Babasını trafik kazasında kaybettiğini sanan Zülal bir gün kapısının önünde KL adlı kişiden gönderilen siyah bir zarf bulur. Zarfın içinde babasına ait iki fotoğraf bir de KANDEMİR holding'ine ait şirket kartı vardır. İlk başta bu iki şeyi bağdaştır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 🍷
“Usted tomó una gran decisión al elegirnos, señora.”(Bizi seçmekle çok iyi bir karar aldınız hanımefendi.)
İşte şimdi resmi olarak gala gecesi başlamıştı sanırım. Tüm şüpheliler karşımdaydı, biri babamın kanını taşıyordu ve bunu bulacaktım! Her birinde gözlerimi teker teker gezdirirken yavaşca mavi gözlerimi birkaç masa arkamızda oturan Erkan komiser ile buluşturdum. O da tıpkı benim gibi pür dikkat her birinde gözlerini gezdiriyordu, o da farkındaydı söylediklerimin gerçek olduğunu ama henüz kendine söyleyemiyordu fakat şu an Erkan abi de ben de biliyorduk ki aradığımız kişi şu an yanımızdaydı. Belki sol tarafında oturan Mahir beydi belki sağ tarafında oturan Iraz bey ya da Iraz beyin yanında oturan Olcay ve Zeynep’ti belki de... belki de şu an çok mükemmel bir çiftmiş gibi görünen ve gülen samimi gözleri ile bize bakan Mehtap hanım ve Ruhi beydi...
İçlerinden biri benim aradığım kişiydi ve gün geçtikçe ona daha da yaklaştığımı hissediyordum.
Onu bulacaktım ve babama yaşattıkları şeyleri onlara yaşatacaktım. Bu hayatta her şey kısasa kısas değil miydi? Tam olarak da öyleydi ve babamın yaşadıklarını onlara bir biri yaşatacaktım. Bunu ister tek başıma yapacaktım ister Erkan komiser ile ama bu bir şekilde hallolacaktı...
Dauna hanım “Ruhi, no pude verte, ¿dónde has estado?”( Ruhi seni göremedim nerelerdeydin?)
***
Dauna hanım ile anlaşmalar sağlanıp herkes gecenin geri kalan eğlencesine katılırken ben de Erkan abi ile kenarda bir yerde durarak dans eden ya da muhabbet eden bütün konuklarda gözlerimizi gezdirirken erkan komiser “KL’nin kim olduğu hakkında aklında biri var mı?” diye sorduğunda gözlerimi o anda hızla Zeynep ve Olcay’a odakladım. Yanlarından geçen garsondan birer içki bardağı alıp muhabbet ederken kafalarına diklediler ve muhabbet etmeye devam ettiler.
“Olcay çok naif ve tuhaf biri. Bu garip zarfları o hazırlıyor olabilir. Ya da Zeynep... 1 oğlu var kocası yok öldü ya da terk etti bilmiyorum ama nedensizce ondan da şüpheleniyorum.” Dedim.
Erkan komiser “Peki katilin göndermiş olabileceği ihtimal var mı?” diye soru ağızına leblebi atarken.
Katil dediğinde nedensizce gözlerim Mahir bey ve Ruhi beye kaymıştı. Mahir bey yanına gelen bir kadın ile konuşurken oldukça ciddi duruyor ve sakince elindeki bardağından yudumluyordu. Ruhi bey ise karısı ile konukları inceliyor ve kendi aralarında konuşuyorlardı.
“Mahir Kandemir... Garip biri. Babasının ölümünden sonra sinir hastalığına yakalanmış ve ilaçlar ile sakinleşiyor. Annesinden haber yok, yaşıyor mu yoksa nerede bilmiyorum ve garip bir şekilde kırmızıya hassasiyeti var. Kırmızı gördüğü zaman katlanamayarak saldırıya falan geçiyor kırmızıya tahammülü yok.” Dedim.
