SHİFTİNG - SOPE

9 🕳️

Ne hissedeceğimi bilmiyordum. Sadece hiçbir şey hissetmediğimi biliyordum. Uzun zamandır böyle hissetmemiştim.

Jungkook ile bir hafta boyunca olayları atlatma aşamasındaydık, ben hâlâ anlamamıştım ama Jungkook anlamış gibi görünüyordu.

"Hoseok." Jungkook'a dönüp cevap vermesini bekledim. "Beni oraya götürebilir misin?"

"Ne!"

"Duydun işte. Beni oraya götür." Duyduklarım şaka mıydı? Yoksa gerçek mi anlamıyordum. Gerçekçilik algımı resmen kaybetmiştim.

"Ne dediğinin farkında mısın Jungkook?"

"Evet." Kendinden emin bir şekilde bana baktığında gerçekten de bunu yapmak istediğini anlamıştım. İyi de neden istiyordu ki?

"Shiftinge inanmıyordun."

"Sadece denemek istiyorum." Kararsızlıkla Jungkook'a baktım.

"Ama ben gidersem geri gelmeyebilirim."

"Nasıl?"

"Fazla gidip geldiğim için. Bir süre sonra bedenin orada kalıyor. Gerçek dünyayla shifting evrenini karıştırıyor."

"Oradakiler.. onlar gerçek insan mıydı? Yani Ta-ehyung... Gibi insanlar mıydı?"

"Bilmiyorum Jungkook."

"Ben kararlıyım Hoseok. Şansımı denemek istiyorum." Jungkook'un yanına oturup elini tuttum.

"Bak bunu yapmak zorunda değilsin. Aklını bile kaybedebilirsin ya göz göre göre seni tehlike-"

"Hoseok ben onu görmek istiyorum. Gerçekten yaşayıp yaşamadığını kendi gözlerimle görmek istiyorum." Elini bırakıp gözlerimi kapadım. Jungkook ölü birisini görecekti ve bu onun için iyi olmayabilirdi.

"Hadi göster." Jungkook'u kafamla onaylayıp kararsızca ayağı kalktım.

"Bir yere uzanman lazım. Rahat ol."

"Yatağı uzansam olur mu?"

"Olur." Yerinden kalkıp yatak odasına doğru ilerledi. İlerledikçe geriliyordum.

"Uzan." Jungkook dediğimi yapıp yatağı uzandı.

"İçinden bu kağıtta yazanları oku." Ona hazırladığım kağıdı uzattım.

"Sen yapmayacak mısın?!" Aniden şaşkınlıkla sorduğu soru karşısında onu başımla reddettim.

"Hayır, gelmeyeceğim Jungkook." Yataktan kalkıp yanıma geldi.

"S-sen gelmezsen geri dönemem Hoseok. Senin yardımın olmadan hiçbir şey yapamam ben..." Gözlerinin dolmasına aldırış etmeden yeri izlemeye devam ettim.

"Lütfen Hoseok."

"Oraya gitmeyeceğim Jungkook."

"Benim için."

"Gelmeyeceğim."

"Ben gitmek istiyorum ama sensiz gidemem Hoseok bunu biliyorsun." Boş gözlerle Jungkook'u izlemeye devam ediyordum. Böyle bir hatayı tekrar yapmayacaktım.

"Ya geri gelmezsem..."

"Geri geliyorsun merak etme."

"Ben oraları bilmiyorum ama"

"Ben orada doğdum çünkü."

"Ya hayır öyle değil. Lütfen Hoseok beni tek bırakmazsın." Jungkook geri dönmeyebilir miydi gerçekten de? Bu olamazdı. Yani umarım. Olma olasılığı da vardı aslında... Bu düşünceler hiç hoşuma gitmemişti.