KUZEY YILDIZI

1.0

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur. İyi okumalar.

Suzan Hacigarip- Eklemedir Koca Konak

Eminem-Mockingbird

***

Aynı günün akşamı...

Genç kız okuldan evine döneli çok olmuştu. Kıyafetlerini çıkarmış rahat edebileceği şeyleri giymiş yatağında oturmuş duvara bakıyordu. Müzik dinliyordu. Babasının en çok sevdiği türküleri açıyordu. Acısı hafifleyeceğine gittikçe artıyordu. İçinde dolup taşan bir öfke vardı, acı vardı. Unutuyordu. Hafızasına okkalı küfürler gönderdi. Babasıyla olan anılarını unutuyordu. Yüzünü resimlerden, sesini eski video kayıtlarından hatırlıyordu. Fakat anılar silikleşiyordu. Ne demişti babası kuş ölür sen uçuşu hatırla. Kuş ölmüştü e Asmin nasıl uçulacağını unutmaya başlamıştı. Babasının bu dünyadaki parmak iziydi anıları. Biricikti, onu herkesten ayıran şeylerdi. Fakat insan hafızası çok vefasızdı. Silinip gidiveriyordu bakmaya kıyamadıklarımız. 

Genç kızın bugün evde tekti. Annesi teyzesinde kalacaktı. Bilerek böyle bir plan yapmıştı. Çünkü annesi burada kalsa daha kötü olacaktı. Belki kardeşi ve annesi ile bir arada olursa acısı biraz hafiflerdi. Sevdanın yarasını belki anne şefkati sarardı. Teyzesi onu da davet etmişti ama Asmin istememişti. Tek kalmaya ihtiyacı vardı. Babasını hatırlamaya çalışıyordu. Çünkü bugün babasının ölüm yıl dönümüydü.

Nefesi ciğerlerine yetmiyordu. Kafası allak bullaktı. Kalbin acıyla kıvranıyordu. Babasının en sevdiği türkülerden birini daha açmak için telefonu eline aldı. Mesaj gelmişti, Kuzey'den. Sessizce okudu mesajları. Kendini tutamadı, içine içine de ağlamadı. Bağıra bağıra ağladı. Etinden et kopuyormuşçasına ağladı. Bu ağlama uzun zamandır içine hapsettikleriydi. O kadar insanın arasında sessiz çığlıklar atmıştı, kimse duymuyor sanmıştı. Fakat o duymuştu. Birini onun yaralarını görmüştü.

Telefon bir daha titredi. 

Kuzey: Evinin aşağısındayım. Böyle tanışmak istemezdim ama böyle oldu. Seni görmek istedim, belki iyi gelir diye bir şeyler aldım. İnebilir misin?

Kuzey: İnemezsen ben kapına bırakayım, sonra alırsın.

Siz: Geliyorum.

Görüldü

Genç kız lavaboya gidip yüzünü yıkadı, üstünü düzeltti. Telefonunu ve anahtarını alıp kapıdan çıktı. Fazlasıyla heyecanlıydı. Korkması lazımdı, bu çocuğu tanımıyordu. Ama sanki bir o kadar da tanıyordu. Onda tanıdık şeylerin izi vardı. Biliyordu Kuzey ona birinin hediyesiydi. Bunu soracaktı ona. Gizemini çözmüştü. Hayatına bu kadar hakim olan tek bir kişi vardı. Artık olmayan tek bir kişi...

Merdivenleri hızlı hızlı indi. Apartmanın ağır kapısını açtı e kendini sokağa attı. Dışarıda uzun boylu, sarı saçlı bir çocuk vardı. Yerdeki bir taşla oynuyordu. Kapının sesi gelince kafasını kaldırdı. Göz göze geldiler. Bu Kuzey'di. Gözlerinden heyecanlandığı belliydi. Ama bir o kadar da üzüntülü bakıyordu. Kız konuşmadı, çocuk da ona ayak uydurdu.

Yağmur yağmasına rağmen bunu önemsemeyip kaldırıma oturdu genç kız. Çocuk da onu takip etti. Sakince yanına oturdu. Ama dışarıdan kalbinin sesi duyulacak diye çok korktu. Ama bir şey yapmak istiyordu. Sabahtan beri aklında olan şeyi yaptı. Cebinden kulaklığını e telefonunu çıkardı bir tanesini kıza uzattı bir tanesini kendi kulağına taktı. Çalan şarkı Mockinbird parçasıydı. Bugün kıza söylemek istediği her şeyi bununla anlatabilirdi. Sonra elini bir daha cebine attı. bu sefer cebinden şemsiye çikolata çıkardı. Bir hıçkırık kaçtı dudaklarından. Kızın en sevdiğiydi, babasının her pazar aldığı çikolataydı. Şimdi yakaladım seni dedi kız içinden. Ama şu anda bu konuyu açmayacaktı. Daha zamanı vardı.  

Kafasını çocuğun omzuna yasladı. Çocuk kalbinin durduğunu sandı. Ve saatlerce yağmurun altında öyle kaldılar. Yarın ikisi de hasta olacaktı ama bunu o an için önemsemediler.

I 'mma sing for you

Senin için şarkı söyleyeceğim

I'll do anything for you to see you smile

Gülümsediğini görmek için her şeyi yapacağım

*** 

Olaylara yavaş yavaş giriyoruz. Yorumlarınızı bekliyorum :)