne kadar saklamya çalışsada fark etmiştim.

Saate baktı ve bana döndü.

-Saat 04:30 Asena istersen seni evine bırakıyım.

O sırada ayağa kalkmıştım normal şartlarda bir erkekle arama her zaman mesafe koyardım ama bu adamda başka bir şey vardı çok yalnızdı ,bundan da önemlisi sert mizacının arkasındaki adamı saklıyordu . Benim içimdeki cimcime kızı saklamaya çalıştığım gibi.

-Merak etme ben çok uzun zamandır adam dövüyorum ve geceleri de ilk defa dışarı çıkmıyorum .

-Emin misin?

-Evet eminim .

Tam arkamı dönüp gidecekken onun tutmayaya çalıştığı gözyaşları bıraktığını fark ettim.

Benim yanımda rahatca ağlayamaz diye adımlarımı sıklaştırarak ordan uzaklaştım.

Normalde bir insan özel hayatı ile ilgilenmem ama bu adama üzülmüştüm. Hani bazen ortak dertler insanı birleştirirdi yaa bizimki de o hesap

🌌🌌🌌🌌🌌

Belki biraz kısa oldu ve aklımdakini tam olarak yansıtamadım ama bu bölümü yazmak istedim çünkü bir ay önce buğun ben bu hikayeyi yazmaya başladım ilk öncelikle 257 okunma için teşekkürler ama bunun yanında beğenisi sadece 22 lütfen okuduktan sonra yıldıza basın çünkü bir tane yıldız benim için çok şey ifade ediyor.

Ve şimdi sırada Aslan ASLANBEY'E geldik sizce neden bu kadar 🤗🤗yalnız??