Adını Sen Koy💗

24.Bölüm-ÇALMIŞ MI?😯

Herkes odalarına geçtiğinde bende salondaki koltuğa oturdum. Acaba doğruyu mu yapıyorduk. Yıllar sonra gelmiş kadına fazla mı iyi davranıyorduk. Mert yanıma doğru geldi karşımdaki tekli koltuğa oturdu. Hafif iç çektikten sonra konuşmaya başladı:

Mert- Afra doğru mu yapıyoruz.

Genelde bana ismimle seslenmezdi, bu sefer sanki bana kızgın gibiydi.

Afra- Neyi doğru mu yapıyoruz Mert, anlamadım.
Mert- Yıllar sonra gelen kadına önce yargı dağıtıp sonra evini ve odanı açarak doğru mu yapıyorsun.

Anlaşılan Mert bana kızgındı. İlkten yargı dağıtıp sonra evimi hatta odamı açmıştım. Hemde seneler sonra bi kızı olduğunu hatırlayan kadın için.

Afra- Bilmiyorum Mert, cidden bilmiyorum.
Mert- Ya bilmeyeceğin ne var Allah aşkına aç kızım şu gözünü biraz. O üvey annen vardıya sen o vefat etti diye arkasından ağladın, psikolojin bozulmuştu senin. YA SENİN GERÇEK ANNEN BU KADININ KANSER OLDUĞUNU ÖLECEĞİNİ BİLE BİLE ÇOCUKLARINI, KIZLARINI YANİ SİZİ BU KADINA VERMİŞ GERÇEK ANNENİZ DİYE TANITMIŞ SİZİN O ÖLDÜKTEN SONRA
BİLE BİLE YAPMIŞ BUNU

Üvey annemden bahsedince gözlerim dolmuştu.

Afra- Mert bağırma duyan olucak. Uyuyor herkes.
Mert- KİM DUYARSA DUYSUN AFRA.
Afra- Madem öyle neden gerçek annemi buldunda bana getirdin. Benim yanlış anlamama vesile olucak olayları bile göze alıp neden sevmediğin yalancı olduğunu kötü olduğunu düşündüğün kadını getirdin.
Mert- Ben getirmesem sen bulucaktın. Bulmayı denicektin. Mutlu ol diye yaptım.
Afra- Peki mutlu muyum sence?
Mert- Anla işte Afra o kadın sana huzur vermiyor.
Afra- Senin yaptıkların huzurumu kaçırıyor.

Enes içeriye geldi

Enes- Noluyor yenge ne diye bağrışıyorsunyz, olayı çözmüştük.
Mert- Oğlum yürü git senlede uğraşamam
Enes- Noluyo oğlum.
Afra- Annemi istemiyo da Mert ondan tartışıyorduk.
Enes- Ee oğlum madem istemiyorsun ne diye eve getirdin.
Mert- Ben getirmesem Afra bulucaktı.
Afra- Evet bulucaktım, pes etmeden annemi bulucaktım.
Mert- Bende senden önce bulup mutlu olmanı istedim ama bu kadında tuhaflık var bu kadın seni mutsuz edicek bunuda şuan anladığım için kadına yüz verme diyorum.
Afra- Ya iyi biriyse..

Ne garipti annesini tanımayan bi çocuğun olması. Niyetinin iyi ve ya kötü olduğunu bilmeyen bir çocuğunun olması. Çok değişik bir duyguydu.

Mert- Ama bilmiyoruz. İyi mi kötü mü bilmiyoruz tahminlerimizden başka bildiğimiz hiç bir şey yok. Bu yüzden bunu bilip bilmeden kadına evini, odanı açman doğru değil bak pişman olucaksın.
Afra- Bilmiyorum Mert.
Mert- Bak biliyorum diğer çocuklar gibi olmak istiyorsun. Annene güvenmek, sevmek istiyorsun ama senin annen diğer anneneler gibi evlatlarının yanında durmadı yıllar sonrada gelip hiçbir şey olmamış gibi davrandı ve sen buna izin veriyorsun, işte izin veremezsin üzülen sen olucaksın çünkü sen herkesi kendin gibi iyi sanıyorsun ama insanlar öyle değiller Afra.
Enes- Tamam abi tartışmayın. Kıza biraz zaman ver kafası karışık.
Mert- Doğru, özür dilerim Afra.

Bana ismimle sesleniyordu, buda garipti.

Afra- Yok, önemli değil.
Mert- Fıstığım benim gel buraya.