Adını Sen Koy💗

23. Bölüm- ANNENİ BEN BULDUM💕

Birden kapı çaldı.

Enes- Siz bekleyin ben açarım.

Enes kapıyı açmak için gitti. Bir süre sonra geldi.

Enes- Afra seni çağırdılar.
Afra- Bi bakim ben.

Peçeteyle yüzümdeki göz yaşlarını silip kapıya geldim. Kurye vardı kapıda.

Afra- Buyrun.
Kurye- Bu mektup size geldi.
Afra- Tamam teşekkürler.
Kurye- rica ederim iyi günler.
Afra- Sizede.

Mektubu alıp kapıyı kapadım. Odama geçtim.

Afra- Mektup gelmiş.
Eylül- Kimden?
Afra- Bilmem, açıp görücez.

Yatağıma oturdum, yavaşça zarfın içinden kağıdı çıkardım.

Afra- Ben korkuyorum.
Enes- Neyden?
Afra- Önceki gibi olmasından, en son aldığım mektuptan hiç iyi bi haber almamıştım.
Eylül- Bu sefer öyle olmayacak ablam, oku hadi.

Öyle ya da böyle okumak zorundaydım, merak ediyordum çünkü. Okumaya başladım;

Sevgili kızlarım Afra ve Eylül

Afra- Eylül bu mektup ikimize yazılmış herhalde başında ismimiz geçiyor, benden sonra sen okursun.
Eylül- Tamam.

Sevgili kızlarkm Afra ve Eylül öncelikle size yaşattığım tüm kötü günler için özür dilerim. Küçük yaşta hamile kalınca size bakmak zor geldi ilgili bir anne olamadım küçüklüğüme verin lütfen beni bağışlayın her şeyi telafi edicem. Ben Annelik görevimi yapmaya geldim evin aşağısındaki parkın orada seni bekliyor olacağım ben senin öz annen SEZİN. Eğer sizde izin verirseniz görevimi şuandan itibaren yerine getirmeye hazırım ben....
Sezin Saraçoğlu

Sevinmiştim, ben değil, öz annem beni bulmuştu. Hemde görevini yapmak istiyordu. Asla itiraz edemezdim. Çok özlemiştim öz annemi. Mektubu Eylül'e verip evden çıktım. Yolun başında Mert çıktı karşıma, kolumdan tuttu.

Afra- Efendim.
Mert- Nereye?
Afra- Evde ekmek bitmiş ekmek alıcamda saat erken diye de biraz parkta takılcam.
Mert- Afra sana soru sordum doğru düzgün cevap verir misin?
Afra- Parka gidiyorum.
Mert- Niye?
Afra- Öz annemin yanına gidiyorum.
Mert- Dün konuştuğum kadın bi yakınımın arkadaşı. Böyle işlerden anlayan birisiydi.
Afra- Ne gibi işlerden?
Mert- Öz anneni bulması için ondan yardım istedim, Anneni ben buldum. Sen mutlu ol diye yaptım. Yanlış anlaşılıp ayrılacağımızı düşünmedim.
Afra- M-mert s-sen ciddi misin?

Mert'in günahını alıp bağırmıştım halbuki o benim iyiliğimi istemişti nasıl herşeyi düzeltecektim.

Mert- Ciddiyim öz annen tarafından sana mektup gelmedi mi?
Afra- Evet Mert haklısın geldi, geldi ama ben ayrılmadım senle nolur affet beni ben sizi öyle görünce senin yalan söylediğini düşündüm sana güvenimin yıkıldığını düşündüm çok özür dilerim kalbim çok kırılmıştı ondan yaptım affet beni.
Mert- Afra ben seni anlıyorum sen bu yaşına kadar öz anne ve öz baba sevgisi görmeden büyüdün. Kırıldığın kadar kırmak istedin herkesten intikam almak istedin çünkü sevilmedin.
Afra- Taki karşıma sen çıkana kadar. Beni bu hayatta sadece sen sevdin, sadece sen beni anladın. Haklısın eğer sevgiyle büyütülseydim bende hemen etrafa saldırmazdım ama bana sevmeyi sevilmeyi öğretmediler bana sevmeyi sevilmeyi sen öğrettin.
Mert- Sen ne dersen de peşini bırakmıcam güzeller güzelim ben hayatında olduğum sürece sen sevgisiz büyümeyeceksin geçmişin acısını beraber çıkarıcaz.
Afra- Beni anladığın için çok teşekkür ederim. Birdaha ne olursa olsun senden dinlemeden kimseye inanmıcam. Bunu da bana sen öğrettin.
Mert- İyki varsın hayatımın anlamı. Gözünden düşen yaş için dünyayı yakarım ben.
Afra- Sende iyki varsın dünyam.